Kryteria i podział dokumentów (w rozpisce był, nie pamiętam dokładnie jaki)
2. Definicje:
dok. elektroniczny, dokument komputerowy, dokument cyfrowy:
*) Dokument z sygnałem utrwalonym na nośniku elektronicznym. Mogą to być komunikaty różnych języków naturalnych w subkodach akustycznych i graficznych, inne komunikaty graficzne jak obrazy, wykresy, animacje, filmy, komunikaty dźwiękowe, np. muzyka.
2. Przez dokument elektroniczny należy rozumieć dokument istniejący w postaci elektronicznej, dostępny za pomocą techniki komputerowej. Należą tu: CD-ROM'y, dyski DVD, hipertekst, czasopisma elektroniczne.
3. wg normy PN-ISO 690-2:1999 - to dokument istniejący w postaci elektronicznej, dostępny za pomocą techniki komputerowej. (inaczej dokument cyfrowy, dokument binarny).
dok. multimedialny,
*) dokument elektroniczny powstały w wyniku połączeni różnych plików lub ich części kodujący komunikaty odbierane przez użytkownika różnymi kanałami informacyjnymi optycznym
2) łączy w sobie cechy dokumentów piśmienniczych i niepiśmienniczych. Treść jest w nim utrwalona zarówno za pomocą znaków pisma (teksty pisane), jak i za pomocą obrazów (rysunki, mapy), dźwięków (nagrania dźwiękowe), filmów oraz animacji komputerowych. Umożliwiają przetwarzanie, prezentowanie, przekazywanie i archiwizowanie informacji w postaci tekstów, obrazów, dźwięku, animacji, sekwencji wideofonicznych symulacji komputerowych; służą rozrywce (np. gry komputerowe) lub edukacji (np. encyklopedia multimedialna), oddziałują na wszystkie zmysły, wymagają ze strony użytkownika interakcji. Obecnie pojęcie dokumentów multimedialnych odnosi się przede wszystkim do techniki komputerowej, bo tylko ona na razie daje możliwość dostępu do Internetu, odczytywania CD-ROM i DVD. W niedalekiej przyszłości dokumenty multimedialne będą zapewne dostępne za pośrednictwem ogólnoświatowej infostrady, która połączy telewizję interaktywną i Internet.
dok. pochodny,
*) dokument zawierający metainformację o innym dokumencie np. bibliografia, opis katalogowy, streszczenie dokumentacyjne.
dok. wtórny,
*) dokument powstały utrwalenia sygnału informacyjnego utrwalonego w inny dokumencie a więc równokształtny z tym dokumentem w planie treści i wyrażania np. kopia, odpis
2)wszelkiego rodzaju reprodukcje sporządzone z dokumentu oryginalnego bądź pochodnego (identyczne z nim pod względem zawartości, ale różniące się postacią zewnętrzną) wykonane najczęściej za pomocą technik reprografii.
dok. pierwotny (?), dokument prymarny, źródłowy
*) dokument stanowiący podstawę do budowy dokumentu pochodnego,
2) publikacja przedstawiająca informacje o wynikach badań naukowych (lub o faktach z zakresu życia praktycznego) w formie oryginalnej, nieukróconej, zgodnej z ustaleniami autora. D. pierwotne stanowią podstawę opracowania dokumentów pochodnych lub wtórnych
3) jest to dokument, który nie przeszedł jeszcze przez proces dokumentowania.
proces informacyjny,
*) działania dokonywane na informacji. Wśród nich należy wyróżnić nadawanie komunikatu, któremu może towarzyszyć kodowanie informacji, odbieranie informacji, które może być odbieraniem komunikatu wraz z towarzyszącym mu odkodowaniem informacji, przetwarzanie, czyli transformacja komunikatu, przekazanie komunikatu, utrwalanie komunikatu, przechowywanie komunikatu. W procesach informacyjnych używane są instrumenty informacyjne.
