Historia mediów
Jak porozumiewamy się obecnie, jak było kiedys i jak będzie w przyszłości?
Ludzie kiedyś porozumiewali sie prosto
-jęki, gesty, krzyki uśmiech
Rozwój mowy – bezpośrednia forma komunikacji . Mowa niespisana, nienagrana jest ulotna i jest zapominana.
Społeczeństwo dążyło do zapisania myśli
Pisanie
Druk!
Elektryczność XIXw - telegraf przesyłanie informacji
Radio
Historia prasy podczas zaborów – 3 systemy prawne
Okres po zaborach 1795r. – nie jest jednolity. Zbiega sie to z okresem napoleońskim
1806r. – zwyciąstwo nad Prusami przez Napoleona – tworzy Księstwo Warszawskie
Prasa, która sie ukazuje ma charakter propagandowy – kończy się z Kongresem Wiedeńskim w 1815r.
1815 – Warszawa częścią Królestwa Polskiego, które jest pod władzą Rosji
Ustawodawstwo liberalne
Swodoba prasy, słowa wypowiedzi – poł niewola, pół wolność. Spora autonomia
Nie było cenzury
Aleksander I przysłał Wielkiego Księcia Konstantego – on gwarantuje wolność słowa
1819 – formalnie wprowadzona cenzura
„Gazeta Warszawska” dotrawała do II RP
„Gazeta Korespondenta Warszawskiego” – przetrwała, siła przed okresem zaborczym
Bruno Kiciński 1819 – wydawał „Orzeł Biały”
1821 – „Kurier Warszawski” – najbardziej poczytna gazeta (potem przejął Ludwik nie wiem kto to,nadał jej charakter gazety dla wszystkich)
Dzięki gazetom osoby uczyły się czytać, mały nakład ok. 2 tysiące egzemplarzy
Szacuje się, że prasa XIX wieku docierała do około 10% społeczeństwa. Czytało ją mieszczaństwo, urzędnicy i arystokraci
Kurier zatrudniał profesjonalnych dziennikarzy i korespondentów za granicy
1823 – pojawia sie pierwsze pismo w języku Jidysz „Dostrzegacz nadwiślański”
Na terenie ówczesnej galicji wschodniej polski najwiekszym ośrodkiem prasy było WILNO
Zima miejska – debiutancki wiersz Adama Mickiewicza, opublikowany w „Tygodniku Wileńskim” w listopadzie roku 1818.
POWSTANIE LISTOPADOWE 1830-1831 – okres tragiczny po powstaniu styczniowym zakończony. Powraca cenzura. Ivan Paskiewicz
1823 – zalożenie „Gazety Codziennej” redaktorem jest Józef Kruszewski redagował do 1862 potem przerpowadzil sie do Drezna bo naraził się jedyn artykułem
1851 – „Dziennik Warszawski” konserwatywne pismo informacyjno-kulturalne założone w 1851 r. przez Henryka Rzewuskiego, który był również jego redaktorem i wydawcą. Od 1854 pismem kierował Julian Bartoszewiczprzy współpracy Wacława Szymanowskiego.
Powstanie styczniowe – polskie powstanie narodowe przeciwko Imperium Rosyjskiemu, ogłoszone manifestem 22 stycznia 1863 wydanym w Warszawie przezTymczasowy Rząd Narodowy, spowodowane narastającym rosyjskim terrorem wobec polskiego biernego oporu. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do jesieni 1864[c]. Zasięgiem objęło tylko ziemie zaboru rosyjskiego: Królestwo Polskie oraz Ziemie Zabrane.
Prasa podziemna ukazuje się id 1861 i jest poza zasięgiem cenzury. Trwa to od sierpnia 1861 do maja 1863. Redaktorem jest
Pierwsze czasopismo konspiracyjne, “Strażnica”, pojawiło się w sierpniu 1861 roku w Królestwie Polskim. Na Litwie prasa tajna zaczęła ukazywać się od listopada 1861 roku, zaś w styczniu 1862 roku – na ziemiach rosyjskich. W drugiej połowie 1862 roku prasa ta rozrasta się liczebnie i bardziej specyfikuje. Pojawiają się tytuły przeznaczone dla specjalnych grup odbiorców, takie jak: “Głos Kapłana Polskiego” dla duchowieństwa, “Prawdziwy Patriota” – dla rzemieślników i robotników, “Kosynier” – dla chłopów. Wybuch Powstania w styczniu 1863 roku spowodował kilkutygodniowy nieład i rozprężenie w prasie podziemnej.
