• RELACJE MIĘDZY DYDAKTYKĄ A PIELĘGNIARSTWEM

• DYDAKTYCZNY WYMIAR DZIAŁALNOŚCI ZAWODOWEJ PIELĘGNIARKI

WPROWADZENIE

• DYDAKTYKA JAKO TEORIA NAUCZANIA I UCZENIA SIĘ SŁUŻY DZIAŁALNOŚCI ZAWODOWEJ PRACY PIELĘGNIARKI I KIEROWANEJ PRZEZ NIĄ GRUPY PACJENTÓW, ICH BLISKICH ALE RÓWNIEŻ OSOBOM ZDOBYWAJĄCYM ZAWÓD PIELĘGNIARKI A TAKŻE PIELĘGNIARKOM W PROCESIE DOSKONALENIA PODYPLOMOWEGO.

• DYDAKTYKA JAKO TEORIA KSZTAŁCENIA JEST WAŻNĄ POMOCĄ DLA PIELĘGNIAREK W POZNAWANIU I PRZYSWAJANIU WIADOMOŚCI, TWIERDZEŃ I TEORII ZDROWOTNYCH, PIELĘGNOWANIA, SŁUŻY DOSKONALENIU I WZBOGACANIU PRAKTYKI NAUCZANIA I WYCHOWANIA PODMIOTÓW SWOJEJ DZIAŁALNOŚCI ZAWODOWEJ.

• KOMPETENCJE DYDAKTYCZNE PIELĘGNIAREK WYMAGAJĄ WIEDZY Z ZAKRESU ZAWODOWYCH FUNKCJI KSZTAŁCENIA I FUNKCJI WYCHOWAWCZEJ, WYMAGAJĄ PRZEMYŚLEŃ I ZASTOSOWANIA ICH W PRAKTYCE PIELĘGNIARSKIEJ.

ŚWIADOMY DOBÓR METOD, ŚRODKÓW, SPRZĘTU DO PRZEKAZANIA WIEDZY , MIEJSCA, KOGO BĘDZIE DOTYCZYĆ PACJENTA CZY PIELĘGNIARKI NP.; MAŁY STAŻ ZAWODOWY, STUDENT, PIELĘGNIARKA PO PRZERWIE W WYKONYWANIU ZAWODU
RELACJE MIĘDZY DYDAKTYKĄ A PIELĘGNIARSTWEM.

• JEST TO RELACJA ŁĄCZĄCA OBIE TE DZIEDZINY.

• ELEMENTEM ŁĄCZĄCYM JEST NAUCZANIE I UCZENIE SIĘ POPRZEZ PRZEKAZYWANIE WIEDZY I KSZTAŁTOWANIE UMIEJĘTNOŚCI ORAZ POSTAW I ZACHOWAŃ PROZDROWOTNYCH. KTÓRE DOTYCZY NIE TYLKO PACJENTA I JEGO RODZINY ALE RÓWNIEŻ CAŁEGO ZESPOŁU INTERPERSONALNEGO CZUWAJĄCEGO NAD PACJENTEM.

• PIELĘGNIARSTWO TO:

- ZAWÓD,

- PODSYTEM OCHRONY ZDROWIA,

- SYSTEM KSZTAŁCENIA PIELĘGNIAREK - PODSTAWOWY, PODYPLOMOWY,

- PRZEDMIOT WYKŁADOWY,

- DYSCYPLINA NAUKOWA.

PIELĘGNIARSTWO ZAWÓD
PIELĘGNIARSTWO TO PODEJMOWANIE PRZEZ PIELĘGNIARKĘ CZYNNOŚCI MAJĄCYCH NA CELU NIESIENIE POMOCY POPRZEZ PRZYCZYNIANIE SIĘ DO UTRZYMANIA ZDROWIA LUB JEGO PRZYWRACANIA. ZA POCZĄTEK PIELĘGNIARSTWA ZAWODOWEGO PRZYJMUJE SIĘ ROK 1860 CZYLI UTWORZENIE PIERWSZEJ SZKOŁY PIELĘGNIARSKIEJ PRZEZ F.NIGHTINGALE TO ONA OKREŚLIŁA ZAWÓD JAKO POWOŁANIE A PIELĘGNOWANIE PRZYCZYNIA SIĘ DO ROZWOJU DUCHOWEGO.

• DZIAŁALNOŚĆ PRAKTYCZNA REALIZOWANA JEST NA RZECZ PODMIOTU OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ.

• PIELĘGNIARKA ROZWIĄZUJĄĆ PROBLEMY ZAWODOWE A W TYM PROBLEMY PODOPIECZNYCH, SWOJE ZADANIA OPIERA NA OBOWIĄZUJĄCYCH ZASADACH POSTĘPOWANIA A NIE TYLKO NA INSTYTUCJI LUB WYUCZONYCH CZYNNOŚCIACH FACHOWYCH. PIELĘGNIARKA POWINNA POSIADAĆ KWALIFIKACJE (WIEDZĘ I UMIEJĘTNOŚCI)JAK RÓWNIEŻ KOMPETENCJE (KWALIFIKACJE, UPRAWNIENIA, ODPOWIEDZIALNOŚĆ)

• REGULOWANY JEST USTAWĄ O ZAWODACH PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ Z DNIA 5.07.1996 ROKU

PIELĘGNIARTSWO - PODSYSTEM OCHORNY ZDROWIA

• OZNACZA POLITYKĘ PIELEGNIARSKĄ I ZARZĄDZANIE PIELĘGNIARSTWEM.

• JEST INTEGRALNĄ CZĘŚCIĄ SYSTEMU OCHRONY ZDROWIA.

• MA WŁASNĄ OKREŚLONĄ STRUKTURĘ I KADRY PRZYGOTOWANE DO REALIZACJI WYODRĘBNIONYCH CELÓW.

• OSIĄGNIĘCIE ZAŁOŻONYCH CELÓW PRZYCZYNIA SIĘ DO POPRAWNEGO FUNKCJONOWANIA SYSTEMU OCHRONY ZDROWIA.

• JEST AUTONOMICZNY I SAMODZIELNY

• JEGO ZAŁOŻENIA DOTYCZĄ PIELĘGNOWANIE OSÓB ZDROWYCH JAK I CHORYCH, NIEPEŁNOSPRAWNYCH, PROMOWANIE ZDROWIA, ZAPOBIEGANIU WYPADKOM, URAZOM, NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI, ORGANIZOWANIE WSPARCIA I POMOCY, WSPÓŁUCZESTNICZENIE W PROCESIE DIAGNOSTYCZNO LECZNICZYM.

PIELĘGNIARSTWO A SYSTEM KSZTAŁCENIA

• OBEJMUJE KSZTAŁCENIE NA POZIOMIE PODSTAWOWYM PRZYGOTOWUJĄCE NOWE KADRY DO ZAWODU PIELĘGNIARKI.