źródło informacji,
*) element rzeczywistości emitujący sygnał odbierany przez jakiegoś odbiorcę komunikatu w tym nadawca komunikatu np. o cechach i ilości słojów drzewa są źródłem informacji o wieku drzewa i warunkach klimatycznych w danym roku
**) w informacji naukowej z którego pochodzi dana informacja lub metainformacja
2) miejsce (system, organizację, imprezę, okoliczności itp.), w którym powstaje lub znajduje się informacja przeznaczona do rozpowszechniania, albo dokument, w którym zawarta jest informacja, a także instytucje, osoby, w znaczeniu materiału, z którego jest czerpana taka informacja. Materiał informacyjny, z którego czerpie się dane do pracy naukowej, związanej z produkcją, zarządzaniem itp. Ź.i. jest każdy dokument służący do uzyskania żądanej informacji i zaspokajania potrzeb informacyjnych.
nośnik informacji,
*) sygnał czyli materia stanowiąca odwzorowanie informacji lub będąca znakiem. Nośnikiem informacji może być fala akustyczna, fala świetlna, radiowa, pole magnetyczne.
**) nośnik informacji utrwalonej wiec nośnik nośnika informacji materia w której został utrwalony nośnik informacji np. kaseta magnetofonowa, tabliczka gliniana, dyskietka, papirus.
2) inaczej urządzenia przechowywania danych są to narzędzia służące do zbiorowego składowania oraz odczytu zebranych informacji, pozwala na przechowywanie danych multimedialnych ( audio, video, obrazy, itd.). Możemy wyróżnić następujące rodzaje urządzeń: Dyskietki, Pamięci Taśmowe, Dyski magnetyczne (twarde), Dyski optyczne, Pendrive
3. Pytania ABC:
Co się uważa za początek informacji naukowej w Polsce
„za początek wyodrębnionej działalności informacyjnej w Polsce uważa się utworzenie w 1907r. Instytutu Bibliograficznego przy Bibliotece Publicznej w Warszawie”
Coś tam w Warszawie
Może tu chodziło o Biuro Informacji Bibliografii Technicznej w Warszawie?
Kiedy była konferencja bibliograficzna czy jakaś tam Otleta
Jak mniemam chodzi o Międzynarodowa Konferencję Bibliografii w Brukseli (2-5 września 1895)
Potem coś tam o ich prace... jakiś tytuł francuski - i kto to napisał
La Foftaine-„ Essai de bibliographie de la paix” 1891 (bibliografia poświęcona zagadnieniom pokoju światowego)
Otlet- „Un pen de bibliographie” (coś o bibliografii) w czasopiśmie „Palais” (1892)
„ Les sciences bibliographiques et la documentation” (Nauki bibliograficzne i dokumentacja)
(* któraś z tych prac… do wyboru :P )
Kto napisał coś tam o dokumencie (traktat o dokumentacji)
Otlet „Traite de la documentation le livre sur le livre. Theorie et pratique” (Traktat o dokumentacji. Książka o książce. Teoria i praktyka)
Kto opublikował prace jakiegoś instytutu
?
Twórca jakiejś tam federacji
?
polska organizacje w fidzie
zdaje się, że.. Sekcja Bibliograficzna Stowarzyszenia Techników Polskich (od 1929 aktywnie uczestniczyła w pracach IID*)
* IIB (1931) IID (1938) FID
kierownik CBW
M. Łodyński
coś z techniką jakaś seksja
zdaje się, że znów .. Sekcja Bibliograficzna Stowarzyszenia Techników Polskich
Kto reprezentował Polskę na Kongresach IID?(chyba to o to chodziło)
Inż. Stanisław Rodowicz
Instytut Dokumentacyjny - przewodniczący i daty działania
Chyba to o to biegało… Międzynarodowy Instytut Dokumentacji (1931-1938); przewodniczący (Holender) Jan Alingh Prins
+ Międzynarodowa Konferencja Bibliograficzna w Brukseli w 1895 r.
