Ćwiczenia bierne
Cele:
- zamiana ruchu biernego na czynny
- wzmożenie torowania proprioceptywnego
- wzmożenie torowania exteroceptywnego
- wzmożenia torowania ideomotorycznego
- poprawa trofiki tkanek miękkich objętych porażeniem
- zapobieganie odleżynom (poprawa trofiki, działanie pompy mięśniowej)
- utrzymanie fizjologicznych zakresów ruchu
- utrzymanie prawidłowej elastyczności i plastyczności mięsni, więzadeł i torebek
- zapobieganie procesom osteomalacji
Wskazania:
- porażenia i niedowłady mięśni zarówno wiotkie jak i spastyczne
- początkowy okres uruchomiania stawu po zabiegu operacyjnym
- stan po długotrwałym unieruchomieniu kończyny
- zła trofika tkanek miękkich (pacjenci nieprzytomni)
Przeciwwskazania:
- przypadki pourazowe po złamaniach z niepełnym zrostem (zrost po 3-4 miesiącach)
- stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych
- stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach stawowych
- stany zapalne żył
- rany skóry, mięśni i tkanek miękkich
- stany po zabiegach operacyjnych przed wyjęciem szwów (konsultacja z lekarzem)
- występowanie bólu przy ćwiczeniach (silne nie ustępujące dolegliwości)
- temperatura powyżej 38°
- ciśnienie rozkurczowe powyżej 100 skurczowe powyżej 160 (spoczynkowe)
- ogólny ciężki stan pacjenta
- stan po tomografii komputerowej z kontrastem
- stan po nakłuciu dolędźwiowym (np. pobieranie płynu mózgowo-rdzeniowego)
Zasady wykonywania ruchu:
- ruchy w stawach pacjenta wykonuje fizjoterapeuta
- płynnie we właściwej płaszczyźnie i wokół fizjologicznej osi stawu
- w pełnym fizjologicznym zakresie ruchu zgodnym z normą dla danego stawu
- w stawach bolesnych nie należy nigdy przekraczać granicy bólu
liczba powtórzeń w jednej płaszczyźnie od 20 do30 razy w czasie jednego zabiegu
ćwiczenia bierne wykonuje się 2-3 razy dziennie (im cięższy stan pacjenta tym częściej)
tempo ćwiczeń wolne i rytmiczne
Ćwiczenia czynno-bierne
Wskazania:
- stany po chirurgicznych zabiegach rekonstrukcyjnych głównie w obrębie narządu ruchu
- stany po unieruchomieniu w opatrunkach gipsowych
- choroby gośćcowe, reumatoidalne
- unieruchomienie kończyn za pomocą wyciągów
- stany atrofii tkankowej
- demineralizacj kości
- oparzenia większych części ciała
- inne zabiegi operacyjne nie koniecznie w obrębie narządu ruchu (np.: stan po mastektomii)
Zasady wykonywania ruchu:
- ruchy w stawach pacjenta wykonuje fizjoterapeuta
- zadaniem pacjenta jest rozluźnienie nadmiernie napiętych mięśni
- ruch prowadzony w niepełnym zakresie, płynnie we właściwej płaszczyźnie i wokół fizjologicznej osi stawu
- ruch prowadzimy do granicy bólu a nawet lekko ją przekraczamy
liczba powtórzeń indywidualna dla każdego pacjenta (optymalne jest 3-5 serii po 10 powtórzeń, przerwa między seriami 30s)
w czasie przerwy między seriami wykonywać należy masaż, potrząsania, wibracje
ćwiczenia czynno-bierne powinny być wykonywane3-5 razy dziennie
tempo ćwiczeń bardzo wolne i rytmiczne pozwalające pacjentowi na koncentrację i rozluźnienie
przez cały czas trwania ćwiczeń fizjoterapeuta musi mieć kontakt wzrokowy z pacjentem
Ćwiczenia izometryczne
Zastosowanie:
- osłabienie siły mięśniowej
Cele:
- przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
- uzyskanie przyrosty masy i siły mięśni
- utrzymanie aktywności mięśni w obrębie unieruchomionych odcinków ciała
Wskazania:
- unieruchomienia
- proste zaniki mięśni
- przypadki w których ruch w stawach nie jest wskazany
Metodyka:
chorego trzeba nauczyć wykonywania skurczów izometrycznych mięśni
- chory uczy się łatwiej napinania mięśni najpierw kończyny zdrowej, potem równocześnie kończyny zdrowej i chorej, a w końcu napinani mięśni kończyny chorej
przewidując konieczność unieruchomienia kończyny należy nauczyć chorego napinania mięśni przed założeniem unieruchomienia
ćwiczenia izometryczne może chory wykonywać przy pomocy fizjoterapeuty lub sam
czas trwania skurczu izometrycznego - około 5 sekund, czas odpoczynku pomiędzy kolejnymi skurczami - 10 sekund
- okres odpoczynku mięśnia po pracy statycznej mięśnia musi być dłuższy aby zapewnić dostateczne jego ukrwienie, które jest znacznie upośledzone w czasie skurczu izometrycznego. Liczba powtórzeń od 6 - 10.