• KSZTAŁCENIE TO ODBYWA SIĘ NA UCZELNIACH WYŻSZYCH - UKOŃCZENIE TEGO POZIOMU KSZTAŁCENIA DAJE TYTUŁ LICENCJATA PIELĘGNIARSTWA.

• KSZTAŁCENIE PODYPLOMOWE OBEJMUJE PIELĘGNIARKI POSIADAJĄCE WYKSZTAŁCENIE PODSTAWOWE I DOTYCZY ONO PODNOSZENIA KWALIFIKACJI ZAWODOWYCH PRZEZ CZYNNE UCZESTNICTWO W RÓŻNEGO RODZAJU KURSACH, KONFERENCJACH, SZKOLENIACH , STUDIACH POMOSTOWYCH LICENCJACKICH ALE RÓWNIEŻ PRZEZ KONTYNUOWANIA STUDIÓW DRUGIEGO STOPNIA, STUDIÓW DOKTORANCKICH.

PIELĘGNIARSTWO A PRZEDMIOT WYKŁADOWY

• JEST PRZEDMIOTEM WYKŁADOWYM NA KIERUNKU PIELĘGNIARSTWA NA UCZELNIACH WYŻSZYCH I KSZTAŁCENIU PODYPLOMOWYM STANOWI PODTAWĘ PRZYGOTOWANIA DO ZAWODU NP.: PIELĘGNIARSTWO INTERNISTYCZNE, PIELĘGNIARSTWO CHIRURGICZNE.

JEST ZASADNICZĄ PODSTAWĄ MERYTORYCZNEGO PRZYGOTOWANIA DO ZAWODU.

PIELĘGNIARSTWO A DYSCYPLINA NAUKOWA

• ZAJMUJE SIĘ GROMADZENIEM I ANALIZOWANIEM FAKÓW ZNACZĄCYCH W PIELĘGNIARSTWIE I WAŻNYCH W JEGO ROZWOJU, OPRACOWANIE OGÓLNYCH ZASAD, KONCEPCJI TEORII I MODELI PIELĘGNOWANIA.

• BADANIA W PIELĘGNIARSTWIE SŁUŻĄ DOSKONALENIU PRAKTYKI ZAWODOWEJ.

DYDAKTYKA TO :

-NAUKA O KSZTAŁCENIU I SAMOKSZTAŁCENIU, KTÓRA DOSTARCZA WIEDZY TEORETYCZNEJ ORAZ WSKAZAŃ DO SKUTECZNEJ PRAKTYKI PIELĘGNIARSKIEJ W ZAKRESIE OPIEKI, EDUKACJI, KSZTAŁTOWANIA POSTAW ZDROWOTNYCH,

TRENINGÓW ZDROWOTNYCH, SAMOOPIEKI I SAMOKONTROLI I SPEŁNIA DWIE FUNKCJE POZNAWCZĄ I PRAKTYCZNĄ.

RELACJE MIĘDZY DYDAKTYKĄ A PIELĘGNIARSTWEM
SĄ TRZY PŁASZCZYZNY RELACJI MIĘDZY DYDAKTYKĄ A PIELĘGNIARSTWEM:

1. WKŁAD DYDAKTYKI JAKO DZIAŁU PEDAGOGIKI W TWORZENIE PODSTAW TEORETYCZNYCH PIELĘGNIARSTWA DLA DZIAŁALNOŚCI PRAKTYCZNEJ (wiązania teorii z praktyką).

2.WYKORZYSTANIE DOROBKU DYDAKTYKI W RÓŻNYCH OBSZARACH PIELĘGNIARSTWA ZAWÓD, PRZEDMIOT WYKŁADOWY, SYSTEM KSZTAŁCENIA.

3.WSPÓLNE TWORZENIE OBSZARÓW ZAINTERESOWANIA, KTÓRE MOGĄ SIĘ STAĆ PRZEDMIOTEM ZEPOŁOWYCH BADAŃ POSZUKUJĄCYCH ROZWIĄZANIA PROBLEMÓW PODOPIECZNYCH.

DYDAKTYKA PIELĘGNIARSTWA
DYDAKTYKA PIELĘGNIARSTWA TO DYSCYPLINA ZAJMUJĄCA SIĘ TWORZENIEM TEORII NAUCZANIA I UCZENIA SIĘ PIELĘGNIARSTWA OSÓB PROFESJONALNIE WYKSZTAŁCONYCH JAK I OSÓB SPRAWUJĄCYCH OPIEKĘ NIE PROFESJONALNĄ OBEJMUJE ZA TYM PIELĘGNIARKI POSIADAJĄCE ZAWÓD ALE RÓWNIEŻ STUDENTÓW PIELĘGNIARSTWA.

• ZAJMUJE SIĘ:

* SYSTEMEM KSZTAŁCENIA PIELĘGNIAREK ,

* CELAMI NAUCZANIA - UCZENIA SIĘ PIELĘGNIARSTWA ,

* PROCESEM KSZTAŁTOWNIA UMIEJĘTNOŚCI ZDROWOTNYCH

( konstruowanie programów autorskich, badaniem programów

nauczania),

* METODAMI NAUCZANIA I POMIARU DYDAKTYCZNEGO,

* ŚRODKAMI DYDAKTYCZNYMI,

* FORMAMI ORGANIZACYJNYMI KSZTAŁCENIA,

* SAMOKSZTAŁCENIEM SIĘ W UCZENIU SIĘ PIELĘGNIARSTWA I

SAMOOPIEKI,

* STUDENTEM UCZĄCYM SIĘ PIELĘGNIARSTWA,

* NAUCZYCIELEM PIELĘGNIARSTWA.

PRACA WYCHOWAWCZA I DYDAKTYCZNA STANOWI STAŁY ELEMENT WYSTĘPUJĄCY POCZAS WYKONYWANIA PRZEZ PIELĘGNIARKĘ CZYNNOŚCI ZAWODOWYCH MOGĄ DOTYCZYĆ BEZPOŚREDNIEJ PRACY Z PODOPIECZNYMI ALBO Z WŁASNĄ GRUPĄ ZAWODOWĄ.

• OD POSTAWY PIELĘGNIARKI, JEJ WIEDZY, UMIEJĘTNEGO, JEJ PRZEKAZANIA BĘDZIE ZALEŻAŁ EFEKT ZMIANY TRYBU ŻYCIA PACJENTA.

DZIAŁANIA WYCHOWAWCZE WYNIKAJĄ Z ZADAŃ I FUNKCJI PEŁNIONYCH PRZEZ PRACOWNIKÓW OCHRONY ZDROWIA.