Światowy kongres dokumentacji powszechnej w Paryżu w 1937 roku
Centralna Biblioteka Wojskowa w Warszawie (dyrekcja Mariana Kodyńskiego); Mira Wilczyńska- pod jej przewodnictwem w 1929 powstał w B.Publicznej mst. Warszawy dział informacyjny
DO ZAPAMIĘTANIA!!!
4. Normy do uzupełnienia:
PN-ISO 5127:2005 Informacja i dokumentacja. Terminologia. (Zastąpiła PN-92/N-01227 Bibliotekarstwo i bibliografia. Typologia dokumentów. Terminologia.)
PN-N-1224:1989 Bibliotekarstwo i bibliografia. Opracowania zbiorów informacji o dokumentach. Terminologia.
PN-ISO 5127:2005 Informacja i dokumentacja. Terminologia. (Zastąpiła PN-87/N-09127 Informacja naukowa. Zagadnienia organizacyjne i prawne. Terminologia.)
PN-87/N-09127 Informacja naukowa. Zagadnienia organizacje i prawne. Terminologia
PN-89/N-01224 Bibliotekarstwo i bibliografia. Opracowanie zbirów informacji o dokumentach. Terminologia
PN-92/N-01227 Bibliotekarstwo i bibliografia. Typologia dokumentów. Terminologia
PN-N-1221:1997 Adnotacje i analizy dokumentacyjne.
5. Tabelka:
Organizacja i metody działalności informacyjnej w Polsce w l. 1945 - 1959 |
|
Podstawy prawne
|
|
Struktura organizacyjno funkcjonalna służb informacyjnych |
Bibliotekę fachową powinny założyć: ośrodki zatrudniające ponad 100 osób, placówki naukowo - badawcze, biura konsultacyjne, centralne laboratoria. Każda biblioteka podlega odpowiedniemu Ministrowi np. Finansów, Górnictwa, Hutnictwa, Rolnictwa. Biblioteki danego resortu tworzą sieć biblioteczną. W jej obrębie biblioteki fachowe zobowiązane są do współpracy, wymiany zbiorów, tworzenia pełnych zbiorów informacyjnych dla pracowników zakładu. Placówki te mają spełniać funkcję dokumentacyjną oraz informacyjną o wydawnictwach naukowo - technicznych. W oparciu o biblioteki fachowe działają również biblioteki branżowe. |
Instytucje odpowiedzialne za rozwój (Sieć ośrodków)
|
Kontrolę rozwoju sprawdza: Ministerstwo Kultury i Sztuki, Państwowa Komisja Planowania Gospodarczego, Prezydium Rządu, Departament Techniki lub komórki organizacyjne odpowiednich ministerstw. O rozwój bibliotek fachowych, zakładowych, branżowych dba Centralny Instytut Dokumentacji Naukowo - Technicznej, Centralna Biblioteka Techniczna, oraz kierownik danego zakładu. Organizacje te kontrolują rozwój ośrodków, organizują kursy dla opiekunów biblioteki i bibliotekarzy, wskazują zalecaną literaturę oraz propagują czytelnictwo, międzybiblioteczną wymianę księgozbioru. |
Organizacja i metody działalności informacyjnej w Polsce w l. 1960 - 1989 |
|
Podstawy prawne
|
|
Struktura organizacyjno funkcjonalna służb informacyjnych |
W każdej jednostce organizacyjnej powinien istnieć tylko jeden ośrodek informacyjny, który należy zgłosić CINTE. Ośrodki informacyjne przejmują zadania: ośrodków dokumentacyjnych, bibliotek fachowych, wydawnictw informacyjnych, itd. W ośrodkach informacyjnych powinny być zatrudnione osoby z odpowiednim wykształceniem. Zadaniem kierownika ośrodka jest zapewnienie wszystkich niezbędnych materiałów informacyjnych, środków finansowych, wyposażenia, organizowanie kursów, narad, konferencji, informowanie środowska naukowego o osiągnięciach ośrodka, oraz przesyłanie do CINTE raportów. Zalecono, aby ośrodki współpracowały z organizacjami o podobnym profilu, ujednoliciły JIW w obędzie danych resortów, dążyły do mechanizacji i automatyzacji, wykorzystywały wszystkie dostępne materiały do rozwoju, dbały o rozwój pracowników, dostosowywały się do wymagań użytkowników oraz danych przedsiębiorstw, postępowały wg wyznaczonych krajowych zaleceń i standardów, dbały o dobrą komunikację. |
