Francesco Borromini - kościół San Carlo alle Quattro Fontane
Kościół San Carlo alle Quattro Fontane. Pierwszą samodzielną pracą Borrominiego był mały kościół S. Carlo alle Quatro Fontane (zlecenie 1634, budowa 1638-1641, fasada ok. 1667), zbudowany na planie skomplikowanego owalu, który przyniósł mu sławę.
Kościół San Carlo alle Quattro Fontane jest zbudowany w układzie centralno-podłużnym. Nawę główną, która ma rzut zbliżony do elipsy, okalają nieregularne kaplice i zakrystia. Kopuła (architektura) charakteryzuje się geometrycznym wzorem z oknami otoczonymi fantazyjnymi ornamentami[1].
Fasada kościoła wychodzi na dość wąską ulicę, co uniemożliwiałoby obejrzenie jej w całości. Borromini znalazł rozwiązanie tego problemu stosując falistą fasadę. W każdym poziomym paśmie fasady jest zachwiany rytm falowania, co pozwala na jej dokładne obejrzenie. Fantazyjny fryz rozdziela fasadę na pół, natomiast pion wyznaczają kolumny.
Inny kościół Borrominiego, San Carlo alle Quattro Fontane w Rzymie (1637-1641), ma godny uwagi plan, który oparty został na dwóch równobocznych trójkątach tworzących romb, w który wpisane są dwa koła połączone łukami tak, by utworzyć owal. Plan ten na poziomie gzymsu kopuły staje się owalem, a wyjściowe trójkąty przestają odgrywać czytelną rolę. Oryginalność kościoła wywarła ogromne wrażenie na współczesnych. Generał zakonu trynitarzy był dumny, że architekci z całej Europy prosili o kopie planu i że "w powszechnej opinii nigdzie na świecie nie znajdzie się czegoś podobnego pod względem wartości artystycznej, fantazji, doskonałości i niezwykłości" W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że to zakon Św. Trójcy jest inwestorem tego kościoła.
Mimo miniaturowych rozmiarów S. Carlo (1637-41) jest jedną z najgenialniejszych kompozycji przestrzennych jakie w ogóle stworzono i ukazuje artystyczne mistrzostwo Borrominiego oraz rewolucyjne przełamanie konwencji. Owalny plan, podkreślony jeszcze przez ulową w profilu kopułę, opiera się na prostych figurach geometrycznych (równobocznych trójkątach), jednak rytm i rzeźbiarskie oddziaływanie sfalowanych ścian oraz pełnych niepokoju elementów plastycznych dają efekt czysto zmysłowy. Wklęsło-wypukło-wklęsła fasada została zaczęta w 1665.
Dedicated to St Charles Borromeo i Świętej Trójcy, kościół ten został po raz pierwszy niezależny Borromini prowizji, ale historia budowy jest długi, z górnej części elewacji zakończone dopiero po śmierci Borromini's. Był to również pierwszy kościół w Rzymie poświęconej Charles Borromeo, który został kanonizowany w 1610 roku. Kościół został zlecony przez hiszpańskiego porządku trynitarnej mnichów (Karmelitów "lub Shoeless), aby pieniądze, które na wykup niewolników chrześcijańskich.. Borromini zaprojektował sąsiedztwie klasztoru cztery lata wcześniej rozpoczął pracę w kościele.. Ponieważ Kościół jest mały to czasem o których mowa w skrócona: San Carl ino alle Quattro Fontane.
Elewacja od kąta i fontanna na rogu
. Kościół zawdzięcza swoją nazwę z faktu, że na skrzyżowaniu, gdzie stoi tam cztery fontanny, po jednej na każdym rogu.. Pre-fontanna istniejących, włączonych w kącie kościoła, jest przedstawieniem leżący Neptuna, a także określa się jako uosobienie rzeki Arno.(Another fontanna przedstawia Tybru.)
Falistą fasadą trawertyn Główną fasadę z trzema zatokami, z widokiem na ulicę, a drugi elewacji (patrz wyżej), wąskie zatoki na rogu z własnej wieży, zostały zaprojektowane lat po wnętrze zostało zakończone.
Elewacja najwyraźniej osiągnęła poziom głównego gzymsu w chwili śmierci Borromini's. Większość źródeł że przeciążonego wygląd górnej części jest wynikiem Borromini siostrzeniec jest przejęcie projektu o 1675/77.. Niższe historia składa się z trzech zatok, dwie zewnętrzne zatoki wklęsłe i wypukłe centrum. Górną kondygnację ma wklęsłe wnęki.. Zważywszy, że mniejsze zatoki są zjednoczeni przez ciągłe belkowanie, górna zatoki mają belkowanie w części, w środkowej jednej z owalnym medalionem kołysząc do przodu. Anioły, asymetrycznie umieszczone, przytrzymaj medalion, który cebula w kształcie korony. Centralne niszy nad portalem zajmuje rzeźba św Charles Borromeo Antonio Raggi, po bokach są figury z założycieli Trynitarze, St John de Matha i św Feliksa z Valois. Ogromne gzyms, zwieńczony balustradą, ma konsole jak liści palmowych na przemian z laminować wieńce. Górnej niszy tworzą skrzydła dwóch aniołów. Borromini w kąty / putta są zazwyczaj głowy ze skrzydłami zamiast nagich aniołków ze skrzydełkami.