gospkom egzam ms, Politologia UMCS (2005 - 2010) specjalność samorząd i polityka lokalna, Gospodarka komunalna


Opracowanie zagadnień na egzamin z gospodarki komunalnej.

Opracował: Adam Górka

1. Podstawy prawne i zasady prowadzenia gospodarki komunalnej w Polsce.

Do głównych, najważniejszych podstaw prawnych prowadzenia gospodarki komunalnej w Polsce możemy zaliczyć:

Poza tym, prowadzenie gospodarki komunalnej opiera się o szereg innych ustaw jak: Prawo ochrony środowiska, Prawo wodne, o swobodzie działalności gospodarczej, o gospodarce nieruchomościami, o zagospodarowaniu przestrzennym, Prawo budowlane, Kodeks postępowania administracyjnego, o odpadach, o drogach publicznych, Prawo energetyczne, Prawo przewozowe, o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Przed przejściem do dalszej części opracowania należy koniecznie zapoznać się dokładnie z treścią wszystkich wyżej wymienionych ustaw.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z 20 grudnia 1996 roku o gospodarce komunalnej, ona właśnie określa zasady prowadzenia gospodarki komunalnej. Ponieważ jednak nie znajdziemy tam wyliczenia tych zasad, należy pod tym pojęciem rozumieć ogół przepisów ustawy.

2. Pojęcie gospodarki komunalnej.

Definicja ustawowa: obejmuje w szczególności zadania o charakterze użyteczności publicznej, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Chodzi więc po prostu o usługi jakie samorząd, najczęściej gminny, świadczy swoim mieszkańcom aby gmina rosła w siłę, a ludzie żyli dostatniej.

Możemy wymienić kilka cech charakteryzujących usługi z zakresu gospodarki komunalnej:

3. Zadania samorządu terytorialnego a wykonywanie gospodarki komunalnej.

Organy samorządu terytorialnego mają za zadanie wykonywanie tak zwanych usług publicznych, dzielących się na trzy człony i mających zaspokoić potrzeby społeczności lokalnej. Pierwszy z tych członów to usługi społeczne. Są one ukierunkowane na rozwój życia wspólnoty lokalnej, zaspokajanie społecznych potrzeb mieszkańców (opieka społeczna, ochrona zdrowia, edukacja, kultura, bezpieczeństwo, regulowanie rynku pracy). Drugi człon to usługi administracyjne. Ich istotą jest samo dokonanie czynności administracyjnej przez jednostkę samorządu terytorialnego, a nie dostarczenie konkretnej usługi czy dobra materialnego. Przykładem może być wydanie dokumentu. Trzecim wreszcie, najbardziej nas interesującym członem są usługi komunalne. Koncentrują się one na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb bytowych społeczności.

4. Kompetencje organów samorządu terytorialnego w sferze gospodarki komunalnej.

Funkcje organów będą omawiane w kolejnych zagadnieniach. Uogólniając można uznać, że pozycję dominującą ma organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, ponieważ to jemu ustawa o gospodarce komunalnej daje w artykule 4 kompetencje decyzyjne w sprawach formy prowadzenia gospodarki komunalnej, które mogą być co najwyżej oddelegowane do organu wykonawczego.

5. Praktyczne przykłady podmiotów gospodarki komunalnej.

Podmiotami zobligowanymi do wykonywania gospodarki komunalnej są jednostki samorządu terytorialnego. Mogą one ją wykonywać przez szereg form organizacyjnych, które zostaną omówione w dalszej części opracowania. Do podmiotów gospodarki komunalnej można zaliczyć też osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które wykonują zadania z zakresu gospodarki komunalnej w drodze zlecenia lub partnerstwa publiczno-prywatnego.

6. Formy organizacyjno-prawne prowadzenia gospodarki komunalnej.

Dzielimy je na formy budżetowe oraz formy pozabudżetowe. Do form budżetowych zaliczamy: jednostki budżetowe, zakłady budżetowe oraz gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych. Do form pozabudżetowych natomiast: spółki prawa handlowego, partnerstwo publiczno-prywatne oraz zlecanie zadań innym podmiotom.

7. Formy budżetowe gospodarki komunalnej.

Jednostka budżetowa - jednostka organizacyjna sektora finansów publicznych, która swoje wydatki pokrywa bezpośrednio z budżetu jednostki samorządu a wypracowane dochody odprowadza na jej rachunek. Oprócz omawianych poniżej jednostek o charakterze samorządowym, występują też jednostki państwowe.