Instytucje odpowiedzialne za rozwój (Sieć ośrodków) |
Za rozwój odpowiedzialne jest: CINTE (- nadzoruje wszystkie ośrodki informacyjne, wyznacza standardy, analizuje raporty, informuje o rozwoju prac wszystkie ośrodki informacyjne, kształci pracowników, organizuje konferencje, szkolenia, kursy, tworzy programy nauczania, reprezentuje ośrodki informacyjne na arenie międzynarodowej) CIINTE, resort rozumiany jako ministerstwo lub centralny urząd wraz z podległymi jednostkami. Wpływ na rozwój ośrodków informacyjnych ma również: Sekretarz Naukowy Polskiej Akademii Nauk, Przewodniczący Komitetu Nauki i Techniki, Wojewódzkie rady narodowe, urzędy, instytucje naukowe i badawcze. Tworzone są ośrodki informacji (technicznej i ekonomicznej): resortowe, branżowe, działowe, zakładowe, międzyzakładowe, centralne; składnice informacji, biblioteki państwowej sieci informacyjnej, archiwa państwowe i zakładowe . |
6. Tekst o czasopismach do uzupełnienia:
Czasopisma z zakresu informacji naukowej to m.in.:
- „Aktualne Problemy Informacji i Dokumentacji” wydawane w latach 1956 - 1990 jako kwartalnik, zawiera informacje o ważnych wydarzeniach i organizacjach związanych z informacja naukową i dokumentacją, zawiera streszczenia artykułów w językach obcych.
- „Zagadnienia Informacji Naukowej” czasopismo jest kontynuacja „biuletynu Ośrodka Dokumentacji i Informacji PAN”. W czasopiśmie dominuje tematyka automatyzacji procesów bibliotecznych i informacyjnych, zawiera również tłumaczone artykuły obcych autorów. Ukazuje się od 1962roku.
- „Praktyka i Teoria Informacji Naukowej i Technicznej” ukazała się po raz pierwszy w 1993 roku, jako kwartalnik zastępujący APID, wydawany przez Polskie Towarzystwo Informacji Naukowej. Publikowane są prace teoretyczne z działalności naukowo informacyjnej, o działalności patentowej i normalizacyjnej, przedstawiające rozwój badań międzynarodowych z zakresu informacji naukowej, szeroko zostaje omówiona komputeryzacja i Internet wykorzystywany do przekazu informacji na masową skale. Aktualnie redaktorem czasopisma jest Barbara Stefaniak.
- „Przegląd Dokumentacyjny Informacji Naukowej” był wydawany w latach 1962 - 1989 był jedynym wydawnictwem anbstraktowym poświęconym działalności informacji naukowej. Obejmował również dziedziny: dokumentacji, problematykę służby informacyjnej. Zawierał opisy bibliograficzne wraz z adnotacjami treściowymi oraz symbolem UKD.
- „SINTO. Materiały metodyczne” wydawane w latach 1980 - 1990. publikowano materiały dydaktyczne kierowane głównie do pracowników naukowych, kadry kierowniczej i specjalistów zajmujących Se systemami informacyjnymi.
7. Pytania opisowe (3 opisowe):
Prace terminologiczne polskie z zakresu informacji naukowej. Zarys historyczny (opisać wszystkie słowniki)
Na rozwój terminologii informacji naukowej miał wpływ: postęp dokumentacji, zmiany w systemie nauki, techniki i produkcji. Prace nad terminologią informacji naukowej zaistniały w Polsce i na świecie w latach 50. XXw. Pierwsze polskie prace terminologiczne powstały w Centralnym Instytucie Informacji Naukowo - Technicznej i Ekonomicznej (a następnie w INTE).