Ćwiczenia wspomagane
Cele:
- zwiększenie zakresu ruchu w stawach
- uzyskanie rozluźnienia nadmiernie napiętych mięśni
- poprawa trofiki tkanek przez zwiększenie działania pompy mięśniowej
- zapobieganie niekorzystnym zmianom wynikającym z akinezji
Wskazania:
- ograniczenie zakresu ruchu w stawach
- przygotowanie do redresji wykonywanych przy współudziale fizjoterapeuty
- przygotowanie do ćwiczeń czynnych wolnych
Zasady wykonywania ruchu:
- na ćwiczona kończynę zakłada się podwieszkę połączoną z linką, która biegnie przez bloczek kierunkowy, drugi jej koniec zakładany jest na zdrową kończynę
- pacjent wykonując ruch jedna kończyna wspomaga wykonanie ruchu w stawach drugiej kończyny
- jest to rodzaj redresji którą chory sam wykonuje
- fizjoterapeuta kontroluje czy ruch wykonywany jest płynnie we właściwej płaszczyźnie, wokół fizjologicznej osi stawu
- przy osłabieniu siły mięśniowej nie dopuszczamy do pełnego zmęczenia
ćwiczenia samowspomagane mogą być również wykonywane za pomocą laski gimnastycznej
liczba powtórzeń jednego ćwiczenia wynosi przeciętnie 30
ćwiczenia samowspomagane wykonuje się 1 raz dziennie, kilka serii
Ćwiczenia czynne w dciążeniu
Cele:
- przeciwdziałanie zanikom mięśniowym
- uzyskanie przyrostu siły mięśniowej do wartości umożliwiających swobodne poruszanie kończyną lub jej częścią (doprowadzenie jej do poziomu na 3 wg. Lowetta)
- utrzymanie fizjologicznego zakresu ruchów w stawach poprzez systematyczne odżywianie chrząstki stawowej
- umożliwienie wykonywania ruchu w stawach w pełnym zakresie , podtrzymując tym samym prawidłową dotychczasową elastyczność mięśni zawiadujących danym stawem, więzadeł i innych struktur
Wskazania:
- zaniki i znaczne osłabienie siły mięśniowej
- niepełny zrost kostny
- zmiany zwyrodnieniowe stawów
- ograniczenia ruchomości w stawach
- stany po unieruchomieniu
- zespoły bólowe w obrębie aparatu ruchu
Podwieszenie ćwiczonej kończyny
1.podwieszenie osiowe
- punkt zawieszenia ćwiczonej kończyny znajduje się prostopadle nad osią ruchu
- podwieszki zakładamy tak, aby ćwiczona kończyna była w pełni odciążona
- ruch powinien się zaczynać od momentu bezwładności kończyny, tzn. że po każdym wykonaniu ruchu kończyna pozostaje przez chwilę w pozycji wyjściowej
2.podwieszenie pozaosiowe
zmniejszenie tarcia o podłoże
- uzyskuje się poprzez:
- wytalkowanie gładkiej powierzchni, po której odbywa się ruch
- podłożenie pod ćwiczoną kończynę sukna lub krążków z waty
- przymocowanie wrotek do ćwiczonej kończyny
Zasady wykonywania ruchu:
- pacjent wykonuje ruch samodzielnie w warunkach odciążenia
- ruch prowadzony jest płynnie we właściwej płaszczyźnie, wokół fizjologicznej osi stawu i w pełnym fizjologicznym zakresie ruchu zgodnym z normą dla danego stawu
- w stawach bolesnych nie należy nigdy przekraczać granicy bólu
czas trwania serii 5-15 minut (bez bólu)
ćwiczenia czynne w odciążeniu wykonuje się 1 razy dziennie
raz w tygodniu wykonujemy pomiar zakresu ruchomości i siły mięśniowej
