1) Jakie znamy rodzaje błędów ?

Ogólnie błędy dzielimy na:

• błędy grube wynikłe z nieuwagi i z pomyłek eksperymentatora.

• błędy systematyczne wynikłe ze złego (mało dokładnego) ustawienia samego eksperymentu, wad urządzeń pomiarowych, ze stanu zewnętrznych warunków pomiaru (np. zbyt wysoka temperatura w pomieszczeniu) jak i z błędu

eksperymentatora (np. znany błąd paralaksy).

błędy przypadkowe wynikłe z niedokładności odczytu, fluktuacji warunków pomiaru, z nieokreślenia samej mierzonej wielkości fizycznej.

Znane są pojęcia :

1) błędu bezwzględnego X definiowanego jako różnica wyniku X i wartości rzeczywistej XR.

ΔX = X - XR (1)

2) błędu względnego δx definiowanego jako stosunku błędu bezwzględnego X do wartości rzeczywistej.

δx = ΔX / XR =X / XR - 1

Średnią arytmetyczną n liczb a₁,a₂,...,a_n nazywamy liczbę :
.

Inaczej mówiąc jest iloraz sumy n liczb i n (gdzie n to ilość elementów)

2)Prawo Wolfa ?

Przedmiot, zakres, cel i zadania biomechaniki klinicznej. Znaczenie biomechaniki w analizie zmian patologicznych. Długość a napięcie mięśni. Praca pozytywna i negatywna. Właściwości fizyczne kości w stanach normalnych i patologicznych. Wytrzymałość i elastyczność kości. Prawo Wolfa i Hoocka. Moduł Younga. Czynnościowa adaptacja kości do stanów patologicznych. Właściwości fizyczne chrząstki, mięśni, powięzi i ścięgien. Rodzaje przykurczów mięśniowych. Przykurcze niekurczliwych tkanek miękkich. Patomechanika czynności mięśni. Zmęczenie. Podstawy leczenia zmęczenia oraz przykurczów. Patomechanika postawy ciała. Zaburzenia statyki w płaszczyźnie strzałkowej i czołowej. Obciążenia kręgosłupa a wytrzymałość jego poszczególnych odcinków. Czynniki łagodzące obciążenia kręgosłupa. Mechaniczne przyczyny zmian przeciążeniowych kręgosłupa. Patomechanika chodu. Chód jako metoda oceny deficytów czynnościowych. Przyczyny i rodzaje zaburzeń chodu. Wzorce chodu patologicznego. Mechanizmy kompensacyjne. Metody badań stosowane w biomechanice klinicznej. Badanie kinematycznych i kinetycznych parametrów ruchu. Pomiary momentów sił mięśniowych w warunkach statyki i dynamiki.. Zastosowanie testów izokinetycznych w fizjoterapii

Elementy metalowe, które początkowo odkształcają się w sposób sprężysty, poddane

odpowiednio dużym naprężeniom ulegają trwałym odkształceniom. Mówimy, że ulegają one

uplastycznieniu. Rys. 2.15a przedstawia zależność _ ─ _ otrzymaną podczas rozciągania próbki ze stali niskowęglowej. Widzimy na nim, że po przekroczeniu naprężeń , nazywanych granicą

proporcjonalności, prostoliniowa część wykresu _ ─ _ ulega zakrzywieniu w punkcie A, aby

wkrótce po osiągnięciu naprężenia Re, pojawiło się plastyczne płynięcie próbki. Naprężenie Re nazywamy granicą plastyczności materiału, a poprzedzające je naprężenie ─ granicą

proporcjonalności. Przerwanie próby rozciągania po przekroczeniu naprężeń spowoduje

odciążenie próbki wzdłuż prostej równoległej do prostej O ─ A oraz pojawienie się w niej pewnych odkształceń trwałych . Ponowienie próby rozciągania spowoduje wzrost naprężenia wzdłuż tej samej prostej i osiągnięcia punktu B. Po przekroczeniu punktu B pojawia się

umocnienie rozciąganej próbki na odcinku B ─ C. W punkcie C następuje gwałtowny spadek naprężeń sygnalizujący osłabienie próbki spowodowane powstaniem w niej licznych mikrospękań i zakończone jej zerwaniem w punkcie D. Naprężenie w punkcie C nazywamy granicą wytrzymałości próbki ─ Rm.