Powstawanie: tworzone w drodze uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego. Uchwała zawiera statut jednostki budżetowej oraz wykaz mienia przekazywanego jej w zarząd. Aby póxniej przekształcić jednostkę należy ją zlikwidować i powołać nową w jej miejsce.

Podstawa działalności: statut określający nazwę, siedzibę oraz przedmiot działalności, w tym przedmiot działalności podstawowej.

Finanse: oparte na rocznym planie dochodów i wydatków i uzależnione od jednostki macierzystej. Istnieje jednak możliwość uzyskiwania własnych dochodów z opłat za udostępnienie dokumentacji przetargowej, ze spadków, zapisów i darowizn w formie pieniężnej oraz z odszkodowań i wpłat za uszkodzone bądź utracone mienie, które było w zarządzie danej jednostki budżetowej.

Przykłady: szkoła podstawowa, gminny ośrodek sportu i rekreacji, dom pomocy społecznej,

Zakład budżetowy - jednostka organizacyjna sektora finansów publicznych, która odpłatnie wykonuje powierzone zadania a koszty działalności pokrywa z przychodów własnych.

Powstawanie: tworzone w drodze uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego. W ten sam sposób przekształcane.

Podstawa działalności: uchwała powołująca zakład zawierająca jego nazwę, siedzibę, przedmiot działalności, część budżetu z którą ma się rozliczać, źródła przychodów własnych, stan wyposażenia w środki obrotowe, majątek przekazywany w użytkowanie.

Finanse: oparte na rocznym planie finansowym obejmującym przychody, koszty i inne obciążenia, stan środków obrotowych, stan należności i zobowiązań na początek i koniec okresu rozliczeniowego oraz tak zwane rozliczenia z budżetem. Przychody zakładu budżetowego pochodzą z pięciu źródeł:

Zastrzega się, że zakład budżetowy nie może otrzymać dotacji w kwocie wyższej niż 50% kosztów jego działalności, chyba że jest to dotacja inwestycyjna lub dotacja na realizację projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej. Zakład budżetowy podlega budżetowaniu netto, co oznacza, że na koniec każdego roku wpłaca na rachunek jednostki macierzystej nadwyżki środków obrotowych.

Przykłady: żłobek, dom kultury, ośrodki sportu i rekreacji, zakłady dostarczające wodę

Zalety:

Wady:

Gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej - wyodrębniona z jednostki budżetowej pod względem organizacyjnym i finansowym część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna.

Powstawanie: tworzone (a także likwidowane i przekształcane) przez kierownika jednostki budżetowej przy zgodzie organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego.

Finanse: oparte na rocznym planie finansowym obejmującym przychody, koszty oraz inne obciążenia, rachunek zysków i strat, stan środków obrotowych, stan należności i zobowiązań na początek i koniec okresu rozliczeniowego oraz rozliczenie z budżetem. Gospodarstwo powinno zgodnie z założeniem utrzymywać się z własnych dochodów ale może otrzymywać dotacje przedmiotowe oraz dotację jednorazową dla nowo powstałego gospodarstwa na pierwsze wyposażenie w środki obrotowe. Jest ono budżetowane metodą netto - na koniec roku wpłaca do budżetu 50% wypracowanego zysku.

Przykłady: akademik, bursa, stołówka szkolna, świetlica, hala sportowa przy szkole.

8. Formy pozabudżetowe gospodarki komunalnej.

Spółki prawa handlowego - w przypadku gospodarki komunalnej dozwolone są jedynie: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Partnerstwo publiczno-prywatne - jest to forma długoletniego współpracowania podmiotów sektora publicznego i prywatnego, w wyniku którego obie strony wnoszą wkład do wspólnego procesu świadczenia usług lub zadań publicznych. Idea partnerstwa pochodzi z USA, podobnie jak hamburger. W Europie w oparciu o nią powstał na przykład tunel pod kanałem La Manche.

Zlecanie zadań w formie zamówień publicznych - są to umowy odpłatne zawierane między zamawiającym a wykonawcą, których przedmiotem są usługi, dostawy bądź roboty budowlane.

9. Zasady prawno-organizacyjne funkcjonowania jednostek budżetowych, zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych.

Omówione w punkcie 7.