FUNKCJE ZAWODOWE PIELĘGNIAREK

• DUŻE ZNACZENIE W DYDAKTYCE MAJĄ ZAWODOWE FUNKCJE PIELĘGNIARSKIE.

• FUNKCJA ZAWODOWA TO ZESPÓŁ ZŁOŻONYCH ZADAŃ ZAWODOWYCH I SZCZEGÓLNYCH CZYNNOŚCI, KTÓRE PODEJMOWANE SĄ NA RZECZ JEDNOZNACZNIE OKREŚLONEGO WSPÓLNEGO CELU.

FUNKCJE ZAWODOWE PIELĘGNIAREK

• FUNKCJE ZAWODOWE PIELĘGNIARKI FORMUOWANE SĄ PRZEDE WSZYSTKIM W ODNIESIENIU DO CELÓW I ZADAŃ STAWIANYCH PRZED PIELĘGNIARSTWEM ORAZ DO SFORMUŁOWANIA ROLI ZAWODOWEJ PIELĘGNIARKI.

ROLĄ ZAWODOWĄ PIELĘGNIAREK JEST PIELĘGNOWANIE I ORGANIZOWANIE

OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ NA WSZYTKICH SZCZEBLACH OCHRONY ZDROWIA.

OPIEKA TA POWINNA BYĆ SPRAWOWANA W SPOSÓB KOMPETENTNY I PROFESJONALNY.

FUNKCJE PIELĘGNIARSKIE POZOSTAJĄ TAKIE SAME NIE ULEGAJĄ ZMIANIE BEZZWGLĘDU NA MIEJSCE, CZAS, W KTÓRYM JEST ŚWIADCZONA JAK RÓWNIEŻ ŚRODKI KTÓRYMI DYSPONUJE.

FUNKCJE PIELĘGNIARSTWA WG WHO

• PIELĘGNOWANIE JEST UNIKATOWĄ FUNKCJĄ PIELĘGNIARKI, JEST TO ASYSTOWANIE CZŁOWIEKOWI ZDROWEMU JAK I CHORUMU W PODEJMOWANIU TYCH WSZYTKICH AKTYWNOŚCI, KTÓRE MAJĄ ZNACZENIE DLA ZACHOWANIA ZDROWIA, POWROTU DO ZDROWIA ALBO DLA ZAPEWNIENIA SPOKOJNEJ ŚMIERCI, A KTÓRE MÓGŁBY WYKONAĆ SAM, GDYBY MIAŁ POTRZEBNĄ KU TEMU SIŁĘ, WOLĘ LUB WIEDZĘ. (wg V. Henderson)

• PIELEGNOWNIE JEST PRZEJAWEM AKTYWNOŚCI CZŁOWIEKA, KTÓRA UMOŻLIWIA UTRZYMANIE ŻYCIA I ZACHOWANIA ZDROWIA.PIELĘGNOWANIE JEST SZTUKĄ PRZEDEWSZYSKIM SZTUKĄ ODDZIAŁYWANIA NA LUDZI. W PROFESJONALNYM PIELĘGNOWANIU ODDZIELENIE SZTUKI OD NAUKI STAJE SIĘ NIEMOŻLIWE.

FUNKCJE PIELĘGNIARKI WG WHO

1)DZIAŁANIA PIELĘGNIARKI W ROLI CZŁONKA ZESPOŁU OPIEKI ZDROWOTNEJ.

PIELĘGNIARKA JEST JEDNYM Z WIELU CZŁONKÓW ZESPOŁU INTERPERSONALNEGO CZUWAJĄCEGO NAD ZDROWIEM PACJENTA, JEST OSOBĄ KTÓRA SPĘDZA Z NIM NAJWIĘCEJ CZASU. WE WSPÓŁPRACY Z INNYMI CZŁONKAMI ZESPOŁU TWORZĄ

JEDNĄ CAŁOŚĆ. TO OD WPÓŁPRACY I ZAANGAŻOWANIA ZESPOŁU BĘDZIE ZALEŻAŁ EFEKT KOŃCOWY PIELĘGNOWANIA I TERAPII. PIELĘGNIARKA PODEJMUJE PRÓBĘ BYCIA LIDEREM ZESPOŁU PIELEGNIARSKIEGO. BIERZE CZYNNY UDZIAŁ W ZMIANACH

SYSTEMOWYCH W OCHRONIE ZROWIA. POPRZEZ PLANOWANIE ORGANIZOWANIE OPIEKI W RAMACH ZESPOŁU INTERPERSONALNEGO, OCENĘ OWYCH DZIAŁAŃ I EWALUACJI TYCH DZIAŁAŃ, SPORZĄDZANIE RAPORTÓW I NAWIĄZYWANIA KONTAKTÓW Z MEDIAMI

2)ŚWIADCZNIE OPIEKI ZDROWOTNEJ I ZARZĄDZANIE OPIEKĄ -NAJBARDZEJ SKUTECZNE JEŚLI JEST OPARTE NA PROCESIE PIELĘGNOWANIA.

ŚWIADCZENIE TEJ OPIEKI MOŻE MIEĆ CHARAKTER PREWENCYJNY,

LECZNICZY, REHABILIATCYJNY, PROMOCYJNY ALE RÓWNIEŻ MOŻE

BYĆ OPARTY NA WSPARCIU PACJENTA W TRUDNYCH DLA NIEGO CHWILACH.

PROCES PIELĘGNOWANIA JEST METODĄ PRACY OPARTĄ NA WYWIADZIE, DIAGNOZIE, PLANOWANIU I REALIZOWANIA, PROBLEMY SĄ HIERARHIZOWANE W POTRZEB PACJENTA I JEGO RODZINY, DOKUMENTOWANIE PRZEBIEGU PROCESU PIELĘGNOWANIA.

3)UCZENIE PACJENTÓW I PERSONELU OPIEKI ZDROWOTNEJ POPRZEZ OBSERWACJE, WYWIAD, OCENĘ ZASOBU WIEDZY JAKĄ DYSPONUJĄ PACJENCI I ICH RODZINY, JAK RÓWNIEŻ PIELĘGNIARKI I INNI CZŁOWNKOWIE ZESPOŁU INTERPERSONALNEGO.

ABY UCZENIE BYŁO SKUTECZNE POWINNO BYĆ ZAPLANOWANE A TO WYMAGO OCENY WIEDZY PACJENTA I DOSTOSOWANIE METOD ŚRODKÓW DO POTRZEB PACJENTA I DOBÓR NAJLEPSZEJ METODY BY BYŁA SKTUTECZNA I PRZYNOSŁA ZAMIERZONY EFEKT.PROWADZENIE I AKTYWNE UCZESTNICZENIE W PROGRAMACH PROFILAKTYCZNYCH I EDUKACYJNYCH.POMOC W POZYSKIWANIU NOWEJ WIEDZY INNYM CZŁONKOM ZESPOŁU TERAPETYCZNEGO.

