Dobrze zorganizowane i zaplanowane działanie człowieka powinno odbywać się według cyklu organizacyjnego. Twórcą był Henry Louis Le Chatelier (=>Odpowiedni dobór pracowników, motywowanie i szkolenie, współpraca).

Cykl ten najczęściej jest ujmowany w następujące, kolejno realizowane etapy, którymi są:
1 określenie celu działania;
2 zbadanie środków koniecznych do zrealizowania celu i dostępnych realizatorom;
3 planowanie działania (organizowanie toku działań);
4 gromadzenie i porządkowanie koniecznych środków osobowych, materialnych i informacji oraz organizowanie struktur pojmowanych statycznie;
5 realizację przedsięwzięcia zgodnie z planem;
6 kontrolę uzyskanych efektów (czy cel został zrealizowany zgodnie z planem).

Całą filozofię sprawnego działania zamkniętą w cyklu organizacyjnym można sprowadzić kolejno do fazy
-obmyślenia, zaplanowania i przygotowania się, czyli do fazy preparacji (etapy 1-4)
-realizacji planu działania (wykonawstwa) (etap 5)
-kontroli wyników (etap 6)

W cyklu organizacyjnym kładziemy główny nacisk na fazę preparacji, ponieważ dobre obmyślenie i przygotowanie działania jest połową sukcesu.


Większość etapów cyklu organizacyjnego znajduje swoje odzwierciedlenie w metodzie diagnostycznej i prognostycznej projektowania systemów organizacji i zarządzania.

METODA DIAGNOSTYCZNA
Projektowanie organizatorskie metodą diagnostyczną polega najogólniej na badaniu stanu wyjściowego (dotychczasowego) A, postulatywnym zarysowaniu stanu pożądanego B oraz poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od stanu A do stanu B.

3 fazy:
1. wstępna (określenie celu i przedmiotu badania)
2. podstawowa (rejestracja wszystkich faktów stanu istniejącego, krytycznej oraz konstruktywnej oceny i analizy, projektowaniu wariantów rozwiązań i wyboru wariantu optymalnego)
3. końcowej (przygotowanie warunków do wdrożenia i wprowadzenia nowego rozwiązania do praktyki i kontrola realizacji i analizy efektów)

METODA PROGNOSTYCZNA
Podstawą metody prognostycznej jest przekonanie, że dokonanie istotnego usprawnienia organizacji jest możliwe jedynie w oderwaniu od istniejących rozwiązań, które obciążają psychicznie organizatora, a przez to rzutują ograniczająco na projektowany system i nie pozwalają na nowatorskie spojrzenie.
Podstawą metody prognostycznej, którą stworzył Nadler jest synteza tzw. systemu idealnego, który stanowi wzorzec dla projektantów nowej organizacji.
Wizja systemu idealnego, tak jak gwiazda polarna pozwala zorientować i ukierunkować nasze poszukiwania, mimo iż jesteśmy świadomi nieosiągalności takiego rozwiązania.