10. Spółki prawa handlowego jako formy prowadzenia gospodarki komunalnej.

Spółki prawa handlowego działają w oparciu o ustawę z 15 września 2000 roku Kodeks spółek handlowych. Zgodnie z nią spółki kapitałowe powstają na podstawie umowy w postaci aktu notarialnego. Podlegają one wpisaniu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Posiadają osobowość prawną. Wspólnicy tworzący spółkę nie ponoszą pełnej odpowiedzialności za jej działalność. W razie niepowodzenia, ryzykują jedynie wysokością wkładu w kapitał spółki. Majątek osobisty nie może być przeznaczony na zaspokojenie roszczeń wierzycieli. Każda spółka posiada organizacyjnie wyodrębnione władze.

Charakterystyka poszczególnych typów spółek:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (sp. z o.o.):

Spółka akcyjna (S.A.):

11. Zasady tworzenia i działalność spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i spółki akcyjnej.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością:

Etapy tworzenia:

Krok 1 - Zawarcie umowy spółki w formie aktu notarialnego. Zawiera ona:

Krok 2 - Wniesienie przez wspólników wkładu na pokrycie całego kapitału zakładowego a w razie objęcia udziałów za cenę wyższą od wartości nominalnej, wniesienie nadwyżki.

Krok 3 - Powołanie zarządu. Możliwe jest też powołanie rady nadzorczej i komisji rewizyjnej. Komisja rewizyjna jest obligatoryjna gdy liczba wspólników przekroczy 25 a kapitał zakładowy 500 000 zł. Rada nadzorcza jest obligatoryjna we wszystkich spółkach komunalnych. Wybierana jest przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego.

Krok 4 - Wpis do rejestru przedsiębiorców KRS nadający spółce osobowość prawną

Organy:

Zarząd - wybierany jest przez zgromadzenie wspólników. Może być jedno- lub wieloosobowy. Jest organem reprezentującym spółkę i prowadzącym jej sprawy. Każdy członek zarządu ma prawo i obowiązek prowadzenia praw spółki. Może wtedy bez odpowiedniej uchwały zarządu prowadzić sprawy nieprzekraczające zwykłej kompetencji zarządu. Obowiązuje zakaz konkurencji - członek zarządu nie może bez zgody spółki zajmować się interesami konkurencyjnymi ani uczestniczyć w spółce konkurencyjnej jako członek organu lub wspólnik.

Rada nadzorcza (komisja rewizyjna) - składa się z co najmniej 3 osób powoływanych i odwoływanych uchwalą wspólników najczęściej na rok (chyba że umowa spółki stanowi inaczej). Zajmuje się bieżącą kontrolą działalności finansowej i merytorycznej spółki, analizą sprawozdania finansowego. Jej członkowie mają prawo przeglądania ksiąg i dokumentów spółki oraz żądania wyjaśnień od członków zarządu. W przypadku braku komisji rewizyjnej, uprawnienia kontrolne przysługują każdemu ze wspólników.

Spółka akcyjna:

Etapy tworzenia:

Krok 1 - utworzenie spółki przez podpisanie statutu przez założycieli

Krok 2 - wniesienie przez wspólników wkładu na pokrycie całości kapitału zakładowego

Krok 3 - ustanowienie zarządu i rady nadzorczej

Krok 4 - dokonanie wpisu do rejestru przedsiębiorców KRS

Elementy statutu:

1. nazwa i siedziba spółki (w nazwie musi być zawarta forma prawna - „S.A.” lub „spółka akcyjna”)

2. przedmiot działalności spółki według PKD

3. czas trwania spółki

4. określenie kapitału zakładowego spółki oraz kwoty wpłaconej przed zarejestrowaniem na pokrycie kapitału zakładowego

5. określenie wartości nominalnej akcji i ich liczby ze wskazaniem rodzajów akcji

6. określenie liczby akcji określonych rodzajów i związanych z nimi uprawnień

7. określenie nazwisk i imion założycieli

8. określenie liczby członków zarządu i rady nadzorczej

Organy:

Zarząd - może być jedno- lub wieloosobowy, wyłoniony spośród akcjonariuszy lub spoza ich grona. Członków powołuje i odwołuje rada nadzorcza (ale może to też zrobić walne zgromadzenie na maksymalnie 5-letnią kadencję). Chociaż są powoływani przez radę nadzorczą, która również ustala ich wynagrodzenie to nie mogą otrzymywać od niej poleceń.

