LOGIKA I METODOLOGIA NAUK #4
Teoria mnogości G. Cantora - przykład ontologii mnogościowej
KLASYCZNE
*DYSTRYBUTYWNE
ZBIORY ROZMYTE (TYPY)
KOLEKTYWNE
*mnogość, której nie ma w sensie konkretnym, jest abstraktem (przedmiot, który nie ma i nie może posiadać rozciągłości czasowo przestrzennej) - np. zbiór liczb naturalnych, kwadrat, punkt
PRZEDMIOTY
ABSTRAKTY KONKRETY
Abstrakt - przedmiot, który nie ma i nie może mieć rozciągłości czasowo przestrzennej (wszystkie pojęcia są abstraktami; np. zbiór drzew w lesie)
*cała nauka jest o abstraktach
Konkret - przedmiot, który ma lub może mieć rozciągłość czasowo przestrzenną (np. las bielański)
Wszystkie zbiory dystrybutywne są abstraktami.
Wszystkie zbiory kolektywne są konkretami.
zbiory dystrybutywne - części
x jest zbiorem dystrybutywnym, to to co się składa na x jest elementem
y x-a
(należy, jest elementem)
zbiory kolektywne - elementy
x jest zbiorem kolektywnym, to to co się składa na x jest częścią
y x-a
(jest częścią)
W ontologiach mnogościowych mówimy tylko o zbiorach dystrybutywnych.
Teorię o zbiorach kolektywnych i ich częściach ułożył S. Leśniewski, nosi ona nazwę mereologii.
ZBIORY DYSTRYBUTYWNE
KLASYCZNE ROZMYTE
Każdy zbiór jest jednoznacznie wyznaczony przez swoje elementy.
Zbiory możemy podzielić na duże i małe.
Wystarczy wymienić elementy aby wiedzieć jaki jest to zbiór.
Każdy zbiór można wyznaczyć przez sformułowanie własności, które posiadają wszystkie i tylko jego elementy ale są dwa rodzaje własności:
ostre - dana własność jest ostra, wtedy gdy o danym przedmiocie wiadomo czy własność ta przysługuje czy nie przysługuje danemu przedmiotowi
nieostre - dana własność jest nieostra wtedy gdy istnieją takie przedmioty, co do których nie można ustalić czy posiadają one daną własność czy nie a tylko to, że posiadają ją w jakimś stopniu
ostre wyznaczają zbiory klasyczne
nieostre wyznaczają zbiory rozmyte
Typ - zbiór rozmyty uporządkowany ze względu na podobieństwo do dowolnego egzemplarza wzorcowego danej cechy nieostrej
Egzemplarz wzorcowy danej cechy nieostrej - dowolny przedmiot, który ewidentnie tę cechę posiada
” x ε E (Z(y))” = ” x Z(y)”
Naczelna zasada teorii mnogości R. Suszki
x Z(y) x ε y
Naczelna zasada tworzenia zbiorów:
- przez wyliczanie elementów
{ p. Ola; p. Ania} = { x : x jest studentem w rzędzie II} {x : Wx}
W
- przez nakładanie na przedmioty określonego warunku
{zbiór takich x-ów, że…..}