Biegi sztafetowe: 4*100m, 4*400, sztafeta szwedzka 400-300-200-100; sztafeta olimpijska 500-400-200-100, 4*100m
TECHNIKA:wkładanie pałeczki z góry i od dołu.
Podanie z góry: odbierający pałeczkę wyciąga R prostą w stawie łokciowym, dłoń minimalnie poniżej barku, dłoń pod kątem 45 stopni, kciuk skierowany do środka, palce na zewnatrz. Podający pałeczkę ok. 1,80m za odbierającym wyciąga reke prostą w staw łokciowym. Pałeczkę wkładamy końcem na palce odbierającego. Podajemy prawą ręka do lewej lub lewa do prawej, Reka odbierającego na przedłużeniu ramienia podającego,
Podanie od dołu na sygnał odbierającego podający cofa ręke do tyłu lekko zgiętą w stawie łokciowym, kciuk do środka, pozostałe palce w bok i dół,grzbiet dłoni skierowany do góry, ręka cofnięta na wysokość biodra lub lekko ponizej .podający znajduje się ok. 1,60m pochylając się lekko do przodu wkłada pałeczkę jak najgłebiej do ręki odbierającego.
Start do biegu sztafetowego w strefie zmian na I zmianie zawodnik odbierający staje po zewnętrznej częsci toru, reka odbierającego pałeczkę cofnieta do tyłu, druga wysunięta lekko w przód, NN w lekkim wykroku na szerokość stopy. Kiedy zawodnik podający jest na znaku kontrolnym następuje wybieg, w strefie zmian następuje przekazanie pałeczki, sygnał hop jest 10m przed koncem strefy zmian, strefa zmian ma 20 m, czyli tam, gdzie przekazujemy pałeczkę. Przepisy pozwalają cofnąć strefę do 30m, ale w tych cofniętych metrach nie można zmieniać pałeczki.
Na I zmianie podajemy pałeczkę prawą do lewej, II lewa do prawej, III prawa do lewej.
Przepisy:10m nabiegu, rozbieg 20m, zawodnicy przesuwaja się w przod 20 m, w pierwszych 10m pałeczki nie wolno przekazać, jeden falstart, drugi dyskwalifikacja.
dyskwalifikacja gdy:błąd falstartu, przekroczenie strefy zmian, przekroczenie toru, gdy podający pomoże zawodnikowi odbierającemu pałeczkę np. gdy go popchnie, pałeczka upadnie na drugi tor i przeszkodzi w biegu.
Rekordy:4*100m kobiet 41,34s; 4*400 K- 3min i 15 s; 4*100 M- 37,40; 4*400M- 2min 44 sek; REKORD POLSKI 4*400m K 3 min 24 ; 4*100m K-42,30; 4*100mM- 38,40; 4*400m M- 2, 58
Osiągnięcia:złoto Turyn kobiety 4*100m; srebro moskwa, Montreal mężczyźni 4*100m
Metodyka nauczania:pokaz i objaśnienie, podanie pałeczki w miejscu w dwójkach, pod pałeczki w marszu w dwójkach, w truchcie w dwójkach, podania w biegu, podanie pał w czwórkach, nauka wybiegu w strefie zmian, nauka biegu po wirażu, doskonalenie techniki.
Przy nauce stosujemy:różne formy zabawowe, sztafety, wyścigi rzędów, Nauka przekazywania pałeczki od dołu lub od góry:nauczyć obu sposobów i wybrać sposób optymalny.Następnie wchodzimy na bieżnie i nauczamy wybiegu startowego- przyjmowanie pozycji; wybieg startowy od nogi wykrocznej, znak kontrolny ok. 6,7m przed strefą zmian, przekazanie pałeczki w strefie zmian na pełnej prędkości. Nauczanie pełnej sztafety.
WIELOBOJE
7bój kobiet wywodzi się z konkurencji lekkoatletycznych, odbywa się w ciągu 2 dni. Kobiety: 100m płotki, kula, skok wzwyż, bieg 200m; drugi dzień: skok w dal, oszczep, bieg 800m; 10bój m I dzień- 100m, skok w dal, pchnięcie kulą, skok wzwyż, 400m bieg; II dzień- 110m przez płotki, dysk, skok o tyczce, oszczep, bieg 1500m .