Rada nadzorcza - sprawuje stały nadzór nad działalnością zarządu, a w szczególności kontroluje sprawozdania finansowe i merytoryczne. Wnioskuje do zarządu w sprawie sposobu podziału zysków lub pokrycia straty za dany rok budżetowy. Co rok składa walnemu zgromadzeniu pisemne sprawozdanie z działalności spółki. Rada może badać wszystkie dokumenty spółki i żądać wyjaśnień od członków zarządu. Ma możliwość zawieszania członków zarządu na okres do 3 miesięcy. Rada musi składać się z co najmniej 3 członków w w spółkach państwowych z minimum 5 powoływanych i odwoływanych przez walne zgromadzenie na kadencję trwającą do 5 lat.

Walne zgromadzenie - są to wszyscy zebrani akcjonariusze spółki. Do ich kompetencji należy wybieranie rady nadzorczej, przyjmowanie jej sprawozdań, udzielanie absolutorium członkom zarządu. Uchwała walnego zgromadzenia jest też potrzebna do emisji nowych akcji, nabycia własnych akcji, transakcji na nieruchomościach, zbycia lub wydzierżawienia części lub całości przedsiębiorstwa.

Zalety prowadzenia gospodarki komunalnej w tej formie:

Wady prowadzenia gospodarki komunalnej w tej formie:

12. Cywilno prawne formy prowadzenia gospodarki komunalnej.

Należą do nich partnerstwo publiczno-prywatne i zamówienia publiczne. Zostaną one omówione w punktach od 16 do 30.

13. Zasady i dopuszczalność prowadzenia działalności gospodarczej przez jednostki samorządu terytorialnego.

Działalność gospodarcza stanowi jeden ze sposobów realizacji podstawowych zadań samorządu terytorialnego. Istnieje wręcz obowiązek prowadzenia przez samorząd działalności gospodarczej, która prowadzi do zaspokojenia zbiorowych potrzeb mieszkańców jeżeli nie ma innej możliwości zaspokojenia tych potrzeb. Należy jednak podkreślić różnicę miedzy gospodarką komunalną a działalnością gospodarczą opartą na tym, iż ta pierwsza nie jest ukierunkowana na zysk a często jest wręcz nieopłacalna z czysto finansowego punktu widzenia.

Polskie prawo przewiduje możliwość prowadzenia przez jednostki samorządu terytorialnego działalności gospodarczej poza sferą użyteczności publicznej, w celach wyłącznie zarobkowych. Uprawnienia takie przysługują jednak jedynie gminom i tylko w przypadku gdy spełnione są jednocześnie dwa warunki:

Poza tym, gmina może prowadzić działalność gospodarczą poza sferą użyteczności publicznej jeżeli zbycie składnika majątkowego mogącego stanowić wkład niepieniężny gminy do spółki albo też rozporządzenie nim w inny sposób spowoduje dla gminy poważną stratę majątkową. Innymi słowy, gmina może wykorzystać element swojego mienia do prowadzenia działalności gospodarczej gdy nie opłaca się jakiekolwiek inne rozporządzenie nim.

Wszystkie powyższe warunki nie dotyczą jednak pewnych sfer działalności gminy takich jak działalność wydawnicza, promocyjna, doradcza, edukacyjna i czynności ubezpieczeniowe.

Gmina może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza sferę użyteczności publicznej wyłącznie w postaci spółek kapitałowych.

Prowadzenie działalności gospodarczej przez gminy obwarowane jest tyloma obostrzeniami ze względu na jej uprzywilejowany charakter na rynku lokalnym. Może ona nadawać ulgi i zwolnienia jednostkom organizacyjnym, które pozostają jej własnością. Gmina ma też stosunkowo duże zasoby finansowe w porównaniu z innymi podmiotami. Poza tym, jej jednostki organizacyjne mogą działać w różnych branżach i dotować jedną gałąź działalności wpływami z innej. Umożliwia to stosowanie cen dumpingowych (czasem nawet nieumyślnie) co psuje lokalny rynek. Kolejnym aspektem dominacji jednostek organizacyjnych gminy jest ich wiedza na temat zmian jakie mogą być zainicjowane przez samorząd. Wiedzy takiej podmioty prywatne nie posiadają. Poza tym, jednostki gminne mogą korzystać z mienia komunalnego, co powoduje, że do ich założenia nie potrzebne są tak daleko idące i ryzykowne inwestycje jak w sektorze prywatnym.