4)DZIAŁANIA NA RZECZ ROZWOJU PRAKTYKI PIELĘGNIARSKIEJ POPRZEZ PODEJMOWANIE DZIAŁAŃ NA RZECZ WDRAŻANIA NOWYCH METOD PRACY, WDRAŻANIA NOWYCH INNOWACJI W OPIECE NAD PACJENTEM,

UCZESTNICZENIE W BADANIACH NAUKOWYCH W PIELĘGNIARSTWIE, PRZESTRZEGANIE ZASAD ETYKI W BADANIACH NA RZECZ PIELĘGNIARSTWA.

FUNKCJE ZAWODOWE PIELĘGNIAREK W POLSCE

• DO FUNKCI ZAWODOWYCH PIELĘGNIARKI NALEŻĄ NASTĘPUJĄCE FUNKCJE:

* FUNKCJA OPIEKUŃCZA,

* FUNKCJA WYCHOWACZA,

* FUNKCJA PROMOWANIA ZDROWIA,

* FUNKCJA PROFILAKTYCZNA,

* FUNKCJA TERAPETYCZNA,

* FUNKJCA REHABILIATACYJNA,

* FUNKCJA KSZTAŁCENIA,

* FUNKCJA ZARZĄDZANIA,

* FUNKCJA NAUKOWO BADAWCZA.

ZADANIA REALIZOWANE SĄ NA RZECZ PODMIOTU OPIEKI, ROZWOJU I FUNKCJONOWANIA PIELEGNIARSTWA, WŁASNEGO ROZWOJU PROFESJONALNEGO.

FUNKCJA OPIEKUŃCZA

• W SWOICH DZIAŁANIACH PIELĘGNIARKA SŁUŻY POMOCĄ W ROZWIĄZYWANIU INDYWIDUALNYCH PROBLEMÓW ZDROWOTNO- PIELĘGNACYJNYCH PACJENTA OPIERAJĄC SIĘ NA PROCESIE PIELĘGNOWANIA, W KTÓRYM OKREŚLA SIĘ DIAGNOZĘ PIELĘGNIARSKĄ I OCENIA JAKIEJ POMOCY PACJENT WYMAGA.

• W OPARCIU O DIAGNOZĘ WRAZ Z PACJENTEM I JEGO RODZINĄ DĄŻY SIĘ DO ODZYSKANIA ZDROWIA.

• UDZIELA WSPARCIA W TRUDNYCH DLA PACJENTA CHWILACH, NIESIE POMOC W CIERPIENIU, WSPARCIE W UMIERANIU, POMAGANIE W ROZWIĄZYWANIU RÓŻNYCH PROBLEMÓW NIE TYLKO ZDROWOTNYCH ALE I SPOŁECZNYCH, ZAWODOWYCH, ETYCZNYCH. I DOTYCZY TO ZARÓWNO OSOBY ZDROWEJ JAKI CHOREJ , NIEPEŁNOSPRAWNEJ

FUNKCJA WYCHOWAWCZA

• CELEM TEJ FUNKCJI JEST ZMIANA ZACHOWANIA PODOPIECZNEGO POPRZEZ WDROŻENIE PORZĄDANYCH ZACHOWAŃ PROZDROWOTNYCH CZYLI PRZYGOTOWANIE PODOPIECZNEGO DO SAMOOPIEKI, SAMOPIELĘGNACJI, SAMOKONTROLI I ŚWIADCZENIA OPIEKI NIEPROFESJONALNEJ.

• W WYNIKU TYCH DZIAŁAŃ PACJENT MA ŚWIADOMOŚĆ, ŻE ZDROWIE JEST RZECZĄ WAŻNĄ W JEGO ŻYCIU, POWINIEN CZUĆ SIĘ ODPOWIEDZIALNY ZA SWOJE ZDROWIE.

• PIELĘGNIARKA STANOWI WZÓR DO NAŚLADOWANIA PRZEZ PACJENTA I JEGO BLISKICH.

SAMOOPIEKA I SAMOPIELĘGNACJA

• JEST TO PRZYGOTOWANIE PACJENTA DO PODJĘCIA OPIEKI NAD SAMYM SOBĄ.

• TO PIELĘGNIARKA PRZYGOTOWUJE PACJENTA W ZAKRESIE SAMODZIELNOŚCI RADZENIA SOBIE WE WŁASNYM ŚRODOWISKU DOMOWYM W NOWEJ DLA NIEGO SYTUACJI ZDROWOTNEJ: CHOROBA PRZEWLEKŁA, NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ, CHOROBA NAJBLIŻSZYCH.

• WYMAGA ONA KSZTAŁCENIA PACJENTA W ZAKRESIE OBSERWACJI WŁASNEGO CIAŁA, UMIEJĘTNOŚĆ SAMODZIELNEGO WYKONYWANIA POMIARÓW PARAMETRÓW ŻYCIOWYCH I ICH INTERPRETACJI, ZMIANY DOTYCHCZASOWEGO STYLU ŻYCIA, KONTYNUOWANIA ZALECEŃ ŻYWIENIOWYCH LUB DIETETYCZNYCH, REHABILITACYJNYCH, LECZNICZYCH.

• WAŻNE W SAMOPIECE JEST WSPÓŁUCZSTNICZENIE PACJENTA TO POZWOLENIE

• PACJENTOM DECYDOWANIA O SWOIM ZDROWIU POPRAWIA ICH SAMOPOCZUCIE, DAJE WIĘCEJ WIARY WE WŁASNE SIŁY I POCZCIE POSZANOWANIA ICH WARTOŚCI I GODNOŚCI.

ESJONALNA
OPIEKA TA SPRAWOWANA JEST PRZEZ OSOBY

BLISKIE NIE POSIADAJĄCE WYKSZTAŁCENIA MEDYCZNEGO DO OPIEKI PIELĘGNACYJNEJ NAD PACJENTEM.

• DLATEGO TAK WAŻNA JEST WSPÓŁPRACA Z PIELĘGNIARKĄ, KTÓRA W SPOSÓB KOMPETENTNYM UDZIELI WSPARCIA, PRZEKAŻE WIEDZĘ I WDROŻY RODZINĘ W OPIEKĘ NAD PACJENTEM WYMAGAJĄCYM TEJ OPIEKI.

• W PIELĘGNOWANIU NIEPROFESJONALNYM DUŻE ZNACZENIE MAJĄ PRZYZWYCZAJANIA KSZTAŁTOWANE POD WPŁYWEM OBSERWACJI I CZERPANIA WZORÓW FUNKCJONUJĄCYCH W DANYM ŚRODOWISKU I OBOWIAZUJĄCYCH W DANEJ KULTURZE.