Kobiety:1dziń-100m, dysk, tyczka, oszczep,400m,2dzień-100m płotki,skok w dal, pchnięcie kula,skok wzwyż, 1500m. Najlepsi zawodnicy Katus 1972 Monachium IO brąz; Skowronek 1974r ME złoto; 5bój m skok w dal, rzut oszczepem, bieg200m, rzut dyskiem,1500bieg.
Przepisy ogólne: przerwy między konkurencjami 30 minutowe. W rzutach i skoku w dal są 3 próby ,po dwóch falstartach jest wykluczenie z konkurencji biegowej, wiatr dopuszczalny 4m/s;
CHÓD SPORTOWY Korzeniowski. Technika- przeprost nogi wyrzuconej w przód, jedna stopa musi być zawsze na podłożu, wychodzi się z pięty,
START NISKI 1.komendy i ustawienie bloków- ustawiamy bloki w ten sposób, że pierwsza podpórka znajduje się 2,3 stopy od linii startowej i jest pod kątem 45 stopni, druga podpórka znajduje się w odległości 1-1,5 stopy od pierwszej podpórki pod katem 70stopni; bloki sutawione na środku toru.
Komendy: 1.na tor (za blokiem), 2.na miejsca (zawodnik przechodzi przez bloki, układa dłonie, opiera jedną nogę w podpórce a drugą mocno naciska na drugą podpórkę, klęka na 1 kolano; układamy dłonie przed linią startową na szerokość barków prostopadle do podłoża, głowa opuszczona, wzrok skierowany w dól na bieżnię, 3.gotów- podnosimy biodra do góry ok. 15cm powyżej linii barków, barki wychylone poza linię startu, noga wykroczna pod kątem 90 stopni, zakroczna ugięta pod kątem 120stopni.pięty oparte o podpórki, 4.strzał z pistoletu startowego( odrywamy dłonie, odpychamy się nogą zakroczną, odepchnięcie kończy noga wykroczna, tułów cały czas pochylony, środek ciężkoci pada poza pole podstawy.
Metodyka: 1.pokaz, objaśnienie, 2.nauka ustawienia bloków startowych,3.starty pojedyńczo bez komendy 4.starty pojedynczo na sygnał, na komende 5.starty grupowe na komendę, 6.starty na wirażu
Przepisy szerokośc toru 1,22; linia 5cm, na pierwszym torze 400m, dopuszczalna siła wiatru 2m/s. Można popełnić tylko 1 falstart, za drugim jest dyskwalifikacja. Finały ośmioosobowe; wiatromierz ustawiony w połowie 100metrowego odcinka, mierzymy 10sekund.
Rekordy: 100m K-10,49; M-9,80; 200mK-21,34; M-19,32; Stanisława Walasiewiczówna i Irena Szewińska- medalistka igrzysk ol 4*100m.
RÓŻNICE W STARCIE W BIEGU PŁASKIM I PRZEZ PŁOTKI ułożenie bioder przy biegu płaskim wyżej, przy płotkach opuszczone, ułożenie stóp w blokach standardowo (noga atakująca znajduje się z tyłu)
BIEG PRZEZ PŁOTKI Technika 1.start, 2.dobieg do płotka wykonujemy ośmioma krokami, dziewiąty krok to atakujący płotek, 3.atak płotka wykonujemy w odległości 2-2,20; 4.ułożenie ciała nad płotkiem- noga atakująca równolegle do podłoża, palce nogi atakującej skierowane do góry, noga zakroczna ugięta w stawie biodrowym i kolanowym, odwiedziona w bok, pięta nogi zakrocznej przy biodrze nogi zakrocznej, tułów lekko pochylony do przodu, ręka przeciwna do nogi atakującej wyciągnięta w przód, druga ręka cofnięta w tył na wysokości biodra 5.zejście z płotka- rzut środka ciężkości pada na pole podstawy 6. bieg miedzy płotkami, bieg na 3 kroki-najdłuższy drugi, potem pierwszy i trzeci 7.biegamy 10 płotków- po zejściu z płotka max przyspieszenie, wychylenie tułowia i rzut na taśmę. Dobieg wynosi 13m, miedzy płotkami odległość 8,5m; od ostatniego płotka do mety 10,5m. U mężczyzn: dobieg 13,72, miedzy płotkami 9,14 a od ostatniego płotka do mety 14,02,
Wysokość płotka K84cm w biegu na 100m;
mężczyźni 106,7 na 110m bieg. Na 400 m przez płotki: 10 płotków,
K wys 76cm, M 91,4; dobiegi 45 m, między płotkami 35m, od płotka do mety 40m. Dopuszczalna prędkość wiatru na dystansie 100, 110m -2m/s.
