Dieta Montignaca
W latach 80 francuski pracownik działu rozwoju i badań jednego z większych amerykańskich koncernów, Michel Montignac, zaczął zbierać informacje na temat żywienia i zachorowalności na cukrzycę. Zainteresowała go praca naukowca P.A. Crapo, sugerująca, że dieta oparta głównie na pokarmach nieznacznie podnoszących poziom glukozy we krwi może pomóc w leczeniu cukrzycy. Cierpiący z powodu nadwagi Montignac postanowił wypróbować tę metodę na własnej skórze. Efekt był zdumiewający - bez konieczności liczenia kalorii, Francuz zrzucił 15 kilogramów w przeciągu zaledwie 3 miesięcy.
Zadowalające rezultaty diety zachęciły Montignaca do kontynuacji badań nad tym sposobem odżywiania. Natknął się on także na opracowaną przez kanadyjskiego naukowca Davida Jenkinsa tabelę wartości glikemicznych poszczególnych pokarmów, która za wartość odniesienia obierała glukozę z indeksem równym 100. Pierwsza publikacja Montignaca dotycząca sposobu odchudzania opartego na kontroli indeksu glikemicznego i odpowiednim doborze produktów węglowodanowych, ukazała się w roku 1987. Metoda była powszechnie krytykowana przez dietetyków - tradycjonalistów, jednak jej skuteczność przyczyniła się do ogromnej popularności wśród pragnących zrzucić zbędne kilogramy osób.
Przykładowe menu
Śniadanie: sok pomarańczowy, kiwi, jajko na miękko, wędzona pierś indyka, chudy twarożek, pomidor, sałata Obiad: zupa ogórkowa bez tłuszczu, gołąbki z farszem mięsno-pieczarkowym i sosem pomidorowym (bez dodatku zasmażki) Kolacja: gotowany kalafior ze świeżym koprem, jogurt naturalny bez tłuszczu.
ZASADY I METODA DIETY MONTIGNACA
Dieta Montignaca, w swej istocie, jest zbliżona do diety rozdzielnej (diety niełączenia). Opiera się ona na twierdzeniu, że zestawianie niektórych produktów spożywczych jest przyczyną przybierania na wadze. Metoda Montignaca bliższa jest pewnej wizji właściwego sposobu odżywiania się niż diecie odchudzającej w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Istotnie bowiem polega ona na dokonywaniu właściwych wyborów spożywanych produktów, nie zaś na tym by schudnąć dzięki ograniczeniu ich ilości.
Podstawą diety Montignaca jest książka autorstwa Michela Montignaca „Jeść, aby schudnąć!” (opublikowana po raz pierwszy we Francji w 1987 roku), która zdobyła sobie ogromną popularność szczególnie w środowisku ludzi biznesu. Sama zaś dieta Montignaca zyskała przydomek „diety menedżerów”.
Jeżeli mielibyśmy streścić książkę Michela Montignaca w jednym zdaniu, to brzmiałoby ono następująco: „Nie dlatego tyjemy, że jemy za dużo, tyjemy dlatego, że jemy źle”.
Oto 2 główne zasady wyznaczające kierunek diety Montignaca (których należy przestrzegać podczas pierwszej fazy diety, aż do uzyskania pożądanej wagi):
Spożywanie złych węglowodanów jest przyczyną przybierania na wadze. Złe węglowodany stymulują trzustkę do produkcji insuliny. Produkcja ta tymczasem zwiększa liczebność komórek tłuszczowych. Aby ograniczyć masę ciała, nie należy spożywać produktów o wysokim indeksie glikemicznym (np. białe pieczywo, makaron, ziemniaki, marchew, kukurydza, buraki itp.). Możesz natomiast spożywać inne produkty zawierające węglowodany (np. pełnoziarniste pieczywo, pełnoziarnisty ryż, soczewica, owoce i warzywa, itp.) 2 do 3 razy w tygodniu, nigdy jednak nie łącząc ich z innymi produktami.
W praktyce wygląda to tak, że możesz na przykład zjeść kawałek sera nie łącząc go jednak z chlebem albo deserem na koniec posiłku, możesz jeść mięso, ale nie łącz go z frytkami, możesz jeść rybę, ale bez ryżu, itp. Możesz natomiast łączyć białka i tłuszcze.
Łączenie tłuszczu i węglowodanów jest przyczyną przybierania na wadze. Należy bezwzględnie unikać mieszania tłuszczu z węglowodanami lub białkami odzwierzęcymi (np. stek z frytkami) i produktami skrobiowymi, nie spożywać produktów o dużej zawartości błonnika (np. ziemniaki, makaron, ryż, pieczywo, itp.) podobnie jak wszelkich produktów bogatych zarówno w tłuszcze jak i węglowodany (np. awokado, ciastka, czekolada, suszone owoce, itp.).
W ramach diety Montignaca dozwolone jest spożywanie protein i tłuszczów w ilości nieograniczonej, pod warunkiem, że będziesz je jadł w postaci czystej (tj. nie łącząc ich z innymi produktami).
Dieta ta dopuszcza jedzenie owoców poza posiłkami głównymi oraz produktów zbożowych pod warunkiem, że będą to zboża nieoczyszczone (ma to znaczenie dla obniżenia indeksu glikemicznego).
Po osiągnięciu pożądanej wagi, przechodzisz do drugiej fazy diety (którą należy stosować dożywotnio w celu zachowania osiągniętej wagi, o niedogodnościach z tym związanych przeczytaj w rubryce „Wady”) :
Wszelkie skoncentrowane cukry są dalej zabronione, podobnie jak produkty o wysokim indeksie glikemicznym,
Konkretne zestawy produktów nie są już obowiązkowe,
Spożywanie orzechów i ziaren (zawierających zarówno węglowodany, proteiny oraz tłuszcz, zabronione w fazie I) jest od tej pory dozwolone,
Możesz spożywać umiarkowane ilości wina w trakcie posiłku.