• CZĘSTO SĄ ONE NIEKORZYSTNE DLA ZDROWIA I ZAMIAST WZMACNIAĆ SZKODZĄ NIEJEDNOKROTNIE WYNIKAJĄ Z BRAKU WIEDZY I BRAKU UMIEJĘTNOŚCI.

• NALEŻY ZWRÓCIĆ TU UWAGĘ ŻE NADMIENA OPIEKA NIE JEST WSKAZANA PONIEWAŻ MOŻE ZNIECHĘCIĆ PACJENTA DO JAKIEGOKOLWIEK W, UZALEŻNIENIE OD OSÓB TRZECICH, UTRATA SZANS NA POWRÓT DO SPOŁECZEŃSTWA.

• OPIEKA NIEPROFESJONALNA OBEJMUJE OPIEKĘ WARUNKACH OPIEKI DOMOWEJ JAK RÓWNIEŻ WSPÓŁPRACA Z PIELĘGNIARKA SZPITALU ZOLU I INNYCH PLACÓWKACH POMOCOWYCH.

FUNKCJA PROMOWANIA ZDROWIA

• PIELĘGNIARKA PROPAGUJE ZDROWY STYL ŻYCIA, AKTYWNOŚĆ FIZYCZNĄ, WDRAŻANIE I UMOŻLIWIENIE PACJENTOM PRZESTRZEGANIE ZASAD ZDROWEGO ŻYWIENIA W TYM DIETETYCZNEGO, ZASADY HIGIENY OSOBISTEJ I OTOCZENIA

• PIELĘGNIARKA DORADZA LUDZIOM JAK WZMACNIAĆ I UTRZYMAĆ ZDROWIE, UCZESTNICZY W PROGRAMACH ZDROWOTNYCH PROMUJĄCYCH ZDROWIE, PRZYGOTOWUJE MATERIAŁY DYDAKTYCZNE DLA PACJENTÓW.

• W PROMOCJI ZDROWIA TWORZY RÓWNIEŻ WARUNKI DO ŻYCIA SPRZYJAJĄCEGO POPRZEZ UTRZYMANIE I WZMACNIANIE ZDROWIA:

-TRENING ZDROWOTNY,

-TRENING HIGIENICZNY,

-AKTYWNY WYPOCZYNEK, DODTOSOWANY DO MOŻLIWOŚCI PACJENTA

-ZACHOWANIA SPRZYJAJĄCE OCHRONIE ŚRODOWISKA, GLEBA, WODA, ŻYWNOŚĆ

-DBAŁOŚĆ O ZDROWIE PSYCHICZNE I DOBRE KONTAKTY MIEDZYLUDZKIE. SEN WYPOCZYNEK

FUNKCJA PROFILAKTYCZNA

• FUNKCJA PROFILAKTYCZNA UZUPEŁNIA SIĘ Z FUNKCJĄ WYCHOWACZĄ I PROMOCJI ZDROWIA, KTÓRA MA ZA ZADANIE ZAPOBIEGANIE CHOROBOM, NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI , WYPADKOM I URAZOM POPRZEZ: IDENTYFIKOWANIE ŹRÓDŁA ZAGROŻEŃ ŚRODOWISKOWYCH, SPOŁECZNYCH POPRZEZ EDUKACJE ZDROWOTNĄ.

• PIELĘGNIARKA DĄŻY DO STWORZENIA OPTYMALNYCH WARUNKÓW W ŚRODOWISKU OTACZAJĄCYM PACJNETA.

• PROWADZI BADANIA PRZESIEWOWE I PROFILAKTYCZNE, CZYNNIE UCZESTNICZY W PROGRAMACH ZDROWOTNYCH ORAZ TWORZY TAKIE PROGRAMY, PROWADZI SZCZEPIENIA OCHRONNE, ZAPOBIEGA ZAKAŻENIOM SZPITALNYM.

FUNKCJA REHABILITACYJNA

• JEJ CELEM JEST POMOC W ODZYSKANIU SPRAWNOŚCI FIZYCZNEJ, PSYCHICZNEJ, SPOŁECZNEJ I ZAWODOWEJ, KTÓRA ZOSTAŁA UTRACONA W WYNIKU CHOROBY, URAZU WYPADKU, WADY WRODZONEJ POPRZEZ REHABILITACJĘ PRZYŁÓŻKOWĄ W CELU ZAPOBIEGANIA POWIKŁANIOM DŁUGOTRWAŁEGO UNIERUCHOMIENIA .

• WSPIERANIE I MOTYWOWANIE PACJENTA W PODEJMOWANIU CZYNNOŚCI MOTORYCZNYCH MAJĄCYCH NA CELU POWROT SPRAWNOŚCI, SAMODZIELNOŚĆ I NIEZALEŻNOŚCI, POMOC W POWROCIE DO WŁASNEGO ŚRODOWISKA DOMOWEGO, SPOŁECZNEGO I ZAWODOWEGO.

• TWORZENIE ATMOSFERY ZACHĘCAJĄCEJ PACJENTA DO POKONYWANIA TRUDNOSCI W OKRESIE USPRAWNIANIA.

• PRZYGOTOWANIE ŚRODOWISKA DOMOWEGO DO POWROTU OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNEJ.

FUNKCJA NAUKOWO BADAWCZA

• CELEM TEJ FUNKCJI JEST ZDOBYWANIE NOWYCH DOSWIADCZEŃ ZAWODOWYCH DLA PRAKTYKI PIELĘGNIARSKIEJ POPRZEZ PRZEPROWAZANIE BADAŃ NAUKOWYCH I ZASTOSOWANIE ICH WYNIKÓW W PIELĘGNIARSTWIE BY POLEPSZYĆ JAKOŚĆ SPRAWOWANEJ OPIEKI PIELĘGNIARSKIEJ NAD PACJNETEM W OPARCIU O KRYTERIA:

-SKUTECZNA,

-BEZPIECZNA,

-UDOKUMENTOWANA,

-ZGODNA Z ZAPOTRZEBOWANIEM PACJENTA.

PROMOWANIE WŁASNYCH WYNIKÓW BADAŃ NA RÓŻNYCH KONFERENCJACH W PUBLIKACJACH KRAJOWYCH I EUROPEJSKICH. PROWADZENIE BADAŃ NA WSZYSTKICH OBSZARACH PIELĘGNIARSTWANP; ZAWÓD, HISTORIA, TRADYCJA, DZIAŁALNOŚĆ PRAKTYCZNA I TEORETYCZNA.

FUNKCJA KSZTAŁCENIA

• CELEM TEJ FUNKCJI JEST ZARÓWNO ROZWÓJ ZAWODOWY PIELĘGNIAREK WYKONUJĄCYCH ZAWÓD POPRZEZ PODNOSZENIE KWALIFIKACJI W CZASIE UCZESTNICZENIA W RÓŻNYCH FORMACH KSZTAŁCENIE PODYPLOMOWEGO ALE RÓWNIEŻ POGŁĘBIANIE I UNOWOCZEŚNIANIE ZDOBYTEJ JUŻ WIEDZY POPRZEZ SAMOKSZTAŁCENIE.