Metodyka: 1.pokaz i objaśnienie;2.nauka rytmu na listwach, niskich płotkach nauczamy rytmu na początku 5krokowego a potem 3krokowego 3.nauka ataku płotka przy przeszkodach, drabinkach 4.nauka pracy nogi zakrocznej, 5.nauka ataku nad płotkiem, 6.nauka nogi zakrocznej nad płotkiem, 7.nauka ataku nogi zakr przez środek płotka 8.bieg na 3 kroki między krokami i doskonalenie technieki
Wyniki:rekord świata kobiet na 100m 12,21s; mężczyzn na110m 12,..
OSZCZEP elementy techniki: 1.uchwyt i trzymanie oszczepu- palec wskazujący obejmuje brzeg osznurowania, ostatni człon kciuka oparty na końcu sznurowania, pozostałe palce obejmują osznurowanie. Ramię trzymające oszczep jest uniesione w górę i ugięte w stawie łokciowym tak, że dłoń znajduje się nad barkiem mniej więcej nad wysokością głowy. Oś podłużna oszczepu i łokieć ułożone są w linii rozbiegu a oszczep równolegle w stosunku do podłoża, lub nieco grotem w dół. 2. pozycja wyjściowa: zawodnik stoi w wykroku przodem do kierunku rzutu, ręka trzymająca oszczep jest rozluźniona, 3.rozbieg: całkowita dł rozb u mężczyzn 26-30m, u kobiet 22-26m. rozbieg oznaczony jest dwoma znakami kontrolnymi-1 w miejscu skąd miotacz rozpoczyna bieg, 2 w określonej odległości od końca rzutni w miejscu, gdzie rozpocznie się odprowadzenie oszczepu do tyłu, wyprzedzenie oszczepu i przygotowanie się do wyrzutu.1cz. rozbiegu to dobieg 14-18m,2cz. zwana strefą wyrzutu(11-12m M, 8-9m K),3cz. przygotowanie się do wyrzutu- pozycja wyrzutna: odprowadzenie oszczepu odbywa się stopniowo w kierunku przeciwnym do kierunku rzutu i nieco w dół, ramie odprowadzamy w tył(proste), towarzyszy temu stopniowy obrót T w prawo, do ustawienia lewym barkiem do kierunku rzutu. Ostatni krok przed wyrzutem jest krokiem skrzyżnym, podczas którego następuje max wyprzedzenie sprzętu przez dolne części ciała i przyjęcie pozycji wyrzutnej. W kroku skrzyżnym prawa N ugieta w stawie kolanowym, ląduje na podłożu i pozostaje ugięta, T jest odchylony od kierunku ruchu, ciężar ciała na nodze prawej.4cz. wyrzut: odbywa się w pozycji kiedy obie NN oparte są na podłożu. Miotacz przechodzi przez pozycję łuku napiętego a tułów szybko prostuje się az do pochylenia w przód pod katem 35-40 st.ręką z oszczepem [przechodzi nad stawem barkowym uginając się lekko w stawi łokciowym a następnie prostuje się w przód w gore,ostatnią fazę wyrzutu stanowi wyprost ręki w stawie łokciowym zgięcie w stawie nadgarstkowym i zgiecie palcow.5cz,hamowanie i pozycja po wyrzucie.hamowanie odbywa się poprzez przejscie calego ciała przez prostujaca się LN a nastepnie przeskok naPN,która laduje na podlozu.T jest pochylony do przodu a LN jest z tylu.
Metodyka nauczania 1.pokaz i objasnienie techniki rzutu 2.nauka uchwytu trzymania i wyrzutu reka 3.nauka rzutu z miejsca 4.nauka rzutu skrzyznego 5.nauka rozbiegu i wyrzutu oszczepu 6.nauka wyrzutu z pelnego rozbiegu 7.doskonalenie techniki.