Badania terminologii informacji naukowej doprowadziły do wydania „Słownika terminologicznego informacji naukowej w 1979 roku. STIN zawierał ok. 2200 haseł wraz z krótkimi definicjami oraz odpowiednikami terminu w języku angielskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim. Słownik przedstawiał również hasła z dziedzin bibliotekoznawstwa, archiwistyki, logiki, naukoznawstwa, prawa, normalizacji, itd.
Wydane w 1981 roku studium B. Świderskiego „Bibliotekarstwo, bibliotekoznawstwo i terminy pokrewne” zawiera informacje o pokrewieństwie nauki o bibliotece z informacja naukową.
Największe zmiany w terminologii nastąpiły w latach 90. XXw. związane były one z komputeryzacją, lepszymi połączeniami naukowymi oraz zmianą systemu politycznego.
W 1993r. wydano „Słownik encyklopedyczny terminologii języków i systemów informacyjno - wyszukiwawczych” autorstwa Bożenny Bajor. Skierowany był głównie do pracowników informacji naukowej oraz studentów. Jako materiał dydaktyczny zawierał dodatkowe terminy z dziedziny: lingwistyki, logiki, informatyki oraz cybernetyki. Nowa rozbudowana wersja słownika została wydana w 2002 roku pod tytułem „Słownik encyklopedyczny informacji, języków i systemów informacyjno wyszukiwawczych”.
W 1972 r. Instytut INTE wraz z Ośrodkiem Dokumentacji i Informacji Naukowej PAN wydał „Tezaurus informacji naukowej” autorstwa Marii i Kazimierza Leskich. Zawiera on słownictwo z zakresu informacji naukowej i dziedzin pokrewnych. Kolejny tezaurus ukazał się w 1992 roku pt. „Tezaurus informacji naukowej”, którego autorką jest Ewa Chmielewska. Trzeci polski tezaurus przygotowany w INTE przez E. Ścibora i J. Tomasik - Beck ukazał się 2001 pt. „PATIN - polsko angielski tezaurus informacji naukowej”. Zawiera 800 deskryptorów i 450 askryptorów. Obejmuje następujące dziedziny: informacja naukowa, bibliotekoznawstwo, archiwistyka, bibliologia, informatyka, logika, naukoznawstwo.
Czasopisma z zakresu informacji naukowej to m.in.:
- „Aktualne Problemy Informacji i Dokumentacji” wydawane w latach 1956 - 1990 jako kwartalnik, zawiera informacje o ważnych wydarzeniach i organizacjach związanych z informacja naukową i dokumentacją, zawiera streszczenia artykułów w językach obcych.
- „Zagadnienia Informacji Naukowej” czasopismo jest kontynuacja „biuletynu Ośrodka Dokumentacji i Informacji PAN”. W czasopiśmie dominuje tematyka automatyzacji procesów bibliotecznych i informacyjnych, zawiera również tłumaczone artykuły obcych autorów. Ukazuje się od 1962roku.
- „Praktyka i Teoria Informacji Naukowej i Technicznej” ukazała się po raz pierwszy w 1993 roku, jako kwartalnik zastępujący APID, wydawany przez Polskie Towarzystwo Informacji Naukowej. Publikowane są prace teoretyczne z działalności naukowo informacyjnej, o działalności patentowej i normalizacyjnej, rozwój badań międzynarodowych z zakresu informacji naukowej, szeroko zostaje przedstawiona komputeryzacja i Internet wykorzystywany do przekazu informacji na masową skale. Aktualnie redaktorem czasopisma jest Barbara Stefaniak.
- „Przegląd Dokumentacyjny Informacji Naukowej” był wydawany w latach 1962 - 1989 był jedynym wydawnictwem anbstraktowym poświęconym działalności informacji naukowej. Obejmował również dziedziny: dokumentacji, problematykę służby informacyjnej. Zawierał opisy bibliograficzne wraz z adnotacjami treściowymi oraz symbolem UKD.