Oto typowy dzień wg diety Montignaca :
Śniadanie: owoc (30 minut przed posiłkiem), pełnoziarnisty chleb z odtłuszczoną margaryną, kawa bezkofeinowa lub słaba herbata, odtłuszczone mleko.
Obiad: vinaigrette z awokado, stek i fasolka szparagowa, sałata i ser, woda niegazowana.
Kolacja: surowe warzywa albo zupa warzywna (bez produktów skrobiowych), omlet z grzybami, zielona sałata, chudy, biały twaróg 0%.
Stosując się do zaleceń diety Montignaca, możesz schudnąć co najmniej 5 kilogramów miesięcznie.
ZALETY DIETY MONTIGNACA
Dieta Montignaca pozwala ograniczyć apetyt w ciągu pierwszych tygodni jej stosowania, nie zmniejszając jednocześnie ilości spożywanych produktów ani ich różnorodności. Dieta ta istotnie pozwala na jedzenie bez ograniczeń pod warunkiem właściwego zestawiania ze sobą spożywanych produktów.
Umożliwia skuteczną redukcję wagi (szczególnie u mężczyzn) nie odbierając przyjemności z jedzenia. Nie wiąże się ona z ryzykiem efektu jo-jo, w przeciwieństwie do wielu innych diet, chociaż powrót do tradycyjnych przyzwyczajeń żywieniowych może oczywiście spowodować ponowne przybranie na wadze.
Dieta Montignaca jest dość łatwa w krótko i średnioterminowym stosowaniu. Podoba się szczególnie panom, którzy doceniają możliwość przejścia na dietę bez konieczności przygotowywania jakichś szczególnych potraw.
Dieta ta zachęca do spożywania niektórych produktów szczególnie korzystnych dla zdrowia, takich jak: warzywa i warzywa strączkowe, oraz produkty pełnoziarniste (nieoczyszczone).
Przechodząc na dietę Montignaca nie przewracasz do góry nogami swojego życia towarzyskiego. Możesz dyskretnie stosować ją wszędzie, spotykając się z przyjaciółmi, w restauracji itp. To właśnie ta cecha sprawiła, że dieta Montignaca odniosła niezwykły sukces w środowisku ludzi biznesu (często „zmuszonych” uczestniczyć w obiadach i/lub kolacjach służbowych w restauracji).
WADY DIETY MONTIGNACA
Dieta Montignaca jest dość wymagająca. Musisz dobrze znać się na produktach spożywczych, abyś mógł właściwie rozróżnić dobre i złe węglowodany (oraz tłuszcze).
Nie pozwala Ci ona odżywiać się w sposób zrównoważony, a jest to jedyna gwarancja zachowania właściwej wagi i dobrego zdrowia na długo. Zresztą, dieta Montignaca stwarza trudności w długotrwałym zastosowaniu (istnieje ryzyko znużenia, które często kończy się ponownym przybraniem na wadze).
Dieta ta zabrania spożywania nawet niektórych wolnych węglowodanów zawierających błonnik (np. ziemniaków), które są bardzo zdrowe. Dieta Montignaca jest zresztą bardzo uboga w węglowodany i może doprowadzić do spadku masy mięśniowej, a co za tym idzie, wywołać uczucie zmęczenia (wynikające z niedostatecznej ilości cukru). Może także spowodować, że organizm będzie otrzymywał niewystarczające dawki owoców i warzyw (a zatem skutkować niedoborem witamin).
Zaleca niektóre produkty bogate w tłuszcze (przede wszystkim tłuszcze nasycone) co może spowodować zaburzenia sercowo-naczyniowe, jeśli stosujesz tę dietę przez długi czas. Co więcej, dieta Montignaca nie daje Ci żadnych szans na pozbycie się cellulitu ani tzw. pomarańczowej skórki.
CZY WIESZ ŻE?
a) Niepełna lista produktów spożywczych o wysokim indeksie glikemicznym.
Cukier, miód, cukier z trzciny cukrowej, ziemniaki, kukurydza, popcorn, biała mąka, chrupki, kasza zbożowa (kuskus), zboża oczyszczone, biały ryż do szybkiego gotowania, czekolada mleczna, białe pieczywo, rzepa, melon, banany, ananas, papaja, marchew i gotowane buraki, proso, wermiszel ryżowy, piwo, itp.
b) Kim był Michel Montignac?
Michel Montignac był uznanym na całym świecie specjalistą w dziedzinie odżywiania. Jego książki przetłumaczono na 25 języków i opublikowano w 42 krajach. Zmarł w sierpniu 2010.
Michel Montignac jest szczególnie znany w Europie, gdzie jego metoda pobiła wszystkie możliwe rekordy sprzedaży (ponad 16 milionów sprzedanych egzemplarzy różnych jego książek).
Jego teorie wywarły też wpływ na autorów amerykańskich. Trzy wielkie bestsellery „Eat Great, Lose Weight” (Jedz dobrze i chudnij) autorstwa Suzanne Sommers, „Sugar Busters” (Niszczyciele cukru! Ogranicz spożycie cukru i ujarzmij tłuszcz!) Leightona Stewarta oraz „The South Beach Diet” (Dieta South Beach) doktora Arthura Agastona, są jeśli nie kopią, to przynajmniej zostały w całości „zainspirowane” bestsellerem Michela Montignaca „Jem, by schudnąć” (nowe wydanie we Francji 2004, wydawnictwo Flammarion).