Gmina, rozpoczynając prowadzenie działalności komunalnej lub zakładając spółkę komunalną, staje się przedsiębiorcą. W związku z tym podlega karom jakie może na nią nałożyć Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Co istotne, Urząd rzeczywiście prowadzi postępowania przeciw gminom i nakłada na nie kary. Przykładami nieuczciwej konkurencji i wykorzystywania swej dominującej pozycji są zakaz zatrzymywania się na przystankach gminnych dla prywatnych przewoźników (chociaż mają teoretycznie zezwolenie na prowadzenie działalności to nie mają jak legalnie podjąć pasażerów), wydawanie zezwoleń na wywóz i składowanie odpadów na zaledwie kilka miesięcy (chociaż opłacalne jest tylko prowadzenie takiej działalności przez kilka lat) czy ustalanie różnych stawek czynszu za najem nieruchomości komunalnych.

14. Działalność gospodarcza samorządu terytorialnego w sferze użyteczności publicznej.

W dużej mierze, problem ten został omówiony w zagadnieniu 13.

Jeżeli istnieje jakaś niezaspokojona dziedzina potrzeb publicznych, jednostka samorządu terytorialnego zobowiązana jest do podjęcia działalności gospodarczej w tym kierunku o ile nie ma podmiotu prywatnego, który podjął by się realizacji zadania.

W tej dziedzinie, specyficzną formą działalności jest zakład budżetowy. W myśl artykułu 7 ustawy o gospodarce komunalnej, w formie zakładu budżetowego prowadzona może być tylko działalność ze sfery użyteczności publicznej.

15. Mienie jednostek samorządu terytorialnego (nabywanie, gospodarowanie).

Przepisy dotyczące mienia komunalnego w gminie znajdują się w ustawie z 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, w szczególności w jej rozdziale piątym.

Mieniem komunalnym jest według artykułu 43 ustawy, własność i inne prawa majątkowe należące do poszczególnych gmin i ich związków oraz mienie innych gminnych osób prawnych, w tym przedsiębiorstw.

Artykuł 44 ustawy przewiduje sześć form nabycia mienia komunalnego:

Jednostki samorządu terytorialnego cieszą się samodzielnością w gospodarowaniu mieniem komunalnym. Wymagane jest jedynie spełnienie kryterium legalności.

Mieniem komunalnym w gminie gospodaruje wójt, burmistrz lub prezydent miasta oraz osoby przez niech upoważnione, w szczególności jego zastępca. Niekiedy, gdy może wystąpić powstanie zobowiązań pieniężnych, organ wykonawczy potrzebuje kontrasygnaty skarbnika lub osoby upoważnionej przez skarbnika.

Art. 48 zabezpiecza uprawnienia jednostek pomocniczych do korzystania z mienia komunalnego. Ich zakres zapisany jest w statucie jednostki pomocniczej i nie może być uszczuplany bez zgody zebrania wiejskiego.

Art. 50 nakazuje szczególną staranność osobom zarządzającym mieniem komunalnym.

16. Partnerstwo publiczno-prywatne z udziałem jednostek samorządu terytorialnego.

Partnerstwo publiczno prywatne to forma współpracy podmiotów sektora publicznego i prywatnego, w wyniku którego obie strony wnoszą wkład do procesu świadczenia usług lub wykonywania zadań publicznych.

Podmiot publiczny wnosi zazwyczaj majątek (szczególnie nieruchomości), gwarancje i poręczenia. Pomaga w załatwieniu koncesji i pozwoleń. Oferuje przywileje, ulgi oraz monopolizację wycinka rynku lokalnego.

Podmiot prywatny wnosi pieniądze, nołchał (wiedzę, pomysł na działalność), możliwość zabezpieczenia inwestycji, zaangażowanie w przedsięwzięcie i doświadczenie w zarządzaniu inwestycjami.

Wyróżniamy trzy modele praktyczne partnerstwa publiczno-prywatnego:

  1. Niemiecko-holenderski (jak sama nazwa wskazuje, pochodzi on z USA a najlepiej przyjął się w Belgii) - samorząd jest właścicielem i operatorem infrastruktury. Partner prywatny zapewnia dofinansowanie inwestycji i ma udział w jej zyskach.

  2. Brytyjski - właścicielem i operatorem infrastruktury jest partner prywatny. Samorząd uczestniczy w pierwszym etapie inwestycji. Przypomina to trochę już zamówienie publiczne.

  3. Francuski - gmina jest właścicielem infrastruktury komunalnej. Operatorem jest podmiot prywatny wybrany w drodze przetargu. Umowa jest zawierana na 10-30 lat. Gminie przysługuje prawo określania cen za usługi.

