GLEBOZNAWSTWO wykład  12 2009

GLEBOZNAWSTWO – WYKŁAD 10 – 14.12.2009

GLEBOZNAWSTWO SZCZEGÓŁOWE

Początek procesów glebowych rozpoczyna się od przemian skały macierzystej. Na to nakładają się czynniki:

Powstawanie gleby zależy od charakteru skały (od jej budowy, struktury).

GLEBA jest to powierzchniowa, zwietrzała warstwa litosfery, ożywiona przez procesy biologiczne, zdolna do zaspokojenia potrzeb wodnych i pokarmowych roślin.

ROLA to wierzchnie poziomy gleby, które poddane są działaniu narzędzi uprawowych.

GRUNT – nazwa używana do charakterystyki całości lub części posiadanej przez rolnika powierzchni. Wyraża ona głównie sposób użytkowania, np. grunty orne, grunty pod lasami i inne. Często rolnicy używają zamiast pojęcia grunt – nazwy ziemia.

ZIEMIA – w ogrodnictwie nazwa ta stosowana jest do określenia jednorodnego lub skomponowanego z wielu składników podłoża, służącego do uprawy określonych roślin, np. ziemia kompostowa, wrzosowa, liściowa i inne.

PODŁOŻE – w gleboznawstwie to warstwa podścielająca w glebach niecałkowitych. W ogrodnictwie, pojęcia to stosowane jest do określenia środowiska rozwoju podziemnych części roślin.

Gleba całkowita – to gleba, która do 150 cm wytworzona jest z jednej skały macierzystej.

Gleba niecałkowita – to gleba, która na głębokość 150 cm zbudowana jest z więcej niż z jednej skały macierzystej.

W glebach mineralnych i mineralno-organicznych wyróżnia się następujące poziomy główne:

O – poziom organiczny próchnic nakładowych i organicznych

A - poziom próchniczny

E - poziom wymywania

B - poziom wzbogacania

C - poziom skały macierzystej

G - p glejowy

P - poz bagienny gleb org

D - podłoże mineralne GL org

M - p murszowy GL org

R - podłoże skalne (lita skała)

Elementarne (typologiczne) procesy glebotwórcze

Proces inicjalny zachodzący z udziałem pionierskich zbiorowisk drobnoustrojów, mchów, porostów itp. Powoduje powstanie gleb prymitywnych, np. litosoli, regosoli.

W jego wyniku kształtuje się słabo zaznaczony poziom akumulacji próchnicy.

Proces darniowy jest uwarunkowany bytowaniem trawiastej roślinności, która tworzy gęstą sieć korzeni, kłączy w górnym poziomie gleby oraz przyczynia się do rozluźnienia masy glebowej i uformowania struktury drobnoagregatowej.

W jego wyniku w wierzchniej części profilu glebowego powstaje wyraźnie wykształcony poziom próchniczny.

Proces brunatnienia jest właściwy aktywnym biologicznie glebom wielogatunkowym lasów liściastych.

Polega on na rozkładzie pierwotnym krzemianów (biotyta, oliwinu, piroksenów, amfibioli itp.) z wydzieleniem zawartego w nich żelaza, które w postaci nierozpuszczalnych wodorotlenków i kompleksów z kwasami próchnicznymi osadza się na powierzchni ziaren mineralnych, nadając glebie charakterystyczną brunatną barwę. Tworzy poziom brunatnienia.

Proces płowienia polega na wypłukiwaniu nie rozłożonych minerałów wysokodyspersyjnych (iłu koloidalnego) z górnych poziomów gleby i osadzaniu ich głębiej w tzw. eksturalnym poziomie wmywania.

Proces bielicowania polega na selektywnym wypłukiwaniu w głąb profilu gleby produktów rozkładu minerałów gleb i substancji organicznych.

Przemieszczaniu ulegają przede wszystkim tlenki żelaza i glinu w postaci kompleksowych związków z substancjami humusowymi np. kwasami fulwowymi.

Dzięki temu występujący pod poziomem akumulacyjnym tzw. poziom eluwialny ulega charakterystycznemu wybieleniu, a wzbogacany w wymywane składniki, leżący poniżej poziom iluwialny uzyskuje barwę rdzawą lub ciemnobrunatną i zostaje w mniejszym bądź większym stopniu scementowany. Wzbogacony, silnie scementowany poziom nazywa się orsztynem.

Bielicowanie przebiega najbardziej typowo w piaszczystych, ubogich i kwaśnych, biologicznie mało aktywnych glebach leśnych, głównie lasów iglastych.

Proces glejowy polega na redukcji różnych związków mineralnych głównie Fe i Mn z udziałem anaerobowych drobnoustrojów.

Gleby lub oglejone poziomy glebowe mają charakterystyczne, niebiesko zielonkawe zabarwienie, które pochodzi od związków żelaza zredukowanego do form dwuwartościowych.

Związki żelaza i manganu w wyniku redukcji stają się bardziej rozpuszczalne i dlatego mogą być przemieszczane z wodą.

Proces glejowy przebiega najczęściej w poziomach nadmiernie wilgotnych, a więc o ograniczonej ilości powietrza.

Procesy torfienia to złożony proces powolnych przemian chemicznych i strukturalnych jakim, przy zahamowanej mineralizacji i humifikacji, podlegają szczątki roślin bagiennych w warunkach stałego nadmiernego uwilgotnienia i braku dostępu powietrza.

Produkty tego procesu tworzą poziomy (warstwy) torfowe. Zależnie od składu chemicznego wód podtapiających torfowiska i składu roślinności torfotwórczej powstają następujące gleby torfowe: eutroficzne torfowisk niskich, mezotroficzne torfowisk przejściowych i oligotroficzne torfowisk wysokich.

Proces murszenia następuje po odwodnieniu torfowiska. Jest to złożony proces biochemiczny, który

prowadzi do mineralizacji do humifikacji i częściowej mineralizacji masy torfowej.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wykład  12 2009
GLEBOZNAWSTWO wykład 9  12 2009r
hsm-wykład 9- 9.12.2009
Ergonomia i?zpieczenstwo pracy wyklad! 12 2009
Ergonomia i?zpieczenstwo pracy wyklad 12 2009
Ergonomia i?zpieczenstwo pracy wyklad 12 2009
Wykład 9  12 2009
wykład 8-2.12.2009
Akcje jako kierunek inwestowania wykład 5 12 2009
ekon.wykład 9-8.12.2009
EKON.wykład 8-1.12.2009
Katolicka Nauka Społeczna piaty wykład 12 2009
Prawo cywilne wykład 6.12.2009, prawo cywilne(13)
BOTANIKA - wyklad 9 - 1.12.2009, OGRODNICTWO UP LUBLIN, BOTANIKA, wykłady
Giełda papierów wartościowych wykład 5 12 2009
007 HISTORIA SZTUKI WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKIEJ I BIZANTYJSKIEJ, WYKŁAD, 1 12 2009
GLEBOZNAWSTWO wykład 8 0 11 2009

więcej podobnych podstron