• FUNKCJĘ TĘ RÓWNIEŻ REALIZUJE SIĘ W PROCESIE KSZTAŁCENIA STUDENTÓW WYDZIAŁÓW PIELĘGNIARSTWA ALE RÓWNIEŻ W CZASIE WPROWADZANIA NOWEJ PIELĘGNIARKI W ODDZIAŁACH SZPITALNYCH, PORADNIACH, SANATORIACH I ZAKADACH PIELĘGNACYJNO- OPIEKUŃCZYCH, DPS.

• PIELĘGNIARKA POWIANNA SŁUŻYĆ RADĄ POMOCĄ PIELĘGNIARKĄ PRACUJĄCYM W DANEJ PALCÓWCE JAK RÓWNIEŻ OSOBOM ROZPOCZYNAJĄCYM PRACĘ ZAWODOWĄ, JAK I STUDENTOM WYDZIAŁU PIELĘGNIARSTWA.

TO JEJ POSTAWA I ZAANGAŻOWANIE WPŁYNIE NA PRZYSZŁĄ POSTAWĘ ZAWODOWĄ.

UMOŻLIWIENIE STUDENTOM WSPÓŁUCZESTNICZENIA W ZESPOLE INTERPERSONALNYM SPRAWOWANIA OPIEKI NAD PACJENTEM, WSPÓLNIE ZE STUDENTAMI WYKONYWANIA ZADAŃ ZAWODOWYCH REALIZOWANIMI NA RZECZ PACJENTA.PROWADZENIE SZKOLEŃ WEWNĄTRZ SZPITALNYCH I ODDZIAŁOWYCH DLA PERSONELU.

SAMOKSZTAŁCNIE

• SAMOKSZTAŁCENIE ZAWODOWE JEST TO POGŁĘBIANIE WIEDZY W SPOSÓB INDYWIDUALNY LUB ZBIOROWY POPRZEZ ANALIZOWANIE RÓŻNYCH DOSTĘPNYCH ŹRÓDEŁ WIEDZY WEDŁUG WŁASNYCH ZAINTERESOWAŃ I POTRZEB.

• JEST TO PROCES SAMODZIELNEGO UCZENIA SIĘ PROWADZONY W SPOSÓB ŚWIADOMY I ZAMIERZONY.

• SAM UCZĄCY SIĘ OKREŚLA CELE I TREŚCI, FORMY, ŹRÓDŁA, METODY, Z KTÓRYCH BĘDZIE KORZYSTAŁ W TRAKCIE REALIZACJI ZAŁOŻONYCH CELÓW.

• KAŻDA PIELĘGNIARKA POWINNA PODNOSIĆ SWOJE KWALIFIKACJE ZAWODOWE I POSIADAĆ JAK NAJLEPSZĄ WIEDZĘ I UMIEJĘTNOŚCI.

• UMIEJĘTNOŚCI KAŻDEGO PRACOWNIKA RZUTUJĄ NA JAKOŚĆ OPIEKI NAD PACJENTEM ŚWIADCZONYM PRZEZ CAŁY ZESPÓŁ.

PODSUMOWANIE

• DYDAKTYKA JAKO DZIAŁ PEDAGOGIKI ZAJMUJE WAŻNE MIEJSCE W PIELĘGNIARSTWIE, ROZUMIANYM JAKO: - PODSYSTEM OCHRONY ZDROWIA - W STRUKTURACH, KTÓREGO SĄ PLACÓWKI OPIEKUŃCZE PROWADZĄCE PROCES WYCHOWAWCZY W PROCESIE TERAPII I PIELEGNOWANIA (POZ, ŻŁOBEK, PLACÓWKI

ODWYKOWE, ZOL, ZPO).

ZAWÓD - CZYLI BEZPOŚREDNI KONTAKT Z PODMIOTEM OPIEKI, NA KTÓRY PIELĘGNIARKA ODDZIAŁYWUJE WYCHOWACZO W PROCESIE PIELĘGNOWANIA.

PRZEDMIOT WYKŁADOWY - DO KTÓREGO REALIZOWANIA PIELĘGNIARKA POWINNA

BYĆ DYDAKTYCZNIE PRZYGOTOWANA.

• PIELĘGNIARKA POWINNA POSIADAĆ WIEDZĘ Z ZAKRESU DYDAKTYKI, METODYKI, BY SKUTECZNIE REALIZOWAĆ OPIEKĘ PIELĘGNIARSKĄ NAD JEDNOSTKĄ I GRUPĄ PODOPIECZNYCH.

• ISTNIEJE RELACJA MIĘDZY DYDAKTYKĄ A PIELĘGNIARSTWEM I JEST TO REALACJA WZAJEMNIE UZUPEŁNIAJĄCA SIĘ.

EDUKACJA

• EDUKACJA (łac. EDUKATIO, EDUKARE WYCHOWANIE, WPROWADZANIE) JEST TO PROCES OBEJMUJĄCY WYCHOWANIE, KSZTAŁCENIE, OŚWIATĘ, WSPIERANIE ROZWOJU, SAMOKIEROWANIEM SWOIM ROZWOJEM.

• CELEM EDUKACJI JEST WZBUDZENIE AKTYWNOŚĆI CZŁOWIEKA, UKIERUNKOWANEJ NA ZDOBYWANIE WIEDZY.

• TO DZIAŁANIE ZWIĄZANE Z PROCESEM NAUCZANIA UKIERUNKOWANE NA POBUDZANIE AKTYWNOŚCI CZŁOWIEKA DO ROWIJANIA WŁASNYCH ZAINTERESOWAŃ I ZDOBYWANIU WIEDZY O ZDROWIU, NA KSZTAŁTOWANIE UMIEJĘTNOŚCI PROWADZENIA ZDROWEGO STYLU ŻYCIA.

• EDUKACJA UJMOWANA W KATEGORIACH WARTOŚCI I CELÓW STAJE SIĘ PODSTAWĄ NADZIEJĄ NA NAPRAWIANIE WSPÓLNIE ZAGROŻONEJ CYWILIZACJI A W NIEJ LUDZKOŚCI .

• CELEM EDUKACJI JEST PRZYGOTOWANIE LUDZI DO PANUJĄCYCH W DANYM SPOŁECZEŃSTWIE IDEAŁÓW WYCHOWAWCZYCH.

• CELEM EDUKACJI JEST WZBUDZENIE AKTYWNOŚĆI CZŁOWIEKA, UKIERUNKOWANEJ NA ZDOBYWANIE WIEDZY I UMIEJĘTNOŚCI.