Krzywe rozciągania niektórych metali nie pokazują wyraźnej granicy plastyczności. Odcinek

prostoliniowy wykresu _ ─ _ łagodnie przechodzi w łuk umocnienia materiału aż do punktu C, w

którym pojawia się spadek naprężenia zakończony zerwaniem próbki w punkcie D. Tak jest w

przypadku duraluminium, którego krzywa rozciągania pokazana jest na Rys. 2.15b. Dla tego typu materiałów wprowadzono umowną granicę plastyczności R0.2, którą jest naprężenie towarzyszące odkształceniu trwałemu 0.2%.

W dalszym ciągu odkształceniem plastycznym będziemy nazywać odkształcenie, które pozostaje w elemencie po usunięciu obciążeń. Należy podkreślić, że wielkość odkształceń plastycznych nie powinna zależeć od prędkości, z jaką przykładane są obciążenia. Jeżeli taka zależność pojawia się to mówimy, że materiał posiada własności lepkie.

UWAGA: Przypominamy, że próbki ściskane zachowują się podobnie jak rozciągane, (popatrzmy na Rys. 2.7). Zatem, przyjmiemy że granica proporcjonalności i granica plastyczności dla próbek ściskanych wynoszą odpowiednio: - oraz - Re.

3)Zasada działania lasera ? i 4)Ośrodek czynny jakie warunki spełnia ( 3 poziomy )?

Przejscia pomiedzy poziomami:

Elektrony moga przemieszczac sie pomiedzy poziomami. Aby wejsc na wyższy poziom energetyczny

- musza otrzymac kwant energii. Z kolei gdy atom przechodzi na niższy poziom energetyczny -

zostaje wyemitowany foton. Czestosc takiego fotonu jest zwiazana z różnica energii poziomów,

miedzy którymi skacze elektron:

E2 - E1 = h _

Gdzie _ - czestosc fotonu, h - stała Plancka, E2 - energia poziomu wy#szego, E1 - energia poziomu

niższego

Rodzaje oddziaływan fotonów z atomami:

Absorpcja

Elektron pochłania energie fotonu i przechodzi na wyższy poziom energetyczny.

Emisja spontaniczna

Elektron w stanie wzbudzonym daży do zmniejszenia

swojej energii, wiec przechodzi na niższy poziom

emitujac foton.

Emisja wymuszona

Podczas emisji wymuszonej elektron

znajdujacy sie na zewnetrznej

powłoce jest bombardowany

fotonem i zmuszany do przejscia na

niższa, wydzielajac przy tym drugi

identyczny foton. Fotony

wyemitowane maja ten sam kierunek

co fotony padajace.

Własciwosci wiazki laserowej:

-monochromatycznosc

-spójnosc w fazie

- czestosc taka sama jak czestosc wiazki stymulujacej

W emisji promieniowania laserowego biora udział elektrony z wielu różnych poziomów. Czasami

przejscia pomiedzy poziomami dokonuja sie bezpromieniscie, a czasem zostaje wyemitowane

promieniowanie laserowe.

Budowa lasera

1)Osrodek aktywny, czyli zespół atomów, jonów lub też czasteczek.

2) Układ pompujacy, czyli układ, który wytwarza inwersje obsadzen. Inwersja obsadzen jest

warunkiem koniecznym do uzyskania wzmocnienia promieniowania..

3) Zwierciadło rezonatora. Rezonator jest układem optycznym, który sprzega promieniowanie

charakterystyczne dla danego osrodka z tym osrodkiem. W najprostszym przypadku

rezonator stanowia dwa płaskie, doskonale odbijajace zwierciadła, które sa ustawione

idealnie równolegle do siebie w odległosci
, (n jest liczba całkowita, C jest

długoscia fali swiatła laserowego), umożliwiajacej powstanie w nim fal stojacych.

