15. KONCEPCJA ZIMNOWOJENNEGO ODSTRASZANIA
Doktryna powstrzymywania (ang. containment), znana też jako doktryna powstrzymania miała na celu powstrzymywanie wzrostu wpływów ZSRR, a później również Chin, przez niedopuszczenie do ekspansji komunizmu na świecie.
Teoretyczne zasady polityki containment stworzył George Kennan w anonimowym artykule z 1947 r.
Kennan za główny cel polityki USA uznał zapobieganie rozprzestrzenianiu się komunizmu do krajów nim nieogarniętych, przez tworzenie systemu sojuszy wojskowych. Containment było jednym z głównych celów doktryny Trumana, a jego efektem m.in.
powstanie NATO (1949),
później: ANZUS (1951),
SEATO (1954)
CENTO (1955).
W latach sześćdziesiątych XX wieku, w związku z popularyzacją teorii domina, rozszerzono stosowanie doktryny powstrzymywania również na wsparcie dla proamerykańskich rządów na całym świecie (także reżimowych) oraz rozwiązania siłowe w celu zapobieżenia „eksportowi rewolucji”.
Zgodnie z teorią domina, jeśli pozwoliłoby się na przejęcie rządów przez komunistów w danym kraju, spowodowałoby to zagrożenie komunizmem dla innych krajów regionu.
Najbardziej spektakularnymi operacjami, przeprowadzonymi wskutek stosowania filozofii powstrzymywania, były: wojna w Korei, kryzys kubański, wojna w Wietnamie oraz pomoc amerykańska w czasie wojny w Afganistanie.
Po wojnie wietnamskiej Kennan stwierdził, że doszło do nadinterpretacji jego idei i że sam nigdy nie usprawiedliwiłby w ten sposób interwencji wojskowej.