z zaburzeniami czytania (reading impaired children) (Kołtuska 1989a; Talłal, Stark 1982).

Dotychczas nie rozstrzygniętą kwestią jest częstość występowania trud­ności w czytaniu w populacji dzieci w młodszym wieku szkolnym. Istnieje znaczna rozbieżność w doniesieniach o proporcji dzieci obarczonych tym pro­blemem. M. Bogdanowicz (1989, s. 66, 67) dokonała ich przeglądu i otrzy­mała zakres wskaźników od l promila (w Szwajcarii) do 30 procent (w USA). A. Jorm (1985) dokonał podobnego przeglądu i otrzymał zakres wskaź­ników występowania trudności w czytaniu od l do 20 procent. Uzyskane przez niego wyniki wskazują na rzadsze występowanie omawianych trudno­ści w Finlandii, Niemczech, Japonii, częstsze zaś w USA i Anglii. Ana­lizy E. Malmąuista (1991) wskazują, że ponad 40 procent ludności kra­jów skupionych w ONZ nie opanowuje w pełni umiejętności czytania i pi­sania.

W Polsce trudnościami w czytaniu u dzieci zainteresowano się w okresie międzywojennym, a rozwój badań i opracowań datuje się od lat 60. do dziś. Zajmują się tym specjaliści różnych dziedzin, takich jak medycyna, psycho­logia, pedagogika, socjologia itp. Częstość zaś występowania zaburzeń czyta­nia i pisania badał zespół Poradni Nerwic Specjalistycznych ZOZ w Gdań­sku (Bogdanowicz 1985; Jaklewicz, Bogdanowicz, Męcik 1975), otrzymu­jąc dla uczniów klas IV województwa gdańskiego wskaźnik 9,2-10,9 pro­cent dla specyficznych trudności w czytaniu oraz 13,1-16,7 procent dla spe­cyficznych trudności w pisaniu. Podobne wskaźniki zakładały hipotetycznie M. Spionek (1965) i B. Sawa (1980), gdyż podają one, że 10 do 15 pro­cent dzieci polskich z klas pierwszych ma trudności w nauce czytania i pi­sania.

Zróżnicowanie uzyskiwanych wskaźników częstości występowania dyslek-sji spowodowane jest wieloma czynnikami, m.in.:

— różnym interpretowaniem pojęcia trudności w czytaniu — dysleksja rozwojowa;

— niejednolitym kryterium oceny umiejętności czytania,

— zróżnicowanymi metodami nauczania czytania,

— różnym czasem rozpoczęcia nauki,

— niejednakowym stopniem objęcia terapią i różnymi jej metodami,

— różną metodyką pracy w przedszkolach,

— różnym wiekiem badanych dzieci,

— specyfiką języka narodowego,

— specyficznym otoczeniem językowym (np. gwary, bilingwizm), (Bog­danowicz 1989; Jorm 1985; Plavec i in. 1975).

45

---