Czestosci tych fal sa czestosciami modów podłużnych lasera.

4) Drugie zwierciadło rezonatora

5) Wiazka laserowa

5)Co to jest promieniowanie wymuszające?

Emisja wymuszona - przejście elektronu ze stanu wyższego do stanu niższego połączone z emisją fotonu pod wpływem padającego promieniowania. Wyemitowane zostaje promieniowanie o tych samych właściwościach, które ma promieniowanie wymuszające.

6)UD - rozbijanie kamieni nerkowych ( fala, ciśnienie i mikrowpływy, wibracja - częstości drgań własnych ) ?

7)Wykorzystanie lasera do operacji ?

8)Odwarstwienie siatkówki ( laser, operacja oka ) ?

9)Prawo Bernuliego ?

Prawo Bernoulliego jest podstawowym prawem hydrodynamiki, sformułowanym w 1738 roku przez szwajcarskiego matematyka - Daniela Bernoulliego. Dotyczy ono prawidłowości rządzącej przepływem stacjonarnym wyidealizowanej cieczy (nielepkiej, nieściśliwej). Przepływ stacjonarny to taki, podczas którego w każdym miejscu w cieczy prędkość ruchu pozostaje stała.
Treść prawa Bernoulliego jest następująca: w czasie przepływu cieczy, suma ciśnienia statycznego i dynamicznego jest stała wzdłuż każdej linii przepływu.

Prawo Bernoulliego ma matematyczną postać równania:

p + ρgh + ½ρv² = const

gdzie: p - ciśnienie cieczy, ρ - gęstość cieczy, v - prędkość przepływu cieczy, g - przyspieszenie ziemskie, h - wysokość rurki z cieczą nad powierzchnią ziemi.

Pierwsze dwa człony możemy ująć ogólną nazwą: ciśnienie statyczne P_s = p + ρgh, natomiast trzeci człon to ciśnienie dynamiczne P_d = ½ρv².
P_s jest to ciśnienie wywierane prostopadle do kierunku przepływu, a P_d - równolegle.
Skoro ich suma stanowi konstans, to należy przypuszczać, że w obszarach większej prędkości przepływu, ciśnienie statyczne będzie mniejsze.

Przejdźmy teraz do praktycznych przykładów. Mamy balię wypełnioną wodą, z otworem u dołu, przez który ta woda wypływa. Z jaką prędkością v_wyp będzie ów wypływ przebiegał?
Załóżmy, że przy powierzchni (punkt 1) woda nie porusza się w ogóle. A więc ma tylko ciśnienie statyczne równe: p + ρgh₁. Tuż u wylotu (w punkcie 2) ciecz ma ciśnienie statyczne równe: p + ρgh₂ i ciśnienie dynamiczne: ½ρv_wyp².

Możemy, zgodnie z prawem Bernoulliego, utworzyć równanie:

p + ρgh₁ = p + ρgh₂ + ½ρv_wyp²

zatem: ρgh₁ - ρgh₂ = ½ρv_wyp²
gh₁ - gh₂ = ½v_wyp²

Widzimy, że prędkość wypływu rośnie dla większych wysokości słupa cieczy w balii. Wzór ten jest identyczny z tym, który zastosowalibyśmy dla spadku cieczy z wysokości (h₁ - h₂).

Zjawisko spadku ciśnienia statycznego kosztem wzrostu ciśnienia dynamicznego (i odwrotnie) można łatwo zaobserwować przy pomocy rurki, której przekrój nie jest na całej długości jednakowy (ma ona przewężenia), a do pomiaru ciśnienia statycznego służą rurki, ustawione prostopadle do kierunku przepływu cieczy.

