Kazusy do art. 243 - 295 k.p.k.
1. Śledztwo w sprawie o pobicie prowadzi Policja, która ustaliła, iż pobicia Tomasza J. dokonali Marek C. i Paweł K., notowani wcześniej w kartotekach policyjnych za wykroczenia przeciwko porządkowi publicznemu i przeciwko mieniu. Po przesłuchaniu podejrzanych, którzy nie wypierali się swego czynu, gdyż jak stwierdzili „jak się nie oddaje kasy, to można dostać”, policjant prowadzący sprawę postanowił w drodze zarządzenia zastosować wobec podejrzanych dozór Policji polegający na zgłaszaniu się przez nich do miejscowo właściwej komendy dwa razy w tygodniu.
Czy policjant postąpił prawidłowo?
2. W dniu 7 stycznia (czwartek) 2007 r. o godz. 13.20 patrol Policji zatrzymał znanego im dilera narkotykowego Piotra S. z uwagi na uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa posiadania środków odurzających. Policja po przedstawieniu zarzutów i przesłuchaniu podejrzanego wystąpiła w dniu następnym z wnioskiem o jego tymczasowe aresztowanie. Prokurator po zapoznaniu się w piątkowe popołudnie z wnioskiem i zgromadzonymi materiałami postanowił wniosek skierować do sądu, po czym spojrzał w kalendarz i stwierdził, że zrobi to w poniedziałek rano, gdyż sąd w weekend jest zamknięty a poza tym w dni wolne od pracy nie biegną terminy procesowe i zdąży złożyć wniosek w poniedziałek do godz. 13.20.
Czy sposób działania prokuratora w niniejszej sprawie jest słuszny?
Czy w sytuacji upływu terminu zatrzymania, można byłoby zwolnić osobę zatrzymaną a po chwili znowu ją zatrzymać, aby bieg terminu rozpoczął się do początku?
3. Stanisławowi P. postawiono zarzut popełnienia przestępstwa znęcania się nad żoną i dwójką małoletnich dzieci poprzez bicie, zastraszanie, wyzywanie wulgarnymi słowami. W trakcie przesłuchania podejrzany przyznał się do stawianego mu zarzutu i opisał swoje zachowanie, które jego zdaniem było uzasadnione, ponieważ to on jest głową rodziny, a żona i dzieci muszą go słuchać. Wskazał ponadto, iż do agresywnych zachowań prowokuje go postawa teściowej, która buntuje córkę przeciwko niemu, dlatego też w najbliższym czasie zabierze teściowej emeryturę i wtedy, jak to ujął, „nie będzie ona tak mądra”. Prokurator, słysząc te słowa, wniósł o tymczasowe aresztowanie Stanisława P.
Na jakich podstawach kodeksowych mógł oprzeć swój wniosek?
4. W trakcie konwojowania Janusza B. z aresztu śledczego w Poznaniu na rozprawę we Wrocławiu, która dotyczy innych współdziałających z podejrzanym w procederze prania brudnych pieniędzy, Januszowi B. udało się zbiec i do tej pory nie został schwytany. Prowadzący śledztwo w sprawie przeciwko Januszowi B. zawiesił to postępowanie z uwagi na ukrywanie się oskarżonego.
Czy prokurator powinien uchylić tymczasowe aresztowanie wobec Janusza B., skoro jest on nieuchwytny dla organów ścigania, a postępowanie zawieszono?
W jaki sposób należy prowadzić poszukiwania Janusza B., czy prawo procesowe zna odpowiednie środki przymusu skierowane na poszukiwanie podejrzanych?
Czy w okresie zawieszenia postępowania można przeprowadzać niezbędne w sprawie czynność dowodowe, czy też na czas danej czynności należy podejmować postępowanie, a potem znowu je zawieszać?
5. Na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania Roberta C. zażalenie w terminie przewidzianym w ustawie wniosła jego żona Krystyna, załączając jednocześnie cały szereg dokumentów lekarskich świadczących o złym stanie zdrowia swego męża. Prokurator rejonowy uznał, iż zachodzi potrzeba kontynuowania tymczasowego aresztowania, toteż przekazał zażalenie do merytorycznego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Krakowie.
Oceń stanowisko prokuratora.
Komu i do kogo przysługuje zażalenie na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania?
6. Prokurator zastosował w sprawie Stefana J., podejrzanego o oszustwo, poręczenie majątkowe w postaci wpłacenia na konto depozytowe prokuratury kwoty 20 tys. zł. Po upływie około miesiąca od złożenia przedmiotu poręczenia okazało się, iż podejrzany namawia świadków do składania fałszywych zeznań, które miałyby go uwolnić od odpowiedzialności karnej. Prokurator prowadzący sprawę, dowiedziawszy się o zachowaniu Stefana J., wydał postanowienie o przepadku przedmiotu poręczenia, argumentując to nierzetelną postawą podejrzanego.
Czy postąpił słusznie?
7. W dniu 5 lipca 2000 r. prokurator zastosował wobec podejrzanego Romana K. środek zapobiegawczy w postaci poręczenia majątkowego. Zażalenie na tą decyzję złożył podejrzany, ale środek zapobiegawczy utrzymano w mocy. W dniu 25 lipca Roman K. złożył wniosek o uchylenie środka zapobiegawczego, lecz prokurator postanowił nie uwzględnić tego wniosku, a w uzasadnieniu, powołując się na art. 254 § 2 kpk wskazał, iż podejrzanemu nie przysługuje zażalenie na postanowienie o nieuwzględnieniu wniosku o uchylenie poręczenia majątkowego, ponieważ wniosek został złożony przez upływem 3 miesięcy od zastosowania poręczenia.
Czy podejrzanemu przysługuje w tej sprawie zażalenie na postanowienie o nieuwzględnieniu wniosku o uchylenie środka zapobiegawczego?
8. Sławomir T. jako jeden z dyrektorów banku komercyjnego miał do swojej dyspozycji samochód służbowy, z którego za zgodą prezesa korzystał również w weekendy. W sobotę późnym wieczorem Sławomir T., wracając samochodem z imienin u swojego kolegi, został zatrzymany przez Policję, poddano go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, które wykazało 0,62 mg w 1 dm3 wydychanego powietrza. Następnego dnia po doprowadzeniu Sławomira T. z izby wytrzeźwień do prokuratury rejonowej, prokurator postawił mu zarzut z art. 178a § 1 k.k. i jednocześnie, stosując się do pragmatyki służbowej odnośnie ścigania pijanych kierowców, wydał postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym na poczet przyszłej kary grzywny w postaci zajęcia samochodu, którym się poruszał w stanie nietrzeźwym podejrzany.
Czy decyzja prokuratora odnośnie zabezpieczenia majątkowego w postaci zajęcia samochodu w niniejszej sprawie była właściwa?
1