Prasa tajna pozwalała - w odróżnieniu od nurtu prasy oficjalnej - na pełną swobodę wypowiedzi, lecz trzeba pamiętać, że przede wszystkim była ona nie tyle środkiem komunikacji co narzędziem agitacji i jej głównym zadaniem było aktywizowanie swoich czytelników do udziału w Powstaniu, podtrzymywanie wiary w zwycięstwo, a także piętnowanie zdrajców. Wszystkie czasopisma tajne głosiły hasło niepodległości i odrzucały ugodę z caratem, różniły się zaś między sobą stosunkiem do: koncesji nadanych przez carat, charakteru tajnej władzy, terminu Powstania, kwestii chłopskiej oraz sojuszu z obozem rewolucji rosyjskiej.
Przedstawiciele tajnej władzy, wśród których wymienić można chociażby Agatona Gillera, Franciszka Godlewskiego czy Edwarda Siwińskiego.
Ruch – jedno z wydawanych w czasie powstania styczniowego tajnych czasopism, które ukazywało się w okresie od 5 lipca 1862 roku prawdopodobnie do czerwca 1863 roku jako organ urzędowy Komitetu Centralnego, a później Rządu Narodowego, popularyzujący głównie ideologię stronnictwa czerwonych. Redaktorem naczelnym pisma był Agaton Giller.
Pojawiły się „Wiadomości z pola bitwy” – nieregularne
1863 – pierwszy wyrok śmierci na współpracownika „Dziennika Powszechnego” Józefa Mileszewa (?)
Wyrok wykonano
PO POWSTANIU STYCZNIOWYM
Wiele osób jak i pisarzy przekonuje się do haseł organizacyjnych pracy u podstaw itd.
1875 rok – „Kroniki tygodniowe”. Ponad 40 lat sie ukazywały
Wielcy pisarze, również dziennikarze -Henryk Sienkiewicz – prowadził dziennik „Słowo” drukowano w nim trylogie w odcinkach
Powieść w odcinkach – wchodzi nowa ideologia
Romantyzm gaśnie, wchodzi pozytywizm.
Aleksander Świętochowski po odejściu z "Nowin" (1881) założył tygodnik "Prawda", który redagował do roku 1902 (cykl felietonów Liberum veto).
1872 – ukazuje się „Kurier Poranny” – duża poczytność
POZYTYWIZM
Pojawia sie prasa dla różnych grup społecznych.
Czasopisma dla kobiet „ Tygodnik mód i powieści” „Świt”, „Bluszcz” 1865r. Maria Ilniecka
Pisma, w których znani pisarze zamieszczali teksty,porady, dział z literaturą piękną
1886 rok – pisma „Zorza” , „Gazeta świąteczna” „Promyk”
Pisma satyryczne
OSTATNIE 2-3 DEKADY XIX WIEKU
Prasa socjalistyczna, operująca frazeologią, promująca walke klas.
1894 – „Robotnik” tytuł drukowany w Łodzi przez Piłsudskiego. Pismo socjalistyczne, związane z historią i tradycją Polskiej Partii Socjalistycznej. Ukazuje się do 2003 troku.
Wydawanie zostaje przerwane w 1939 lecz pozniej się wznawia
1907 – „Gazeta Polska”
„Gazeta Polska”, dziennik polityczny i literacki, wydawany w latach 1826–1907 w Warszawie. Założony przez K. Bronikowskiego i M. Mochnackiego. W latach 1830–1831 pismo umiarkowanie demokratyczne, w 1831–1832 ukazywała się pod nazwą „Gazeta Codzienna Krajowa i Obca”, 1831–1861 — pod nazwą „Gazeta Codzienna”. W latach 1859–1874 własność L. Kronenberga, 1859–1863 redagowana przez J.I. Kraszewskiego, który przekształcił pismo w nowoczesny dziennik. Była organem środowiska burżuazyjno-liberalnego, wyróżniała się poziomem informacyjnym (rozwój działów publicystyki, krytyki literackiej i kultury). Pod redakcją E. Lea (1874–97) rozwinął się dział literacki, m.in. dzięki współpracy H. Sienkiewicza. W roku 1906 „Gazetę Polską” przejęła endecja, redaktor naczelny R. Dmowski.