Podczas przypływu w rurce, ciecz ma w miejscu przewężenia większą prędkość. Jest tak dlatego, że w jednostce czasu przez każdą powierzchnię przekroju rurki musi przejść ta sama ilość cieczy. Przy mniejszym przekroju musi odbywać się to na większej długości. Jest to możliwe tylko wtedy, gdy ciecz porusza się szybciej.
Ten efekt jest wyraźnie widoczny w strzykawkach. Posuwamy tłok wolno, a ciecz wypływa z przewężenia strzykawki ze znacznie większą prędkością.
Wracając do naszej rurki: zauważymy, że poziom cieczy w rurce prostopadłej do przewężenia (będący miernikiem ciśnienia statycznego), jest wyraźnie niższy niż na odcinku o normalnym przekroju.
A więc tam gdzie rośnie ciśnienie dynamiczne (ze wzrostem prędkości), tam spada składowa statyczna.

Jeszcze jeden przykład z życia wzięty. Jeśli przytkniemy 2 kartki papieru do obydwóch policzków i dmuchniemy pomiędzy nie, to paradoksalnie zaczną one do siebie przylegać. Wytłumaczenie tego zjawiska jest proste. Strumień wydmuchiwanego powietrza ma ciśnienie dynamiczne, a więc ciśnienie statyczne (działające w bok - na kartki) będzie mniejsze od tego, które działa na kartki z zewnątrz (od statycznego powietrza). Zatem ciśnienie zewnętrzne przeważy i dlatego kartki przylgną do siebie.

OKO MIAROWE - Jak promienie wpadają przez soczewkę to załamują się w taki sposób ,że trafiająca plamkę żółtą( są w niej same czopki, które odpowiadają za widzenie dzienne i barw) . Plamka żółta odbiera bodźce z bardzo dużą rozdzielczością bo 1 czopek= 1 nerw= 1 miejsce w mózgu(potylicy)= duża rozdzielczość.

Człowiek odbiera fale świetlne w granicach 400 do 700 nanometrów. Promienie świetlne docierające do oka przechodzą kolejno przez :

· Rogówkę gdzie ulega załamaniu

· Przednia komorę oka i znajdującą się na jej końcu źrenicę,

· Soczewkę, gdzie ulegają skupieniu,

· Ciało szkliste

Ostatecznie docierają do siatkówki, tworząc na niej obraz obiektu rzeczywisty, odwrócony, pomniejszony.

UCHO - Błona bębenkowa jest 40 razy większa od otworu owalnego ( gdyby było inaczej słyszelibyśmy aż za dużo, np. jak poruszają się pyłki- czyli w rzeczywistości cały czas taki szum). Młoteczek jest o 1,4 raza większy niż kowadełko. Strzemiączko jest najmniejsze. Ślimak ma 2 i ¾ zwoja ( czyli zakręca się prawie 3 razy).

Jak jest duże ciśnienie w uchu to płyn w ślimaku przechodzi przez osklepek ( taką szparę na zakręcie ślimaka).

Ślimak ( przekrój z boku) : błonę podstawną , błonę przykrywkową i aparat Cortiego.

Jak płyn w ślimaku się przesuwa to wywiera opór na błonę podstawną, na której jest aparat Cortiego , który drażni błonę przykrywkową i cały kanał wpada w rezonans (drgania). Kilka takich tonów daje 1 dźwięk

Rozkład dźwięków na tony to ANALIZA HARMONICZNA.

Jednostka w jakiej się mierzy to Bel lub decybel dB. Bel= log I/Io (i odniesienia)

Zakres słyszalności dźwięku od 10^-12.

· 0dB - próg czułości słuchu (ciśnienie 20uPa przy 2kHz)

· 10dB - szelest liści na wietrze, cichy oddech

· 30dB - poziom głośności w spokojnym pokoju, w ciągu dnia

· 40dB - poziom głośności spokojnej rozmowy z odległości 1 metra

· 60dB - typowy telewizor z odległości 1 metra

· 80dB - komunikacja miejska

· 90dB - ruchliwa ulica z odległości 10 metrów

· 100dB - młot pneumatyczny z odległości 1 metra

· 120dB - startujący odrzutowiec , próg bólu

Zakres częstotliwości- Oficjalnie, ludzie słyszą dźwięki z przedziału 20Hz - 20kHz (1kHz = 1000Hz). Wg. innych źródeł słyszymy nie od 20Hz tylko od 16Hz. Jednakże górnej granicy nikt tak dokładnie nie definiuje. Uznaje się że 20kHz a nie np. 16kHz. Dlaczego 4Hz robi różnicę, a 4 kHz nie? patrz niżej.

