TYFLOPEDAGOGIKA- PEDAGOGIKA NIEWIDOMYCH I NIEDOWIDZĄCYCH

1. TYFLOPEDAGOGIKA- jest nauką o kształceniu i rewalidacji niewidomych, ociemniałych i niedowidzących.

* Za swój podmiot działalności uznaje badania i wdrożenia dotyczące rozwoju kompetencji życiowych osób niewidomych umożliwiających życie i działanie w świecie.

2. PODZIAŁ NA GRUPY OSÓB Z USZKODZONYM WZROKIEM:

• Niewidomi

• Niedowidzący (od urodzenia lub wczesnego dzieciństwa)

• Ociemniali (tzn. osoby, które całkowicie lub w znacznym stopniu utraciły wzrok z ciągu swego życia)

3. KLASYFIKACJA WZROKU[USZKODZEŃ]:

• Wzrok normalny- ostrość wzroku powyżej 0,3

• Słabowzroczność- od 0,3 do 0,05

• Ślepota całkowita, poczucie światła, ślepota umiarkowana- poniżej 0,05

4. Do dzieci słabowidzących lub niedowidzących zaliczamy te, które posiadają zdolność widzenia tekstów czarno- drukowanych i nie muszą korzystać z tzw. Brajla.

5. Stopień obniżenia ostrości wzroku i zwężenia pola widzenia to kryteria oceny zakresu uszkodzenia czynności narządu wzroku.

6. U dziecka niewidomego od urodzenia rozwija się szereg wadliwych postaw poznawczych( skrzywienie kręgosłupa typu lordoza szyjna, kifoza piersiowa i lordoza lędźwiowa- wyciągnięte do przodu ramiona, cofnieta głowa i tułów oraz tzw. Koguci chód).

7. W okresie poniemowlęcym formy ruchu są także ograniczone, a zwłaszcza opóźniony jest rozwój ruchu poprzez naśladownictwo.

8. BLINDISMY- są to zespoły tików, odruchów obrony, póz i gestów będących reakcją na niezidentyfikowane obiekty.

9. KONSEKWENCJE ORINTACYJNO-POZNAWCZE: poznawanie świata drogą wzrokową jest procesem złożonym i wielowymiarowym. Składa się z widzenia centralnego, widzenia odległości (blisko- daleko), widzenia zmierzchowego, kontrastu czy barw.

10. CECHY OSÓB Z WADAMI WZROKU:

• szybki rozwój abstrahowania, różnicowania, klasyfikowania, schematyzowania i szukania analogii; analogia jest źródłem lepszego rozumienia rzeczywistości oraz wskazuje na duże możliwości rozwoju poznawczego niewidomych

• wybitne możliwości różnicowania bodźców o charakterze węchowym, dotykowym, słuchowym i smakowym; świat doznań niewidomych jest znacznie bogatszy

11. KONSEKWENCJE PSYCHOSPOŁECZNE:

• Zaburzone poczucie własnej wartości

• Klasyfikowanie zdarzeń ze względu na to, czy podtrzymują i poprawiają, czy też zagrażają i obniżają poczucie własnej wartości

• Motywowanie do działań

• Akceptacja braku wzroku- na zasadzie, wiem co utraciłem bezpowrotnie, wiem co jeszcze mi pozostało

• Przeżywanie radości, z szerokim zakresem samodzielności i osobistej wolności

12. CELE EDUKACJI REWALIDACJI

Rewalidacja powinna być ukierunkowana na pomoc osobie niewidomej w rozwiązywaniu jej podstawowych problemów życiowych- samoobsługi, poruszaniu się w otoczeniu, własnego miejsca w rodzinie, korzystania z szeroko pojętych usług.

• Istotnym celem rewalidacji niewidomych i ociemniałych jest nauka pisma dotykowego systemu Braille'a.

• Nauka orientacji i samodzielnego poruszania się

• Nauka orientacji przestrzennej obejmuje: ustalenie kierunku marszu, poznawanie właściwości otoczenia, odnajdywanie opuszczonych przedmiotów, korzystanie z pomocy przewodnika, posługiwanie się laską, chodzenie po chodach i korzystanie ze schodów ruchomych, korzystanie ze środków komunikacji miejskiej.

• Kształtowanie nawyków prozdrowotnych- obejmują one nawyk przejmowania ruchu oraz aktywności wypoczynkowo- rekreacyjnej

• Nauka czynności życia codziennego (utrzymanie higieny osobistej, prace domowe, opieka nad dzieckiem, sposób zachowania się w różnych sytuacjach życiowych)

---