Istnieją też modele teoretyczne partnerstwa publiczno-prywatnego:

W Polsce podstawą prawną partnerstwa publiczno-prywatnego jest ustawa z dnia 19 grudnia 2008 o partnerstwie publiczno-prywatnym.

17. Podmioty partnerstwa publiczno-prywatnego.

Podmiotem prywatnym partnerstwa jest po prostu przedsiębiorca prywatny.

Podmiotem publicznym może być jednostka sektora finansów publicznych lub inna osoba prawna utworzona w celach związanych z zaspokojeniem potrzeb o charakterze powszechnym, nie mającym charakteru przemysłowego lub handlowego, jeżeli jednostki sektora finansów publicznych finansują te osoby prawne w co najmniej 50%, posiadają ponad połowę udziałów lub akcji, sprawują nadzór nad organem zarządzającym lub mają prawo do powoływania ponad połowy składu organu zarządzającego lub nadzorczego (czyli są zależne od jednostek sektora finansów publicznych).

Warto też wspomnieć o przedmiocie partnerstwa publiczno-prywatnego, którym jest wspólna realizacja zadań i podział ryzyka pomiędzy obu partnerów a w szczególności:

18. Zasady tworzenia partnerstwa publiczno-prywatnego.

Inicjatywa tworzenia partnerstwa należy do pomiotu publicznego. Według starej ustawy był to podmiot prywatny jednak była to sytuacja korupcjogenna.

Źródłami warunków stawianych przy tworzeniu partnerstwa publiczno-prywatnego są dwie ustawy:

Istotą umowy tworzącej partnerstwo jest zobowiązanie partnera prywatnego do realizacji przedsięwzięcia za określonym wynagrodzeniem i do poniesienia w całości lub części wydatków na jego realizację oraz zobowiązanie partnera publicznego do współdziałania w osiągnięciu celu, w szczególności przez wniesienie wkładu własnego.

Jeżeli wkład podmiotu publicznego przekracza kwotę 100 000 000 zł, potrzebna jest zgoda ministra finansów.

Etapy tworzenia partnerstwa:

  1. Inicjatywa podmiotu publicznego.

  2. Zamieszczenie ogłoszenia o planowanym partnerstwie publiczno-prywatnym w Biuletynie Zamówień Publicznych lub odpowiednim dzienniku urzędowym Unii Europejskiej oraz dodatkowo w Biuletynie Informacji Publicznej.

  3. Składanie ofert przez podmioty prywatne.

  4. Ocena ofert i wybór najkorzystniejszej przez podmiot publiczny. Oferta najkorzystniejsza to taka, która przedstawia najkorzystniejszy bilans wynagrodzenia i innych kryteriów odnoszących się do przedsięwzięcia:

- podział zadań i ryzyka

- terminy i wysokość przewidywanych płatności lub innych świadczeń podmiotu publicznego jeżeli są planowane

- podział dochodów

- stosunek wkładu partnera publicznego do wkładu partnera prywatnego

- efektywność realizacji przedsięwzięcia, w tym efektywność wykorzystania składników majątkowych

- jakość, funkcjonalność, parametry techniczne, poziom oferowanych technologii, koszt utrzymania i serwis produktu przedsięwzięcia

  1. Podpisanie umowy.

19. Zalety i wady partnerstwa publiczno-prywatnego.

Zalety:

Wady:

20. Zamówienia publiczne jednostek samorządu terytorialnego.

Zamówienia publiczne to umowy odpłatne zawierane między zamawiającym a wykonawcą, których przedmiotem są dostawy, usługi lub roboty budowlane. Podstawą zamówienie publicznego jest zawsze zawierana umowa oparta o prawo cywilne. Umowy te mają charakter odpłatny - następuje świadczenie pieniężne.

W Polskim systemie prawa zamówienia publiczne pojawiły się w 1994 roku. Ustawa z 10 czerwca 1994 roku, która je wprowadzała, była wynikiem podpisania przez Polskę w roku 1993 układu stowarzyszeniowego i konieczności dostosowania naszego prawa do prawa Unii Europejskiej.

Obecnie obowiązującą w tym zakresie ustawą jest Prawo zamówień publicznych z 29 stycznia 2004 roku. Ustawa ta odsyła miejscami do swoich rozporządzeń wykonawczych a także do innych ustaw jak: Kodeks cywilny, Prawo budowlane i ustawa o finansach publicznych.

Można wyróżnić etapy postępowania przetargowego na podstawie ustawy Prawo zamówień publicznych:

  1. Przygotowanie przetargu.

  • Przygotowanie Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia (SIWZ).