W praktyce, "20-20" oznacza albo osobę obdarzoną wyjątkowym słuchem, albo po prostu dziecko, którego słuch me został jeszcze "stępiony". Wraz z wiekiem słyszymy coraz węższy przedział. Dla przykładu (różne źródła podają oczywiście różne wartości, chodzi mi tylko o ukazanie pewnej skali):

Osoba w wieku -"nastu'' lat słyszy dźwięki z przedziału około 30Hz -18kHz.

Osoba w wieku -"dziestu" lat słyszy około 40Hz - 16kHz lub czasem 60Hz-14kHz.

Osoba w wieku "-dziesięciu" lat słyszy jedynie około 100Hz - 8kHz. potem zakres ten może się zawęzić nawet do 200Hz -4kHz.

PRAWO WEBERA- odnosi się do różnych rzeczy np. ciężaru lub częstotliwości. Np. jeśli jest hałas to nie usłyszymy w nim szeptu lub jak ktoś niesie ciężki 50 kg plecak to nie odczuje zmiany jak dołoży mu się 2 kg.

STĘŻENIE POTASU W KOMÓRCE NERWOWEJ

Oto aby komórka była w dostatecznym stopniu nasycona woda zabiega potas. We wnętrzu komórki stężenie potasu osiąga wartość blisko 6 g na litr, przewyższając tym samym 30 -kromie jego stężenie w surowicy krwi. Jest to bardzo istotna sprawa ponieważ wzajemna relacja stężeń potasu wewnątrz i na zewnątrz komórki decyduje o ładunku i napięciu elektrycznym warunkującym wsysanie substancji oczyszczających do wnętrza komórki Jeśli płyn opływający komórki zawiera zbyt wiele potasu, napięcie spada powodując osłabienie przepływu substancji oczyszczających lub bodźców nerwowych. Wtedy bardzo szybko daje o sobie znać serce albo pojawiają się dolegliwości nerwowe.

W komórkach mózgowych potas spełnia jeszcze jedną bardzo ważna funkcję. W odróżnieniu od pozostałych komórek organizmu, komórki mózgowe przyjmują, a następnie utleniają wyłącznie glukozę. Glukoza musi być dostarczona drogą krwi na miejsce spalania. Przy transporcie glukozy ściśle współpracują z sobą potas i fosfor.

Braki i niedobór potasu:

znużenie i bóle głowy

nerwowość i problemy ze snem

zakłócenia rytmu serca

dolegliwości mięśniowe

zaparcie, skurcze jelit

suchość skóry, trądzik

wydłużony czas gojenia ran

omdlenia.

Potas w produktach spożywczych:

- awokado, banany;

- brokuły, seler, ziemniaki, kapusta, sałata, szparagi, groch i fasola;

- chleb pełnoziarnisty i mleko.

Na co wpływa potas:

- gospodarka wodna organizmu;

- funkcjonowanie i zaopatrzenie komórek;

- nastrój i przenoszenie bodźców nerwowych;

- działanie mięśni.

POMPA SODOWO-POTASOWA W KOMÓRCE NERWOWEJ

Związana jest z depolaryzacją błony ( czyli zmianą znaku -polaryzacji błony).

Jak zostaje przekroczona wartość progowa np. ukłucie (mocny bodziec- tzw nadprogowy) to otwiera się pompa sodowa, do środka kom wpływa Na+ . zamyka się. Później otwiera się pompa potasowa i jony K+ wypływaja na zew kom i to jest właśnie ta depolaryzacja.

NEURON PRZEWODZI IMPULS ZAWSZE OD CIAŁA KOMÓRKI CZYLI od dendrytów do synaps.