FORMY EDUKACJI

1)EDUKACJA FORMALNA INACZEJ ZWANA SZKOLNĄ, KTÓRA JEST PROWADZONA NA RÓŻNYCH SZCZEBLACH SZKOLNICTWA: W SZKOŁACH, NA STUDIACH, NA KURSACH.

• ZAZWYCZAJ KOŃCZY SIĘ ONA EGZAMINEM I UZYSKANIEM DYPLOMU, CERTYFIKATU LUB ZAŚWIADCZNIA.

• OPARTA JEST NA OKREŚLONYM PROGRAMIE, ZAŁOŻENIACH I CELACH EDUKACYJNYCH.

2)EDUKACJA NIEOFICJALNA JEST PROWADZONA W MIEJSCU PRACY, PROWADZONA PRZEZ ORGANIZACJE POZARZĄDOWE, ZWIĄZKI ZAWODOWE, KLUBY SPORTOWE ALE RÓWNIEŻ PRZEZ SAME OSOBY UCZĄCE.

3)EDUKACJA NIEFORMALNA CZYLI TRWAJĄCY CAŁE ŻYCIE PROCES KSZTAŁTOWANIA SIĘ POSTAW, UMIEJĘTNOŚCI WIEDZY NA PODSTAWIE RÓŻNYCH DOŚWIADCZEŃ ORAZ WPŁYWU EDUKACYJNEGO OTOCZENIA NP: RODZINY, PIELĘGNIAREK, NAUCZYCIELI, LEKARZY, ZNAJOMYCH, PRZEŁOŻONYCH, GRUP WSPARCIA, GRUP FORMALNYCH I GRUP NIEFORMALNYCH.

4)EDUKACJA INCYDENTALNA, KTÓRA WYNIKA Z CODZIENNYCH SYTUACJI, KTÓRE WYDARZYŁY SIĘ NIESPODZIEWANIE I NA KTÓRE CZŁOWIEK NIE MIAŁ WPŁYWU, NIE BYŁY ONE ZAPLANOWANE ALE STAŁY SIĘ ŹRÓDŁEM WIEDZY I DOŚWIADCZENIA.

EDUKACJA

• POWINNA BYĆ REALIZOWANA JAKO PROCES ZORGANIZOWANY, KTÓRY ZAWIERA WSZYTSKIE ELEMENTY CYKLU DZIAŁANIA ZORGANIZOWANEGO:

- ROZPOZNANIE

-PLANOWANIE

-REALIZACJA

-OCENA

-EWALUACJA.

EDUKATORZY

• SĄ TO OSOBY, KTÓRE POSIADAJĄ WIEDZĘ I DOŚWIADCZNIE W DANEJ DZIEDZINIE I MOGĄ TO BYĆ:

-PIELĘGNIARKI,

-LEKARZE,

-NAUCZYCIELE,

-PEDAGODZY,

-PSYCHOLODZY,

-RODZICE.

EDUKACJA A PROCES PIELĘGNOWANIA

• PROCES PIELĘGNOWANIA JEST METODĄ PRACY PIELĘGNIARKI Z PACJENTEM KTÓRA POLEGA NA ZBIERANIU INFORMACJI O PACJENCIE, A W OPARCIU O TE DANE FORMUŁOWANIE DIAGNOZY PIELĘGNIARSKIEJ PLANOWANIE OPIEKI I JEJ REALIZACJĘ O ZAŁOŻONE CELE, PO REALIZACJI OPIEKI WYCIĄGNIE WNIOSKÓW Z REALIZACJI ZAŁOŻONYCH CELÓW.

• NA KAŻDYM ETAPIE PROCESU PIELĘGNOWANIA ZACHODZI EDUKACJA UCZESTNIKÓW TEGO PROCESU.

• EDUKACJA JEST ZADANIEM PIELĘGNIARKI REALIZOWANĄ NA RZECZ PACJENTA I JEGO RODZINY JAKO PODMIOTÓW PIELĘGNOWANIA.

• PIELĘGNOWANIE JEST SZTUKĄ OPIERAJĄCĄ SIĘ NA WSPÓŁPRACY Z PACJENTEM I JEGO RODZINĄ I ODDZIAŁYWANIA NA NICH W CELU ODZYSKANIA UTRACONEGO ZDROWIA.

• EDUKACJA JEST ZADANIEM ŚWIADCZONYM SAMODZIELNIE PRZEZ PIELĘGNIARKI W RAMACH ZAWODOWYCH FUNKCJI W PIELĘGNIARSTWIE.

• EDUKACJA KŁADZIE NACISK NA POSTWAWY I ZACHOWANIA, JEST DOBROWOLNA I Z AKTYNYM UDZIAŁEM PACJENTA, KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA UMIEJĘTNOŚĆ NAWIĄZYWANIA KONTAKÓW INTERPERSONALNYCH

EDUKACJA W PIELĘGNOWANIU

• EDUKACJA W PIELEGNOWANIU JEST TO: PODEJMOWANE DZIAŁAŃ UŁATWIAJACYCH

OPANOWANIE PRZEZ PODOPIECZNEGO WIEDZY I UMIEJĘTNOSCI NIEZBĘDNYCH W SAMOOPIECE I SAMOPIELĘGNOWANIU I ŚWIADCZENIA OPIEKI NIEPROFESJONALNEJ.

EDUKACJA A TEORIE PIELĘGNOWANIA

• DZIĘKI EDUKACJI WDRAŻAMY PACJENTA I JEGO NAJBLIŻSZYCH DO SAMOOPIEKI I SAMOPIELĘGNACJI CO MA PODSTAWY W TEORIACH PIELĘGNIARSTWA NP.: TEORIA D. OREM TEORIA DEFICYTÓW, GDZIE DĄŻYMY DO WDROŻENIA PACJENTA DO SAMOPIEKI POPRZEZ OKREŚLENIE DEFIZYTÓW PACJENTA.

• TEORIA V. HENDERSON TEORIA POTRZEB.

EDUKACJA PACJENTA

• JEST TO ZASTOSOWANIEM PROCESÓW OŚWIATOWO WYCHOWAWCZYCH

(PROCESÓW NAUCZANIA, ROZWOJU WYCHOWANIA) I ICH WPŁYWU NA ZMIANĘ OSOBOWOŚCI PACJANTA JAKO ODBIORCY USŁUG PIELĘGNIARSKICH.

• TO ŚWIADOME KOMUNIKOWANIE SIĘ Z PACJENTEM, KTÓREGO CELEM JEST POMAGANIE W PODEJMOWANIU DECYZJI ZWIĄZANYCH ZE ZDROWIEM, ROZWIJANIE POZYTYWNYCH POSTAW WOBEC ZDROWIA ORAZ INICJOWANIA I UTRZYMIANIE POŻĄDANYCH ZACHOWAŃ ZDROWOTNYCH.