Rzut dyskiem -technika 1 trzymanie dyku -dysk ulozony w dloni plasko,spoczywa na ost.czlonach rozstawionych palcow,krawedz dysku opiera się o przedramie ,kciuk swobodnie spoczywa na bocznej plaszczyznie dysku2.ustawienie w kole-ustawienie tylem do kierunku rzutu z Lstopa lekko odstawiona w tyl,zawodnik stoi w rozkroku na szerokosc barkow,nogi lekko ugiete3.przedmachy i zamachy-przedmach jest przygotowaniem do zamachu nastepuje w nim skret T i plynne przeniesienia ramienia z dyskiem na lewa strone,nastepnie przeniesienia ramienia z dyskiem po obwodzie kola do tylu z jednoczesnym przemieszczeniem ciezaru ciala na PN.4.pozycja wyjsciowa-skrzyzowanie osi bioder i barkow 5.obrót-*wejscie w obrót,*faza bezpodporowa,*ladowanie i przyjecie pozycji wyrzutnej6.pozycja wyrzutna-ciezar ciala spoczywa na ugietej PN,PR z dyskiem odprowadzone daleko do tylu a T pochylony w przód na ugiętejPN.wlasciwa prace wyrzutnia zaczynaja nogi,stopa i kolano NP. wykonuja ruch skretny w kierunku rzutu z jednoczesnym unoszeniem piety.T wykonuje obrot wg pionowej osi za obrotem NP. podaża Pbiodro. Za ruchem skrętnym nóg i obrotem T podąża ramię z dyskiem w dół po łuku. Prawidłowy rzut nadaje dyskowi rotację wokół jego osi. 7. pozycja po wyrzucie: następuje zmiana nóg; prawa znajdująca się w zakroku zostaje szybko przeniesiona do przodu, lewą miotacz cofa w tył. Przeskok wykonywany na nogę prawą obciąża ją.
Metodyka nauczania: 1.pokaz rzutu dyskiem z obrotem, 2. ćwicz oswajające z dyskiem, 3. nauka wypuszczenia dysku z ręki, 4,nauczanie wyrzutu, 5.nauczanie obrotu- z ustawienia przodem, bokiem i tyłem 6. rzuty dyskiem z obrotem 7.doskonalenie techniki.
RZUT MŁOTEM 1866r James I rzut młotem z miejsca 23,91m; 1880 wprowadzono cienki łańcuch, linkę i rączkę, 1908r wprowadzono przepisy; 1900r Igrzyska Olimpijskie; 1923r Mistrzostwa Polski; rekord Świata Michelle 41m i jeden obrót, rekord świata Flallgan 65m z dwóch obrotów,
1987r Juri 3 obroty 86,74m;
Przepisy dowolna liczba obrotów, sektor czterdziestostopniowy, klatka 7m, siatka, wrota 10m-; koło -albo wkomponowane w koło do rzutu dyskiem, albo za tym kołem, średnica 213,5m
Technika tyłem do kierunku rzutu po 2 zamachach wejście przez piętę, krawędź zewnętrzną stopy, oś obrotu przebiega przez lewy bark, lewe biodro i stopę, prawa noga zatacza łuk i dołączona noga lewa do nogi prawej. W końcowej fazie zawodnik stoi tyłem, RR wyprostowane. .
PCHNIĘCIE KULĄ I Igrzyska Olimpijskie mężczyzn 1896r Ateny; 1948r kobiety- Londyn, 1932r Zygmunt Heliarz 16,05-rekord Swiata. Monachium 1972r złoto 21,18 Komar W.; Ludwiga Szewińska 1976r- 19, 51; 1983 Helsinki E. Sarul 21,68-rekord Polski; 1990r Barmis-23,19 rekord świata; 1987r- 22,63m Lisowska.
Przepisy:koło o średnicy213,5m; łuki 5cm wyznaczone co 1m; nie mierzy się wiatru. Kobiety 4 kg , mężczyźni 7,26kg; wazne pchniecie jest wtedy gdy zawodnik wyjdzie tylną częścią koła i nie nastąpi na próg; model kobiety: 175-185cm wzrostu i wyciskanie 90-110kg; mężczyźni 190-200cm wzrostu, wyciskanie w leżeniu 180-200kg.