XX wiek „Polak katolik” – duża poczytność
1901-1907 kwartalnik „Chimera” – sztuka dla sztuki, poezja, pięknie ilutrowany
Chimera: miesięcznik poświęcony sztuce i literaturze – czasopismo literacko-artystyczne wydawane nieregularnie w latach 1901–1907 w Warszawie. Redaktorem i kierownikiem artystycznym pisma był Zenon Przesmycki (Miriam).
W „Chimerze” publikowali czołowi poeci i prozaicy Młodej Polski, m.in.: Wacław Berent, Antoni Lange, Bolesław Leśmian, Zofia Nałkowska, Jan Lemański, Feliks Jasieński, Jan Kasprowicz, Stefan Żeromski,Władysław Stanisław Reymont, Stanisław Przybyszewski, Leopold Staff, Stanisław Wyspiański, Maria Komornicka, Stanisław Korab-Brzozowski, Tadeusz Miciński, Stanisław Wyrzykowski.
Utwory publikowane w „Chimerze” nie prezentowały jednego wybranego nurtu literackiego; Zenon Przesmycki w doborze dzieł kierował się jedynie walorami artystycznymi, odrzucał zaś sztukę popularną.
Pojawia się tygodnik „Świat”
Pojawia się fotografia w bogatej formie
Gazety łódzkie:
„Kurier łódzki”
ZABÓR AUSTRYJACKI
Panuje tutaj największa cenzura aż do czasów liberalizacji do 1867 roku
Sprawozdania gazet z zagranicy
1796 – „Gazeta krakowska”
1811 – „Gazeta Lwowska” do 1939 roku
TYGODNIKI
„Czas” dziennik krakowski. Przyczyny klęski Polski. Pismo zachowawcze wobec władz. Teksty Stańczyka
Czas – dziennik informacyjno-polityczny wydawany w latach 1848–1934 w Krakowie, a w latach 1935–39 w Warszawie (po połączeniu z "Dniem Polskim").
Pierwszy numer ukazał się 3 listopada 1848 roku. Pismo było naczelnym organem konserwatystów ("Stańczyków"), redagowanym w II połowie XIX wieku m.in. przezStanisława Koźmiana i Pawła Popiela. Współpracował z nim m.in. Lucjan Siemieński, w latach 1856-1860 prowadzący dodatek literacki.
Na Galicji ukazują się pisma pod szyldem Kościoła „Wieniec” „Pszczółka”
Pismo I. Daszyńskiego „ Naprzód”.
Naprzód – pismo socjalistyczne PPSD, a następnie PPS wychodzące w okresie 1892–1948, 1988–1990 oraz od 2009 w Krakowie.
Decyzja o wydawaniu pisma zapadła 20 grudnia 1881 r. na poufnym spotkaniu galicyjskich socjalistów. Do 1894 r. pismo wychodziło w cyklu dwutygodniowym, zaś od 1895 r. tygodniowym. Pierwszym wydawcą i redaktorem naczelnym był Jan English. W styczniu 1893 r. redakcję pisma objąłIgnacy Daszyński, następnie Tadeusz Reger, a od 1895 r. Emil Haecker.
„Naprzód” od 1892-1948 r. był jednym z głównych dzienników krakowskich, obok konserwatywnego „Czasu”, liberalno-demokratycznej „Nowej Reformy”, chrześcijańsko-demokratycznego „Głosu Narodu” i ogólnoinformacyjnego „IKC”. To również pierwsze ukazujące się na ziemiach polskich socjalistyczne pismo codzienne, które obok „Robotnika” posiadało wiodącą pozycję w prasie tej orientacji na rynku polityczno-prasowym
Narodowa demokracja II RP
ZABÓR PRUSKI
Poznań jako centrum prasowe
Hipolit Cegielski – zalożyciel
1859 – „Dziennik poznański”
Śląsk – pismo „Polak” wydawane od 1905r.
Około 10-20% to świadomi odbiorcy a ok. 80% to analfabeci (1880 rok)
Nakłady do 10 tysięcy
Jest sprzedaż uliczna, subskrypcja
Apekt narodowy prasy we wszystkich zaborach :
Podtrzymywanie języka
Tradycja
Poczucie wspólnoty
To jest okres DO I WOJNY ŚWIATOWEJ
I WOJNA ŚWIATOWA 1914-1918
Okres międzywojenny : podokresy
1926 – przewrót majowy
Reprezentanty prawa 1921 – konstytucja marcowa
Cenzura prewencyjna – kontroluje tekst przed publikacją
Cenzura represyjna – cenzuruje się tekst po wydrukowaniu
Ograniczenie swobód -> przewrót majowy, Piłsudski przejmuje władze, forma kontroli nad krytyką Piłsudkiego
Zmiana prawa prasowego
1935 konstytucja majowa – wprowadzona przez sanacje. Zabronione krytykowanie . Prawo głosu ograniczone
Główne centrum prasowe jest w Warszawie do końca II RP
Centra prasowe:
Warszawa
Poznań
Lwów
Kraków
Łódź
Rozwój prasy politycznej związanej z partiami.
