Typ prawa kontynentalnego.
Inaczej określany jako typ prawa ustawowego, wspólny co do ogólnych zasad i wielu założeń oraz instytucji prawnych dla niemal wszystkich państw europejskich oraz sporej części państw innych kontynentów, opiera się na założeniu
Prymatu prawa stanowionego oraz ustawodawstwa jako zasadniczego sposobu stanowienia prawa.
W systemie prawa ustawowego ustawy, których tworzenie należy do wyłącznej kompetencji parlamentu, odznaczają się po konstytucji najwyższą mocą prawną. Wszystkie pozostałe akty normatywne (rozporządzenia) są traktowane jako akty podustawowe tz. muszą być tworzone w ramach ustaw, na ich podstawie oraz dla realizacji celów i zadań zawartych w ustawach.
Zgodność ustaw z konstytucją, a więc ich konstytucyjność, a także aktów podustawowych z ustawami - ich legalność - bada się w specjalnym trybie oraz z reguły poprzez specjalnie w tym celu powołane organy państwowe - sądy konstytucyjne - w Polsce Trybunał Konstytucyjny.
Kolejnym założeniem jest rozdział działalności prawotwórczej, polegającej na tworzeniu aktów normatywnych zawierających normy generalno-abstrakcyjne oraz działalności stosowania prawa, która polega na podejmowaniu decyzji prawnych konkretno-indywidualnych na podstawie obowiązujących norm prawnych.