• ODZIAŁYWANIA WYCHOWAWCZE OBEJMUJĄ PACJENTA ALE RÓWNIEŻ JEGO RODZINĘ I ICH ŚRODOWISKO.

• CELEM TEGO ODDZIAŁYWANIA JEST ZMIANĘ DOTYCHCZASOWEGO STYLU ŻYCIA ORAZ MINIMALIZOWANIE I REKOMPENSOWANIE UPRZEDZEŃ ZDROWOTNYCH.

• PIELĘGNIARKI ODGRYWAJĄ SZCZEGÓLNĄ ROLĘ W REALIZOWANIU ZADAŃ W ZAKRESU EDUKACJI ZDROWOTNEJ.

EDUKACJA ZDROWOTNA

• JEST TO PROCES W KTÓRYM LUDZIE UCZĄ SIĘ DBAĆ O WŁASNE ZDROWIE I O ZDROWIE SPOŁECZNOŚCI W KTÓREJ ŻYJĄ.

• JEST TO CAŁOKSZTAŁT DZIAŁAŃ ZMIERZAJĄCYCH DO KSZTAŁTOWANIA TAKICH ZACHOWAŃ KTÓRE PRZEJAWIAJĄ SIĘ PROWADZENIEM ZDROWEGO STYLU ŻYCIA PRZYCZYNIAJĄC SIĘ DO UMACNIANIA ZDROWIA LUB UTRZYMANIA GO NA OBECNYM POZIOMIE .

• CECHĄ CHARAKTERYSTYCZNĄ WSZYSTKICH DZIAŁAŃ W EDUKACJI ZDROWOTNEJ JEST TO ŻE SĄ ZAWSZE UKIERUNKOWANE NA WZMACNIANIE I POTĘGOWANIE ZDROWIA.

• JEST PRZEDMIOTEM ZAINTERESOWANIA WIELU DZIEDZIN WIEDZY NP: PEDAGOGIKI, SOCJOLOGII, PSYCHOLOGII, ZDROWIA PUBLICZNEGO, PIELĘGNIARSTWA, MEDYCYNY, DYDAKTYKI.

• JEST PROCESEM DŁUGOTRWAŁYM, USTAWICZNYM, RÓWNOLEGŁYM I ELASTYCZNYM.

• PROWADZI DO KSZTAŁTOWANIA POSTAW PROZDROWOTNYCH I PROMOWANIA ZDROWEGO STYLU ŻYCIA.

MODELE EDUKACJI ZDROWOTNEJ

• ZORIENTOWANY NA CHOROBĘ PRZYJMUJE ZA GŁÓWNY CEL ZAPOBIEGANIE CHOROBOM.

• ZORIENTOWNY NA CZYNNIKI RYZYKA KŁADZIE NACISK NA PREWENCJĘ.

• ZORIENTOWANY NA ZDROWIE W POJĘCIU HOLISTYCZNYM CZYLI CAŁOŚCIOWYM POSTRZEGANIU PACJENTA

CELE EDUKACJI ZDROWOTNEJ

1)KSZTAŁTOWANIE U LUDZI PRAWIDŁOWYCH POSTAW SPRZYJAJĄCYCH PODEJMOWANIU DZIAŁAŃ NA RZECZ ZDROWIA I ŻYCIA W DOBROSTANIE FIZYCZNYM I PSYCHICZNYM.

2)ROZWIJANIE POZYTYWNEGO ZAINTERESOWANIA ZDROWIEM, WZBOGACANIEM WŁASNEJ WIEDZY O CZYNNIKACH SPRZYJAJĄCYM ZDROWIU.

3)KSZTAŁTOWANIE UMIEJĘTNOSCI, SPRAWNOŚCI I NAWYKÓW SŁUŻĄCYCH UTRWALENIU ZDROWIA I DOSKONALENIU ZDROWIA I JEGO KSZTAŁTOWANIU.

4)WZBUDZANIE MOTYWACJI DO DZIAŁANIA ZGODNYMI Z POSTULATAMI NAUKI.

5)KSZTAŁTOWANIE POSTAW SPRZYJAJĄCYCH PODEJMOWANIU DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH ALBO LECZNICZYCH W SYTUACJI WYSTĄPIENIA CHOROBY.

ETAPY EDUKACJI ZDROWOTNEJ

1)UŚWIADOMIENIE WŁASNYCH PROBLEMÓW WYNIKKAJĄCYCH ZE WZMACNIANIA I UTRZYMANIA ZDROWIA.

2)PODEJMOWANIE DECYZJI W KIERUNKU ZMIANY DOTYCHCZASOWEGO ŻYCIA I ZMIANY JE NA KORZYSTNYCH DLA WŁASNEGO ZDROWIA.

3)PODEJMOWANIE ZAPLANOWANYCH DZIAŁAŃ W CELU DOKONANIA ZMIAN WE WŁASNYM ZACHOWANIU ZDROWOTNYM I OTACZAJĄCYM GO ŚRODOWISKU.

SZCZEBLE EDUKACJI ZDROWOTNEJ

• I SZCZEBEL HETEROEDUKACJI JEST REALIZOWANY W WIEKU WCZESNEGO DZIECIŃSTWA, W KTÓRYM PRZEWAŻAJĄ ZABIEGI TYPU PIELĘGNACJI I PROFILAKTYKI.

DZIECKO JEST PRZEDMIOTEM NASZEGO ODDZIAŁYWANIA.

• II SZCZEBEL POŚREDNI JEST REALIZOWANY W WIEKU PRZDZKOLNYM I SZKOLNYM,W KTÓYM SATOPNIOWO WZRASTA UDZIAŁ DZIECKA W STARANIU O JEGO ZDROWIE, ROZWIJA SIĘ ŚWIADOMOŚĆ I POCZUCIE ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA WŁASNE ZDROWIE.

• III SZCZEBEL TO AUTOEDUKACJI CZYLI SAMOWYCHOWANIA JEST REALIZOWANY W PÓŹNEJ FAZIE DOJRZEANIA I DORASTANIA PRZEBIEGA W DWÓCH OKRESACH: SOMATYCZNYM (BARDZO INTENSYWNY ROZWÓJ ORAZ TZW. USPOKOJENIA. UCZEŃ JEST ŚWIADOMY WSPÓŁTWÓRCA WŁASNEGO ZDROWIA

• IV SZCZEBEL HETEROEDUKACJI ODWRÓCONEJ -INWERSJA JEST UUDZIAŁEM DOJRZAŁYCH OSÓB.

• POPRZEZ ODDZIAŁYWANIE NA WYCHOWANKÓW NA ŚRODOWISKO DOMOWE I SZERSZE ŚRODOWISKO SPOŁECZNE.

---