Nadal istnieje „Gazeta Warszawska”
Głowna gazeta PPS „Robotnik” . Robotnik – pismo socjalistyczne, związane z historią i tradycją Polskiej Partii Socjalistycznej. Wychodziło w okresie 1894–2003. Pierwszy numer ukazał się z datą 12 lipca 1894 r. w Warszawie. Pierwszym redaktorem naczelnym był Jan Stróżecki (ps. „Stefan”, „Gromada”) (redaktor Nr 1–6). Po jego aresztowaniu latem 1894 r. redaktorem (od 7 nr) został Józef Piłsudski (ps. „Wiktor”).
1920 „Dziennik Rzeczpospolitej”
Dziennik zatytułowany „Rzeczpospolita” ukazał się po raz pierwszy w roku 1920. Początkowo stanowił organ konserwatywnego Stronnictwa Chrześcijańsko-Narodowego, z czasem stał się pismem niezależnym, a jego właścicielami były wybitne osobistości z tamtej epoki: Ignacy Jan Paderewski (fundator), a następnie, od 1924 roku, Wojciech Korfanty[3].
Ostatnie wydanie „Rzeczpospolitej” ukazało się w 1932 roku.
Założenie „Ilustrowany kurier codzienny” - ukazuje się w Krakowie, ale jest ogólnopolski redaktor Marian Dąbrowski.
Ilustrowany Kuryer Codzienny, I.K.C. – wysokonakładowy dziennik polityczno-informacyjny wydawany w latach 1910–1939 w Krakowie; pierwszy dziennik ogólnopolski, zapoczątkował działalność koncernu wydawniczego Ilustrowany Kuryer Codzienny. Posiadał dodatki, między innymi Kuryer Literacko-Naukowy, wydawany w latach 1924–1939, i Kuryer Kobiecy, wydawany w latach 1927–1939.
Koniec lat XX – pojawiaja sie poprzednicy tabloidów
„Kurier czerwony” - dziennik popołudniowy wydawany w latach 1922–1939. Założycielem i redaktorem naczelnym był dziennikarz i wydawca Henryk Butkiewicz. Pismo połączyło się w 1932 z wychodzącym od 1929 dziennikiem „Dobry Wieczór” i od tego momentu ukazywało się pod tytułem „Dobry Wieczór! Kurjer Czerwony”.
Kurier Czerwony był dziennikiem sensacyjnym (bulwarowym), jednak o wyraźnie określonych sympatiach politycznych - prorządowych i propiłsudczykowskich. Nazwa wywodziła się z koloru winiety tytułowej. Felietoniści: Stanisław Ćwierciakiewicz, Henryk Wiechecki
„Ekspres poranny”
„Dobry Wieczór”
Ponad 50 tys nakładów
1921 – „Przegląd sportowy” – najpierw wydawany w Krakowie potem w Warszawie, prasa wyspecjalizowana. Redagował Kazimierz Wierzyński
Historia mediów 05.05.2016 EGZAMIN 2 CZERWCA SALA 3.99 GODZ. 13:30
Lata 20. Prasa masowa w dużych nakładach
Prasie masowej zależalo żeby przyciągnać znane nazwiska. Działało to na zasadzie INFOTAINMENT
100 tysięcy nakładów „Mały dziennik” – pismo antykomunistyczne
„Wiadomości literackie” - tygodnik społeczno-kulturalny wydawany w latach 1924–1939 w Warszawie. Pismo zostało założone w styczniu 1924 przez Mieczysława Grydzewskiego. Początkowo wydawane jako popularna gazeta literacka z przewagą materiałów informacyjnych i felietonowych, od lat trzydziestych zawierały głównie artykuły problemowe o tematyce społecznej, literackiej, kulturalnej i politycznej. Reprezentowało poglądy liberalne.
