Wyka Kazimierz
(1910-1975), historyk literatury, krytyk, eseista. W latach 1928-1932 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, studia kontynuował w Belgii i Francji 1933-1934. Od 1934 związany z Uniwersytetem Jagiellońskim jako asystent, od 1948 profesor (w okresie okupacji wykładowca tajnych kursów uniwersyteckich). W okresie 1945-1950 redaktor naczelny krakowskiego miesięcznika Twórczość. Stały współpracownik tygodnika Odrodzenie, gdzie prowadził ceniony felieton Szkoła krytyków (1946-1948). Współzałożyciel (1948) i dyrektor (1953-1970) Instytutu Badań Literackich PAN w Warszawie. 1952-1956 poseł na Sejm PRL. W latach 1963-1965 prorektor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Krytyk i literaturoznawca o ogromnym autorytecie i dorobku, zajmował się także problemami sztuki, teatru i filmu. Prace m.in.: Pogranicze powieści (1948), Cyprian Norwid, poeta i sztukmistrz (1948), Matejko i Słowacki (1953), Szkice literackie i artystyczne (tom 1-2, 1956), Życie na niby. Szkice z lat 1939-1945 (1957), Rzecz wyobraźni (1959), Modernizm polski (1959), Krzysztof Baczyński. 1921-1944 (1961), Pan Tadeusz (tom 1-2, 1963), Łowy na kryteria (1965), Wędrując po tematach (tom 1-3, 1971), Thanatos i Polska, czyli o Jacku Malczewskim (1971), Młoda Polska (tom 1-2, 1977), wspomnienia Odeszli (1983). Także pastisze: Duchy poetów podsłuchane (1959), Opowiadania (1978). Skrypt o literaturze 1884-1925 (1951), podręcznik dla szkół średnich o literaturze polskiego romantyzmu (1952).