REFRAKCJA KOMÓRKI NERWOWEJ:

Bezwzględna- jest to czas po depolaryzacji w którym komórka nie może przewodzić impulsu tzw czas niewrażliwości . zabezpiecza to komórkę kurczliwą przed przedwczesnym ponownym pobudzeniem oraz zapewnia jego odpowiednie wygaszenie.

Względna- tylko kilka milisekund przed tym jak zacznie iść fala depolaryzacyjna( czyli kilka milisekund w których jeszcze nie czujemy bólu)- możliwość przewodzenia bardzo dużych impulsów.

PRAWO BERNOULLEGO- im mniejsze przewężenie tym większe ciśnienie i to możemy odnieść do krwii w żyłach. Jak cholesterol odkłada się w żyłach to zwężając światło żyły. Czyli krew musi płynąć z większym ciśnieniem ,żeby pracować i wykonywać taką sama pracę jak wcześniej.

Wzór w notatkach

Ze wzoru -prawo to zależy od: szybkości przepływu

MIKROFALE - skąd on to wziął nic o tym nie mówił na lekcjach?

Co ogrzewa się najszybciej mięso, woda czy tłuszcz?

Mikrofale to rodzaj promieniowania elektromagnetycznego o długości fali pomiędzy podczerwienią i falami ultrakrótkimi, zaliczane są do fal radiowych. W różnych opracowaniach spotyka się różne zakresy promieniowania uznawanego za promieniowanie mikrofalowe np: 1 mm (częstotliwość 300 GHz) do30cm ( 1 GHz)^[1], częstotliwość = 3 _* 10⁹ - 3 _* 10¹² Hz, a długości λ= 10^-1 - 0.1 m^[2]. W elektronice stosowanie sygnałów o częstotliwościach mikrofalowych oznacza że rozmiary urządzenia (w najprostszym przypadku falowodu) są zbliżone do długości fali przenoszonego sygnału i opis obwodu przy pomocy elementów o stałych skupionych nie jest wystarczająco dokładny.

LUSTRAW LASERZE

nieprzepuszczalne czyli weneckie

półprzepuszczalne.

Jak chcemy zwiększyć moc lasera to smarujemy lustro weneckie i wtedy dla fal o małej mocy staje się nieprzepuszczalne. Przepuszcza tylko fale o dużej mocy.

DŁUGOŚĆ WNĘKI REZONATORA- czyli długość między lustrami w laserze

Od czego zależy czyli potrzebny jest wzór -ja nie mogę go znaleźć?

L-długość, nie wiem co to n i ZL= n* długość fali/Z

SURFAKTANT- Zmniejsza napięcie powierzchniowe w pęcherzykach płucnych. Siły sprężystości białek i surfaktantów pomagają pęcherzykom równo się napełniać. Przy wydechu działają siły sprężystości, zmniejsza się napięcie powierzchniowe i to zapobiega zapadnięciu płuc. Kiedy nie oddychamy to ciśnienie jest równe ciśnieniu atmosferycznemu.

ZMIANA OBJĘTOŚCI PŁUC - spowodowana ciśnieniem w opłucnej. W opłucnej jest płyn i to on wywiera podciśnienie na płuca

ŚCIANY PĘCHERZYKÓW PŁUCNYCH składają się z 1 warstwy i surfakrantu

Pęcherzyki płucne mają ścianę zbudowaną z płaskich komórek nabłonkowych noszących nazwę nabłonka oddechowego oraz komórek ziarnistych produkujących i wydzielających tzw. czynnik powierzchniowy pęcherzyka płucnego (surfaktant), który w postaci cienkiej błonki pokrywa warstwę płynu surowiczego wyściełającego wnętrze pęcherzyków płucnych. Surfaktant jest specyficznym rodzajem detergentu ułatwiającym proces rozprężania pęcherzyków płucnych podczas wdechu. Od zewnątrz ściana pęcherzyków jest opleciona gęstą siecią naczyń krwionośnych włosowatych (włośniczek płucnych). Pomiędzy powietrzem w pęcherzyku a krwią włośniczki istnieje błonka. Nosi ona nazwę błony pęcherzykowo-włośniczkowej. Przez nią odbywa się wymiana gazów, czyli dyfuzja (tlenu, dwutlenku węgla) pomiędzy powietrzem pęcherzyków a krwią włośniczek płucnych.