Na łamach tygodnika publikowali przede wszystkim skamandryci: Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński, Jan Lechoń, Jarosław Iwaszkiewicz, Józef Wittlin,Stanisław Baliński, Zuzanna Ginczanka.
1930 „Prosto z mostu” – redaktor Stanisław Piasecki wspolpracownicy Gałczyński, Zbyszewski
Prosto z Mostu. Tygodnik literacko-artystyczny – tygodnik publicystyczno-kulturalny wydawany w latach 1935-1939 w Warszawie przez Stanisława Piaseckiego, który był także jego redaktorem naczelnym; w latach 1931-1935 ukazywał się jako niedzielny dodatek kulturalny do związanego z ONR dziennika ABC.
Pion – tygodnik społeczno-literacki ukazujący się w latach 1933-1939 w Warszawie.
Tygodnik powołany został, by realizować państwowy program w zakresie kultury i sztuki. Mimo deklarowanej bezstronności, był jednak ideowo związany z obozemsanacyjnym.
Skamander. Miesięcznik poetycki – polskie czasopismo literackie z siedzibą w Warszawie ukazujące się w latach 1920-1928, a następnie 1935-1939. Pierwotnie wydawany był przez Władysława Zawistowskiego, a od 1922 przez Mieczysława Grydzewskiego. Trzon zespołu redakcyjnego stanowiła piątka czołowych poetów grupySkamander (Jarosław Iwaszkiewicz, Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Julian Tuwim i Kazimierz Wierzyński), przejściowo w jego skład wchodzili także m.in. Karol Irzykowski iJuliusz Kaden-Bandrowski.
„Polityka” – polski liberalno-lewicowy[3], opiniotwórczy tygodnik społeczno-polityczny, wydawany od 1957 w Warszawie.
ORGANIZACJE DZIENNIKARSKIE
1892 rok – Lwów, prezesem był Sienkiewicz
Warszawa 1909 rok – zalążek Stowarzyszenia Dziennikarzy prezes Prus (nigdzie na necie nie ma o tym :D )
Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich powstało w okresie stalinizmu, zostało utworzone 11 marca 1951, zajmując miejsce Związku Zawodowego Dziennikarzy RP. Dwukrotnie odegrało kluczową rolę[w życiu Polski: w 1956, kiedy uczestniczyło w próbie demokratyzacji ustroju PRL[i w latach 1980-1981, kiedy aktywnie współdziałało zSolidarnością
1927 Warszawa – powołanie I Wyższej Szkoły Dziennikarstwa
Dziennikarze zarabiali słabo wklorowych gazetach.
1924 – Związek Dziennikarzy RP (tego tez nie ma na necie, nie wiem co to)
Radio Wolna Europa - Wojciech Trojanowski komentator
Radio Wolna Europa (Radio Wolna Europa/Radio Swoboda, ang. Radio Free Europe/Radio Liberty) – rozgłośnia finansowana przez Kongres Stanów Zjednoczonych, utworzona w 1949 z połączenia „Radia Wolna Europa” i „Radia Swoboda”. Swoją misję określa następująco: „Promować wartości i instytucje demokratyczne przez rozpowszechnianie prawdziwych informacji i idei”.
Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa – istniejąca od 3 maja 1952 do 30 czerwca 1994 w strukturze Radia Wolna Europa polskojęzyczna sekcja. W okresie PRL była najczęściej słuchanym (i systematycznie zagłuszanym) radiem zagranicznym.
Niemcy wprowadzili dziennikarski system prasowy
Prasa gadzinowa – funkcja propagandowa
Gadzinówka – pismo służące za pieniądze niecnej sprawie, korzystające z gadzinowego funduszu; prasa służącą rządowi zaborcy, okupanta czy systemu totalitarnego; bliskoznaczne: brukowiec, piśmidło, szmatławiec – powszechne w czasach okupacji niemieckiej i sowieckiej określenie polskojęzycznej prasy, wydawanej przez administrację okupacyjną w Generalnym Gubernatorstwie oraz zachodnich obwodach ZSRR[3], w miejsce zlikwidowanych polskich tytułów prasowych.
Do najważniejszych dzienników gadzinowych należał Goniec Krakowski, który ukazywał się nakładem niemal 60 tysięcy, więc przeznaczony był dla całej guberni. Miał kilka własnych mutacji m. in. Kurier Kielecki, Nowy Czas. Największy nakład miał Nowy Kurier Warszawski – 200 tys. egzemplarzy.