- „SINTO. Materiały metodyczne” wydawane w latach 1980 - 1990. publikowano materiały dydaktyczne kierowane głównie do pracowników naukowych, kadry kierowniczej i specjalistów zajmujących Se systemami informacyjnymi.
Rozwój terminologii informacji naukowej zauważalny jest również poprzez tworzenie norm. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna rejestruje i porządkuje słownictwo i przekształca je w normy, Polski Komitet Normalizacyjny współpracując z ISO tworzy polskie odpowiedniki.
Norma PN-87/N-09127 Informacja naukowa. Zagadnienia organizacje i prawne. Terminologia zawiera informacje na temat ośrodków naukowych, pracowników tych instytucji, ochrony własności intelektualnej oraz ogólne pojęcia z zakresu informacji naukowej.
Normy: PN-89/N-01224 Bibliotekarstwo i bibliografia. Opracowanie zbirów informacji o dokumentach. Terminologia. PN-89/N-01225 Bibliotekarstwo i bibliografia. Rodzaje i części składowe bibliografii. Terminologia PN-92/N-01226 Bibliotekarstwo i bibliografia. Rodzaje i działalność bibliotek. Terminologia PN-92/N-01227 Bibliotekarstwo i bibliografia. Typologia dokumentów. Terminologia zawierają informacje pokrewne informacji naukowej np. definicje pojęć informacja bibliograficzna/faktograficzna/indywidualna/zbiorowa/selektyna. Część z norm została zastąpiona przez PN-ISO 5127:2005 Informacja i dokumentacja. Terminologia.
Zmiany w terminologii informacji naukowej zostały przedstawione na konferencji „Harmonizacja terminologii w nauce. O bibliotece i informacji naukowej w perspektywie społeczeństwa informacyjnego w 2002r.
Zadania służb informacyjno-bibliograficznych sformułowane przez Łysakowskiego.
Adam Łysakowski w referacie pt. „Organizacja oddziałów informacyjno - bibliograficznych” wygłoszonym na IV Zjeździe Bibliotekarzy Polskich w Warszawie w 1936 roku przedstawił zadania służby informacyjno - bibliograficznej w bibliotekach oraz określił zasady organizowania oddziałów informacyjno - bibliograficznych biorąc pod uwagę wszystkie potrzeby bibliotek uniwersyteckich.
Zadaniem służby informacyjno - bibliograficznej jest:
wyjście poza obwód biblioteki, zapewnienie przepływu informacji, szersze wykorzystanie wypożyczania międzybibliotecznego
łączność z piśmiennictwem, propagowanie czytelnictwa, organizowanie wystaw, oprowadzanie czytelników po bibliotece
pełnienie funkcji bibliotekarskich poradni fachowych oraz szerzenie wiedzy o książkach bibliotece i bibliotekarstwie w różnej postaci
światowa organizacja nauki, powszechna dokumentacja
Zadania obejmują:
gromadzenie, które jest wstępną formą procesu dokumentacji. Łysakowski uważał, że należy gromadzić źródła informacji i gotowe informacje (bibliografie, książki o książkach, notatki, wyniki, tabele, dokumenty graficzne)
opracowanie - powinno polegać na: tworzeniu kartotek i przygotowywaniu na ich podstawie publikacji bibliograficznych, sporządzaniu katalogów centralnych oraz katalogów specjalnych partii zbiorów
udostępnianie - powinno mieć charakter pośredni- nie należy dostarczać książek wprost, ale informować o książkach, o piśmiennictwie poza biblioteką. Należy praktycznie wyszukiwać potrzebne wiadomości w tekstach.
