Choroba Scheuermanna

'Z.°/7aPe­

2t2

__CP ó'

28. Pw. jw., RR ugiete (ręce przy barkach obciążone woreczkami); ruch - skłaa tułowia w tył połączony z wyprostem ramion w pIZód, nastepnie skun:z ramion. Ćwiczenie wykonujemy w rytm oddechów; wdech - wyprost g­mion, wydech - ugięcie ramion.

29. Pw. stanie w rozkrokU pIZed drabinkami, rękami chwyt za szczebel drabinii na wysokości połowy klatki piersiowej; ruch - pogłębianie opadu w pIZÓd.. Ćwiczenie to można łączyć np. z odrzutem RR prostych w górę, z zad». waniem postawy skorygowanej.

30. Pw. _eżenie tyłem, pod szczytem kifozy wałek (np. zrolowany koc), w rębdt ciężka piłka; ruch - pIZeniesienie prostymi RR piłki za głowę na podłO@; tak, aby były RR maksymalnie zbliżone do podłoża.

31. Pw. leżenie pIZO dem, RR wzdłuż tułowia, kończyny dolne ugięte w stawd kolanowych, między stopami piłka ciężka; ruch - uniesienie RR w głę i wkładanie piłki stopami w ręce.

32. Pw. jw., tułów w opadzie poza stołem, ręce splecione na karku; ruch - uniesienie tułowia do pozycji skłonu w tył (wytrzymanie).

Ćwiczenie może być wykonywane z różnym ułożeniem RR lub wykorzy_ niem pIZyborów. W pIZypadkach pleców wklęsłych lub okrągło-wklęsłym skłon w tył wykonujemy tylko do fizjologicznej granicy ruchomości w sm­wach biodrowych.

33. Pw. zwis na drabince, pod szczytem k:ilfozy piłka lub wałek, ruch - p<Xlkl. czenie kolan do bIZucha.

Choroba Scheuermanna

Etiologia tego schoIZenia nie jest znana. Jako jedną z pIZy czyn podaje _ zabuIZenia kostnienia nasadowego trzonu, nasilające się w okresie pokwit.ani&. Zmiany dotyczą kilku sąsiadujących kręgów i lokalizują się głównie w p17PL1_

środkowej części krążków międzykręgowych i trzonów. Dochodzi do wypH1cłf'OZll się zawartości krążka do trzonu pod postacią tzw. guzków Schmorla. Trzon «SZ­kodzony w swej części pIZedniej, podlegający już nawet w warunkach fi7Jab­gicznych zwiększonemu obciążeniu osiowemu, przybierając kształt klina _ wadza do zaakcentowania wygięcia kifotycznego tego odcinka. Stopniowo nasil;­puje pIZebudowa trzonów, zwłóknienie guzków i utrwalenie zmian (Dega 1970').

213

Program i zasady postępowania korekcyjnego

Leczenie

v: pIZypadku o łagodnym przebiegu podstawą leczenia jest odciążenie lcręgo­JiIpa i ćwiczenia wzmacniające mięśnie grzbietu o charakterze koncentrycznym

3ł;Jjoch 1976). W przypadkach szybko postępujących warunkiem jest odciążenie _a przy pomocy gorsetu ekstensyjnego. Stosowane ćwiczenia nie różnią SI;" 'W zasadzie od poprzednio omawianych. W odróżnieniu jednak od pleców _ch, powstałych na tle dystonicznym w chorobie Scheuermanna, intensyw­r: roch w warunkach obciążenia nie jest wskazany.

Plecy wklęsłe

Korekcja pleców wklęsłych wywołuje szereg kontrowersji i sprzecznych po­_Jńw. W publikacjach naukowych (Kutzner-Kozińska 1976, Tworzydło 1973) _je się wątpliwość skuteczność stosowanego dotychczas programu korekcji, _go głównie na " antylordotyczności" . .

Z upodobaniem i masowo stosowane przez nauczycieli wf ćwiczenia antylor­hyczne dają korekcję chwilową i pozorną. Ćwiczenia te prowadzą do powstania JLLJi.wczu zginaczy stawu biodrowego - głównie nrięśnia biodrowo-lędźwiowego

.YC.i1iopsoas), co w postawie pionowej - w staniu, oddala przyczepy tych mięśni _ując pogłębienie lordozy lędźwiowej.

Przykurcz zgięciowy w stawie biodrowym wykrywamy przy pomocy testu

T':-nma._

Celem ćwiczeń jest przywrócenie prawidłowych stosunków anatomicznych .. obrębie stawu biodrowego, wyrobienie odpowiedniej siły mięśni osłabionych zzz rozciągnięcie mięśni przykurczonych. W tym celu stosujemy ćwiczenia odru­:3: prawidłowej postawy ciała, ćwiczenia elongacyjne i antygrawitacyjne, ćwi­:znia Klappa i ćwiczenia specjalne.

Należy pamiętać, że podczas stosowania ćwiczeń mających wzmacniać mięś­a: baucha poprzez zgięcie w stawach biodrowych dochodzi do zbliżenia przy­

:2rpów mięśnia biodrowo-lędźwiowego. Z tego powodu należy tak dawkować ­_ wyjściowe, aby zachować odpowiednie proporcje korzystne dla pracy obu _

Z biomechanicznego punktu widzenia mięsień prosty brzucha dzieli się na =z;ś: górną i dolną (linia podziału przebiega na wysokości pępka). W związku z _ mchy nóg przy ustalonym tułowiu wzmacniają część dolną - podpępkową,

_y:

'I

41

,I