Polacy byli odporni na propagandę niemiecką, także dzięki prasie konspiracyjnej, na której łamach prowadzono kampanię przeciwko niemieckiej indoktrynacji za pomocą rysunków satyrycznych i odezw. Kwitła sztuka czytania między wierszami, a w procesie gromadzenia informacji dla dzienników korzystano z informacji jakie mimowolnie dostarczała prasa niemiecka. Gadzinówki pomagały w sprawnym funkcjonowaniu w życiu codziennym Polaków – kolumna ogłoszeń drobnych pełniła rolę giełdy i zakonspirowanych "skrzynek kontaktowych".
Pojawia sie prasa konspiracyjna
Biuletyn Informacyjny – tygodnik konspiracyjny wydawany podczas okupacji niemieckiej w latach 1939–1944 w Warszawie (w czasie powstania warszawskiego jakodziennik) i w latach 1944–1945 w Krakowie.
Pismo wydawane było pod redakcją Aleksandra Kamińskiego od 5 listopada 1939 do 3 października 1944 roku w Warszawie, zaś po upadku powstania warszawskiego ukazywało się pod redakcją Kazimierza Feliksa Kumanieckiego w Krakowie od 10 grudnia 1944 do 19 stycznia 1945 roku. Nakład pierwszego numeru wynosił 90 egzemplarzy.
Prasa konspiracyjna ma pokaźny, bogaty dorobek. „Pismo, sztuka, naród”
Głos Ameryki – rozgłośnia należąca do rządu Stanów Zjednoczonych nadająca programy dla zagranicy po angielsku i w kilkunastu innych językach.
Głos Ameryki rozpoczął nadawanie audycji w języku polskim w 1942 roku. Na przestrzeni lat zmieniały się godziny i częstotliwości. Do nadawania wykorzystywano nawet różnych 10 częstotliwości w zakresie fal krótkich, z nadajników zlokalizowanych w różnych częściach świata (Europa, Azja i Stany Zjednoczone). Hitler zakazał Polakom posiadania odbiorników radiowych.
„Prasa Ruchu Ludowego” – lewica komunistyczna
Jan Nowak Jeziorski później dyrektor Wolnej Europy
Następują migracje po powstaniu styczniowym
Nadchodzi II wojna światowa Polacy uciekają z kraju.
Dużo pism powstało z Andersem (chyba in je redagował nie jestem pewna)
1 polski periodyk (Periodyk – czasopismo o regularnej częstotliwości ukazywania się (np. dziennik, tygodnik, miesięcznik, kwartalnik, rocznik). Ze względu na to, że część czasopism wydawana jest regularnie, periodyk jest w praktyce synonimem czasopisma.)
1842 w USA – „Echo z Polski” „Orzeł z Polski”
Dziennik Żołnierza – polski dziennik ukazujący się w Szkocji od czerwca 1940 do grudnia 1943.
II wojna światowa zamyka okres II RP
NIE BYŁO MNIE NA DWÓCH WYKLADACH!
NOTATKI KAMILI Z 19 MAJA
Transformacja polityków i mediów
1989 – brak wpływu Solidarności
Obrady Okrągłego Stołu – wybory do sejmu , określana ilość miejsc, wolne i niezawisłe
2/3 – władza 1/3 – solidarność
Organ wyborczy „Solidarności” – „Wyborcza” – twórcy biuletyna informacyjnego/ mazowsza
Brak barier dla wydawców zachodnich – Bauer
Ścieżki likwidacyjne:
Sprzedaż tytułów
Przekazywanie tytułów partiom politycznym
Głos robotników -PSL
„Polska, Europa, Świat” - Dziennik Polska-Europa-Świat – polska gazeta codzienna o zasięgu ogólnokrajowym, wydawana w latach 2006–2009 początkowo przez firmę Axel Springer Polska, później przez grupę wydawniczą Infor PL. Ukazywała się od 18 kwietnia 2006 do 12 września 2009.
„Super Express” - Super Express – wydawany w Warszawie od 1991 roku dziennik o charakterze sensacyjno-rozrywkowym.
„Nowy Świat” - Nowy Świat – dziennik ogólnopolski, założony latem 1991, przez środowiska konserwatywne, wydawany przez Niezależny Instytut Wydawniczy. Ostatni numer ukazał się 8 marca 1993.
Procesy koncesyjne
I proces:
RMF FM,
RADIO ZET
RADIO MARYJA
POLSAT
TVN
II proces:
TOK FM
TV TRWAM