Technika: 1.pozycja wyjściowa tyłem do kierunku ruchu, stopa prawa skręcona do środka, koncentracja-utzrymanie ustawienia w kole i trzymanie kuli- waga, kłębek zwinięty; 2.doślizg(doskok)- równoważne padanie bioder, różna praca kończyn dolnych, zamknięta pozycja w fazie doślizgu, wyprzedzenie sprzętu 3. pozycja wyrzutna- pozycja stojąca w środku koła skręcona 40%, lewa noga oparta o próg, stanie tyłem. 4.pozycja wyrzutu- wejście biodrem, tworzenie łuku napiętego, tracimy kontakt z kula, 5. faza równowagi, przeskok na nogę prawą. Doślizg- charakterystyka- płaski, dynamiczny, z przyspieszeniem.
Metodyka: 1.pokaz, objaśnienie,2. oswojenie ze sprzętem,3. pchamy siła ramienia, stopy równolegle, ustawienie przodem,4. stopy równolegle ze skrętem barków, 5.pchnięcie z ustawienia bokiem do kierunku ruchu, 6.pchnięcie z ustawienia tyłem do kierunku ruchu,7. lewa i prawa noga i pchnięcie (dwukrok), 8.prawa, lewa, prawa (trójkrok) ustawienie tyłem; 9.maszerując w dwukroku do tyłu z pchnięciem,10. maszerując w trójkroku do tyłu z pchnięciem; wykrok nogi prawej pchnięcie, 11.to samo w doskoku, 12.uczymy doślizgu już w formie z wagi; 13.ślizgi seryjne; 14. doślizgi z zatrzymaniem w pozycji wyrzutnej i korekcja błędów
TYCZKA- elementy techniczne: 1.trzymanie tyczki (nachwytem lewa R, podchwytem PR), 2.rozbieg 40m uniesienie tyczki, 3.tyczka dowolnej długości ale nie dłuższa niż 5,40;4.przygotowanie do odbicia; 5.założenie tyczki w skrzynce;6.zwis na tyczce(zgięcie, przejście do zwisu, zwis) 7.przejście ze zwisu do podporu, 8.prostuje się tyczka, prawą ręka się odbijamy, lewą ręka puszczamy tyczke;9.przejście nad poprzeczką brzuchem , lądowanie na plecy. Nie wolno przytrzymywać tyczki (ani sędzia, nikt); poprzeczka na wysokości 4,30,..
SKOK W DAL- są trzy techniki: naturalna, piersiowa, biegowa.
Fazy: rozbieg, odbicie, lot, lądowanie. Rozbieg długość kobiety: 30-35m; mężczyźni 35-40m; Zadaniem rozbiegu jest nadanie jak największej prędkości poziomej. Na rozbiegu są dwa znaki kontrolne I na rozpoczęciu rozbiegu, II na 6-10 kroków biegowych przed belką. Rozbieg zaczynamy zawsze z tego samego miejsca, lecz prędkość ciągle narasta, maxymalna prędkość kiedy stawiamy stopę na odbiciu. Odbicie zależy od:-prędkości poziomej, charakteryzuje się kątem wzlotu 20-25 stopni. Odbicie zaczyna się od postawienia stopy na odbiciu, nastepnie wymachem kolana nogi wymachowej w górę w przód udo ułożone równolegle do podłoża, podudzie zwisa w dól, stopa obciągnięta grzbietowo. Praca ramieniem: przy odbiciu ręka przeciwna do nogi wymachowej wysunięta do przodu, druga ręka w bok lekko wskos, noga odbijająca prosta we wszystkich stawach. Lot ma za zadanie: zachowanie równowagi skoczka w locie i przygotowanie do lądowania. Tor lotu po którym porusza się ciało skoczka zależy od odbicia, natomiast ruchy NN pomagają w zachowaniu równowagi, lot nie ma żadnego wpływu na dł skoku. Lądowanie: głównym zadaniem jest utrzymanie bioder w przodzie, wysokie uniesienie kolan i niewielki skłon T w przód.
