SKUTKI FEUDALIZACJI KOŚCIOŁA
spór o prymat w świecie chrześcijańskim pomiędzy władzą świecką a duchową
feudalizacja w IX i X w
zeświecczenie
rozkład moralny
uzależnienie od ludzi świeckich
symonia
nikolaizm
prawo inwestytury przysługujące władcom świeckim
wyższość władzy świeckiej
WZROST NASTROJÓW RELIGIJNYCH
ożywienie życia religijnego
domaganie się dostosowania chrystianizmu do zasad ewangelii
oczyszczenie kościoła
prekursorzy reform zdobywają zwolenników
niejednokrotnie antyfeudalne wystąpienia warstw upośledzonych
dwa nurty
dualistyczny
antykościelny
ascetyczny
wrogowie ówczesnego państwa
padli ofiara prześladowań
określono ich jako heretyków
musieli zejść do podziemia
ruch ubogich
pozbycie się wszelkiej własności
jedyna drogą do zbawienia
RUCH REFORMY KOŚCIELNEJ
myśl o naprawie kościoła w różny sposób w różnych środowiskach
Cluny, Brogone
zaczęli od reformy życia klasztornego
ich reformą interesuje się także cesarstwo
uważają, że wystarczy walczyć z zepsuciem obyczajów
usuwanie skutków a nie przyczyn
inwestytura świecka należnym prawem
nie ma nadużycia w nikolaizmie
przejaw lokalnej tradycji
uznają tylko zwalczanie symonii
WALKA O EMANCYPACJĘ PAPIESTWA
warunkiem realizacji reformy wyzwolenie papiestwa spod kurateli cesarstwa
dopiero w 1048
cesarz czyni papieżem os. zw. z dworem i chętną reformom
Leon IX
wykorzystał dobre stosunki z dworem
podniósł rangę kościoła
ułatwił zadanie następcom
Mikołaj II
dekret z nowym regulaminem dot. wyboru papieża
w zamkniętym gronie kardynałów
elektorowie maja być wolni od wszelkiego nacisku z zewnątrz
kuria rzymska po zgonie Henryka III zaczyna umacniać swe znaczenie
ugoda z księciem normańskim
uznał się za wasala Rzymu
zbliżenie do Kapetyngów
propaganda kościoła dot. nowych stosunków papiestwo cesarstwo
Damiani i dwa miecze
o równości władzy świeckiej i duchownej
GRZEGORZ VII - PAPOCEZARYZM
dwoistość Damianiego przeradza się w przewagę teokracji
Grzegorz VII nawołuje do „dwojga oczu”
Dictus Papae - co innego
notatka w formie dokumentu
drastyczne postulaty, do których ma dążyć kuria rzymska
tylko papież dysponuje insygniami cesarskimi
wszyscy winni całować papieskie stopy
papieżowi wolno detronizować cesarzy
nikt nie może zanegować jego postanowień, zaś on może unieważniać inne
papież nie może być przez nikogo sądzony
wolno mu zwalniać poddanych z przysięgi złożonej niegodnemu władcy
ZATARG O INWESTYTURE
procesowi emancypacji papiestwa nikt się nie przeciwstawia
synod rzymski potępiający
nikolaizm
symonię
inwestyturę świecką
Henryk IV wreszcie zainteresowanie
synod biskupów w Wormacji
atakuje legalność wyboru papieża
skłania obecnych do wypowiedzenia mu posłuszeństwa
nie liczyła się ze
zmianą mentalności
twardym charakterem Grzegorza VII
papież na synodzie rzymskim 1076 rzuca klątwę na Henryka
zwalnia jego poddanych z przysięgi złożonej niegodnemu władcy
uaktywnienie opozycji w Rzeszy
opiera się na decyzjach synodu rzymskiego
żąda by Henryk stanął przed sejmem Rzeszy w celu oczyszczenia się z zarzutów
Henryk znalazł się w odosobnieniu
może podjąć walkę tylko po anulowaniu klątwy
przedarł się do Włoch
chce uzyskać zdjęcie ekskomuniki
papież zaskoczony
właśnie udawał się do Niemiec na sejm Rzeszy
chroni się do zamku Canossa
pod murami zamku Henryk pokutuje
wstrząsające wrażenie na otoczeniu papieża
oni wymogli na nim zdjęcie klątwy
przywrócenie praw monarszych
bezlitosna walka z opozycja
wojna domowa
musiał zwalczać własnego szwagra - antykróla
normowanie się sytuacji w Niemczech
znów wraca do rzymskich spraw
synod antygregoriańsko nastawionych biskupów w Tyrolu
uznają Grzegorza za pozbawionego tiary
obwołują papieżem jego zaciętego wroga - arcybiskupa Rawenny, Wiberta
Henryk lekceważy powtórna klątwę
przystępuje do zbrojnego podporządkowania sobie Włoch
1084 intronizacja antypapieża i koronacja cesarska Henryka IV
odsiecz normańska uwalnia Grzegorza
cesarz zmuszony do odwrotu
Grzegorz wycofuje się z Normanami
W Salerno umiera w 1085
DROGA DO KOMPROMISU
ŚMIERĆ Henryka IV
tron obejmuje jego syn Henryk V
papieżem asceta Paschalis II
zwolennik polityki ojca w sporze o inwestyturę
wyrusza do Włoch w celu koronacji cesarskiej
oświadcza, że jest gotów zrzec się inwestytury świeckiej duchowieństwa
ale duchowieństwo ma zrezygnować z otrzymywanych z ręki monarchy posiadłości lennych
Paschalis - asceta - akceptuje
jednak prałaci buntują się
nie ma mowy o wprowadzeniu porozumienia w życie
Henryk uznaje to za złamanie umowy
więzi papieża i jego kardynałów
parotygodniowe więzienie przesadza o ustępstwie papieża
zacięci gregorianie oskarżają papieża o herezję
żądają jego ustąpienia
sam papież wypiera się uprzednio wyrażonej zgody
walka trwa nadal
zmęczenie
konieczność znalezienia kompromisu
realne, gdy papieżem zostaje Kalikst II - Francuz
rokowania z Henrykiem
ugoda - konkordat - w Wormacji
cesarz godzi się na wyrzeczenie inwestytury przez pierścień
zatrzymuje jednak prawo nadawania wybranym przez duchowieństwo elektom przywiązanych do ich funkcji dóbr w charakterze lenna
wybory biskupa przekazywano kolegium złożonym z członków kapituły katedralnej - kanoników
rozróżnienie miedzy prawami świeckimi a prerogatywami duchowymi
5