Łysakowski w swoim referacie wyznaczył pewne zalecenia w tworzeniu ośrodków informacyjnych:
Zatrudniani powinni być pracownicy naukowi znający bibliografię, z życzliwym i pomocnym nastawieniem dla użytkowników. Niezbędni są również pomocnicy techniczni. Pracownicy muszą umieć wyszukać każdą niezbędna informację lub skierować klienta do specjalisty z danej dziedziny. Pracownikom należy zapewnić pomoc doradców fachowych, czyli bibliotekarzy, którzy sprawują opiekę nad rzeczowymi partiami księgozbioru.
Należy stworzyć dobrze rozbudowany „aparat pomocniczy”, na który składać będą się: bibliografie, materiały informacyjne, wykazy bibliotek i instytucji naukowych, dzieła bibliotekarskie i księgoznawcze z osobnym katalogiem uzupełnionym opisami dokumentów znajdujących się w innych działach biblioteki, kartoteki kwerend bieżących i załatwionych.
Trzeba stworzyć odpowiednią metodykę i technikę pracy. Należy: ocenić potrzeby i poziom użytkownika, wybrać odpowiednie źródła informacji, oznaczyć zakres relewancji odpowiedzi, dbać o dobry kontakt z użytkownikami np. poprzez przyjmowanie kwerend telefonicznie lub drogą pocztową.
Łysakowski wyróżnił w referacie również podział udzielonych informacji na następujące kategorie:
Informacje międzybiblioteczne - o miejscu (lokalizacji) książek w bibliotece
Bibliograficzne - zawierają opisy dzieł, spisy literatury wybranych autorów, zagadnienia, kategorii formalnej, czasu/miejsca powstania
Tekstowe - podzielił na mechaniczne (odpisy, reprodukcje) i redakcyjne (wyciągi, streszczenia)
Treściowe - informacje rzeczowe lub faktograficzne
Oprócz informacji występowały również „kwerendy kombinowane” tj. zapytania informacyjne wymagające odpowiedzi łączące różne rodzaje świadczeń informacyjnych.
Zadania IINTE po 1990, struktura, współpraca międzynarodowa itp.
Instytut Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej powstał 1950 w Warszawie jako Główny Instytut Dokumentacji Naukowo - Technicznej. 1952 - 60 istniał pod nazwą Centralny Instytut Informacji Naukowo - Technicznej i Ekonomicznej. W 1971 - 90 został włączony do Centrum Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej (CINTE).
Przedmiotem działania IINTE są: badania naukowe; prace badawczo - rozwojowe, wdrożeniowe i usługowe w zakresie teorii i metodologii informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej; wprowadzanie nowych technik i technologii informacyjnych; badania potrzeb użytkowników oraz zaspokajanie ich; prace nad teorią informacji naukowej oraz języków informacyjno - wyszukiwawczych; współpraca w zakresie szkolnictwa i doskonalenia pracowników.
IINTE pełni funkcje działowego ośrodka informacji oraz branżowego ośrodka normalizacji, zajmuje się poradnictwem fachowym, prowadzi konsultacje i inne formy pomocy metodyczno - organizacyjnej, szkolenia, działalność wydawniczą oraz współpracuje w skali kraju i międzynarodowej w zakresie wymiany, upowszechniania i wykorzystywania informacji naukowej.
Instytut Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej został połączony 1 lipca 2002 roku z Instytutem Mechanizacji Budownictwa i Górnictwa Skalnego i przekształcony w Zakład Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej.
Zakład INTE pełni wcześniej ustalone funkcje, ze szczególnym uwzględnieniem komputeryzacji procesów informacyjnych dla małych bibliotek. Dodatkowo pełni funkcję krajowego dystrybutora opracowanych przez UNESCO pakietów Mikro CDS/ISIS i Mikro IDAMS.
Zakład INTE świadczy usługi: projektowania i realizacji systemów informacyjnych, zmiany pakietów dla potrzeb użytkowników indywidualnych, tworzenia informatorów i publikacji na podstawie baz w wersji drukowanej i na płytach CD, udostępnianie baz przez Internet, retrokonwersję katalogów kartkowych do systemów bibliotecznych.