SKOK W DAL Piersiowa techn:po wzlocie pozostawiamy stopę N odbijającej z tyłu za plecami, N wymachowa w dół i cofamy piętę nogi wymachowej do tyłu. Praca ramion kołowa obustronna. Lądowanie: w czasie lotu opuszczenie N wymachowej w dół, przeniesienie pięty N odbijającej do przodu i dołączamy piętę N wymachowej do N odbijającej. W końcowej fazie dłonie rąk spotykają się nad głową i następnie cofnięcie RR do tyłu.
Metodyka: 1.pokaz i objaś, 2.nauka odbicia, 3.nauka lądowania na N wymachową, 4.nauka cofnięcia N wymachowej do tyłu w miejscu i z rozbiegu, 5.nauka pracy RR 6. nauka rozbiegu, 7.doskonalenie techniki
Biegowa:metodyka: 1,pokaz, obj, 2. nauka odbicia, 3.nauka lądowania na nodze wymach 4.nauka lądowania na N odbij po jednym kroku biegowym 5. nauka lądowania po zmianie nogi na 2,5 kroku biegowego 6. nauka pracy RR 7. nauka rozbiegu, 8. doskonal techn. Dopuszczalny wiatr 2m/s; 5 prób, liczy się długość skoku, technika jest dowolna.
SKOK WZWYŻ technika naturalna, kalifornijska, przerzutna, i flop.
Technika FLOP: rozbieg, odbicie, lot, lądowanie. Rozbieg: odbywa się po łuku i na 6-8 kroków biegowych. Występuje siła odśrodkowa, dlatego zawodnik na 3 ostatnich krokach jest lekko skierowany do wewnątrz. Odbicie: następuje mniej więcej na 2 stopy od poprzeczki i 1m od stojaka. Nogę odbijającą stawiamy na całą stopę, potem wymach udem w górę w przód, tułów wyprostowany, noga odbijająca prostuje się, praca RR obustronna skierowana do góry. Wymach następuje udem równolegle do poprzeczki, Lot : w czasie lotu odwracamy barki i biodra, uginamy NN w stawach kolanowych, wypychamy biodra do przodu, stopy trochę wyżej jak kolana. Broda ściągnięta lekko do klatki piersiowej. Ramiona ułożone wzdłuż ud, środek ciężkości przenoszony jak najdłużej nad poprzeczka, Lądowanie:wyprostowanie NN nad poprzeczką i lądowanie na plecach.
Metodyka: 1.pokaz i obj, 2.nauka rozbiegu, 3.nauka odbicia z lądowaniem tyłem do zeskoku, 4.skok w tył z miejsca, tyłem z odbicia obunóż bez poprzeczki 5 j.w z poprzeczką, 6.połączenie odbicia z lotem nad poprzeczką. Rekord świata 209 cm.
TRÓJSKOK- technika naturalna i biegowa, praca RR naprzemianstronna, techniką naturalną skaczą zawodnicy o dużej skoczności. Techniką biegową zawodn z dużą szybkością. W trójskoku mamy 3 próby, rozbieg 30-40m. pierwszy skok jest najniższy, ma za zadanie utrzymać szybkość, którą rozwinął zawodnik na rozbiegu. Drugi skok jest najkrótszy, ma za zadanie utrzymać równowagę skoczka w czasie biegu, trzeci skok jest najdłuższy i najwyższy. Po dobiciu następuje opuszczenie stopy N wymachowej w dół, praca nogi na okrągło tak jak w czasie biegu. Wymach udem wskos w górę w przód. Nogę stawiamy na całą stopę.
Metodyka: 1.pokaz, obj, 2.nauka wieloskoku w formie- dwurytmu w miejscu, w marszu, w biegu, 3. nauka rytmu w trójskoku- 2 razy na 1 i raz na drugiej nodze w miejscu, w marszu w biegu. 4.dołączamy lądowanie w piaskownicy. Rytmu trójskoku nauczamy z 3, 5, 7 kroków biegowych. 5. nauka rozbiegu, 6. doskonalenie techniki. Zachowanie rytmu w trójskoku polega na tym, że wszystkie skoki są zachowane w takim samym rytmie czasowym.
Dyscypliny gdzie mierzy się wiatr: w skokach długich tzn. w dal i trójskok, w biegach 100m,100 i 110m przez płotki, biegi na 200,300,m.