" Slayers i Mędrcy Elipson - część 1"
Szkarłat płynącej krwi... W niej wielka potęga tkwi... Tak mówią pierwsze słowa zaklęcia czarnej magii... Zaklęcia potężnego i wyniszcczającego jak sam Rubinooki Lord... Ale czy te słowa nie mają ronież innego znaczenia?...
Mała wioska w pobliżu gór Kataart. Spokojna, w której ludzie prowadzą przeciętne, al dla nie których nadzwyczajne życie, hodując bydło, drób, uprawiając rolę. Ulice są pełne zlodieji-kieszonkowców, handlarzy rzemieślników, których to miejce jest również. Normalni chłopi mieszkają w słomianych chałupach i pracuja na roli utrzymująć rodzinę. Zatroskane żony wydają im na świat potomstwo... Ale to zwyczjane życie skończyło się pewnego ciemnego dnia...
Wszystkie domy i stodoły zaczęły się żarzyć miedzianym ogniem, który pohukiwał lekko, łamiąc spruchniałą belkę. Ulice były pełne krzyków przestraszonych kobiet, płaczu roztrzęsionych dzieci i bezsensownych nawoływań zatroskanych mężów. Lecz nagle... Zapanowała głucha cisza... Wszystko ucichło... Polała się ludzka krew, niczym umburowa rzeka, która obmyła ciche już ulice centrum.
Środkiem zaczął kroczyć wiotki mężczyzna, mocząc nogi w niewinności. Czy ktoś ocałał? Czy tylko on jedyny? Nie... To nie był mieszkanieć tej wioski... Nie.. To nie był chłop pracujący w polu... Nie... To nie był nawet człowiek... Ametystowe tęczówki zalśniły w mroku i zmniejszyły się, gdy fioletowowłosy ujrzał 3-letnie dziecko, klęczące w rzece szkarłatu. Siedziało i płakało, jak zwykła dziewczynka.Tak... Ta dziewczynka przeżyła mrożącą krew w żyłach katastrofę... Ale dlaczego? Jak mogła przeżyć?! Przecież to niemożliwe! Prawda?... A jednak nie... Mała dziewczynka opóściła wciąż ściśnięte z bólu piąstki i ukazała zapłakane, mokre oczy. Podniosła je i popatrzyła się ze zdziwieniem na demona, a w jej zielono-niebiesko-szarych ślepkach rozbłysła nadzieja. Podbiegła do niego szybko i zaczęła szarpać wściekle za jego czarne spodnie.
- Niech nas pan ratuje! Ratunku! Moja mama... - wiła się niewyżycie krzycząc i prosząc na próżno...
Póściła go i podbiegła do leżącej w kałuży umburu, najwidoczniej matki. Podniosła jej lodowatą rękę i przyłożyła do zarumienionego policzka. Mężczyzna niczym kot, podszedł cicho do nieżywej kobiety. Odgarnął jej z twarzy złote-ciemneblond włosy, które lekko opadły. Takie same miała jej córka. Nagle zauważył złoty łańcuszek z dziwnym medalionem. Wyciągnął go z pod białej poplamionej krwią bluzki i otworzył... W środku była litera grecka zwana Elipsonem, a w prawej połowie imię " Lotara".
- Niemożliwe... - rzekł zdumiony potwór zaciskając mocniej medlaion w ręce i wpatrując się w twarz martwej kobiety. Mała dziewczynka podeszła do maozku i przytuliła się do niego ostrożnie, aby złagodzić sytuację. Jemu zaś zrobiło się nie dobrze, bo wszystkie pozytywne uczucia doprowadzaja go białej gorączki. Odepchnął czym prędzej dziecko. Ono popatrzyło się na niego zdziwionym wzrokiem. Demon przeszył bezbronną spojrzeniem chcąć powiedzieć " Nie rób tego więcej bo pożałujesz...". W pewnym momencie zauważył u dzieweczki również złoty łańuszek z medalionem. Podbiegł do niej, uklęknął i złapał ją mocno za ramiona. Przeszywał ją chwilę lodowatym wzrokiem..
Koniec częsci 1
1