tempo ćwiczeń zależy od aktualnej siły mięśni
Ćwiczenia czynne wolne
Cele:
- zwiększenie siły i wytrzymałości przede wszystkim określonej grupy mięśniowej
- utrzymanie i zwiększenie zakresów ruchu w stawach
- poprawa koordynacji ruchowej
Wskazania:
- osłabienie siły mięśniowej (minimum 3)
- ograniczenia zakresu ruchomości
- wzmożone spoczynkowe napięcie mięśni
- zaburzenia koordynacji nerwowo-mięśniowej
Ćwiczenia czynne z oporem
Cele:
- uzyskanie przyrostu siły mięśniowej
- poprawa wytrzymałości mięśni
- zmniejszenie do minimum zaników mięśniowych, szczególnie powstałych w wyniku unieruchomienia
- zmniejszenie do minimum zaników mięśniowych, powstałych w następstwie procesów patologicznych
- opóźnienie występowania zaników mięśniowych
- uzyskanie kompensacyjnych przerostów siły
- uzyskiwanie przerzutów napięć kontralateralnych do części ciała znajdujących się czasowo w unieruchomieniu
- uzyskanie poprawy koordynacji nerwowo-mięśniowej
- zwiększanie sygnalizacji aferentnej w celu rozszerzenia pól pobudzenia w korze mózgu
Wskazania:
- osłabienie siły mięśniowej
- stany unieruchomienia (np.: opatrunek gipsowy)
Wyciągi redresyjne
Zastosowanie:
- przykurcze tkanek miękkich
Cele:
- zniesienie ograniczenia zakresu ruchów w stawie spowodowanego przykurczem tkanek miękkich
-uzyskanie pełnej biernej ruchomości w stawie
Wskazania:
- ograniczenia ruchomości stawu na skutek przykurczu tkanek miękkich
przeciwwskazania:
- przypadki pourazowe po złamaniach z niepełnym zrostem (zrost po 3-4 miesiącach)
- stany zapalne stawów i tkanek okołostawowych
- stany bezpośrednio po zwichnięciach i innych urazach stawowych
- stany zapalne żył
- rany skóry, mięśni i tkanek miękkich
- stany po zabiegach operacyjnych przed wyjęciem szwów (konsultacja z lekarzem)
- zła tolerancja na ból
- temperatura powyżej 38°
- ciśnienie skurczowe powyżej 160 rozkurczowe powyżej 100
- ogólny ciężki stan pacjenta
Ćwiczenia oddechowe
Zastosowanie:
- należą do podstawowych ćwiczeń w kinezyterapii, ponieważ sprawność układu oddechowego ma decydujący wpływ na prawidłowe funkcjonowanie wszystkich układów naszego organizmu
- wchodzą w skład niemalże wszystkich programów usprawniania leczniczego
Cele:
nauczenie prawidłowego oddychania
- umiejętność prawidłowego oddychania pożądana jest podczas wykonywania wszystkich ćwiczeń i czynności
- najczęściej spotykanym błędem jest zatrzymywanie oddechu i napinanie pomocniczych mięśni oddechowych podczas wykonywania ćwiczeń i czynności wymagających większego wysiłku oraz brak pełnego wydechu
- bezdech powoduje:
- wzrost ciśnienia
- spadek tętna
- utrudniony dopływ tlenu do narządów
zwiększenie wydolności narządu oddechowego
- przed przystąpieniem do ćwiczeń oddechowych możemy przeprowadzić ocenę stanu i sprawności układu oddechowego
Wskazania:
- podczas wszystkich ćwiczeń leczniczych
- choroby układu oddechowego
- stan przed i po zabiegach chirurgicznych
Przeciwwskazania:
-ostry okres chorób narządu oddechowego i krążenia