PRAWO WOLFA- jeśli na kość działają siły ( obciążenie) to kość przebudowywuje się w taki sposób aby nie uległa złamaniu. Beleczki kostne układają /dostosowują się do kierunku naprężeń głównych.

Jak jest belka to z góry działają na nią siły NAPRĘŻAJĄCE , u dołu siły ROZCIAGAJĄCE, a wzdłuż kości brak jest naprężeń.

Prof. Kiwerski ostatnio tłumaczył to tak - jak dziecko ma skoliozę i nie koryguje postawy to może się nabawić skoliozy wtórnej gdyż strona kręgów obciążanych ( ściskanych) słabo się rozwija, a cześć kręgów po stronie przeciwnej jest odciążona i rozwija się szybko. Dziecko jest w czasie wzrostu i szybkiego rozwoju i jeśli nie skorygujemy tej wady to może się ona stać bardzo szybko poważną wtórną wadą.

W PRÓŻNI FALA SIĘ NIE ROZCHODZI - zawsze niesie ze sobą energię, nigdy masę.

CZĘSTOTLIOWŚĆ INFRADŹWIĘKÓW

Infradźwiękami nazywamy drgania ośrodka gazowego lub ciekłego o częstotliwościach poniżej słyszalnej. Zwykle przyjmuje się umownie jako zakres infradźwięków pasmo częstotliwości 0,1 - 20 Hz. Fale infradźwiękowe działają na cały organizm ludzki.

Wywołują one drgania rezonansowe klatki piersiowej, przepony brzusznej i organów trawienia. Powoduje to zaburzenia systemu oddychania, a przy dłuższym działaniu prowadzi do chorób układu trawienia. Infradźwięki mogą też powodować zakłócenia organu równowagi i zmniejszenie ostrości widzenia. Istnieje pewna analogia i addytywność działania infradźwięków, objawiająca się zmniejszeniem reakcji nerwowych.

Granicę bólu i próg odczuwania wrażeń pochodzących od infradźwięków określa się podobnie, jak dla dźwięków słyszalnych. Im niższa częstotliwość, tym bardziej te dwie granice do siebie się zbliżają, Ogólnie można rozróżnić następujące zakresy oddziaływania infradźwięków na organizm ludzki.

Poniżej 120 dB. W tym zakresie krótkie działanie infradźwięków nie wywołuje wrażeń przykrych i nie jest szkodliwe. Przy dłuższym działaniu wystąpić mogą jeszcze mało zbadane ujemne skutki infradźwięków.

Między 120 - 140 dB. Przebywanie w polu infradźwiękowym powodować może lekkie zakłócenie procesów fizjologicznych i uczucie nadmiernego zmęczenia.

Między 140 - 160 dB. Już przy krótkim działaniu ( 2 min.) działaniu infradźwięki powodują nieprzyjemne objawy fizjologiczne ( zakłócenie zmysłu równowagi, wymioty) Dłuższe działanie spowodować może trwałe uszkodzenie organiczne.

Powyżej 170 dB. Stwierdzono na zwierzętach śmiertelne działanie infradźwięków spowodowana przeważnie przekrwieniem płuc.

SKŁAD KOŚCI - wchodzą dwa rodzaje związków chemicznych

Osseina - substancja organiczna która nadaje kościom sprężystości

Sole mineralne ( głównie węglany i fosforany wapnia), które nadają kości twardość i wytrzymałość Fosforan wapnia [Ca₃PO₄]₃

ZŁAMANIE:

Tłukące- dotyczy osób starszych bo mają mniej kolagenu

Gałązkowe- dotyczy częściej osób młodvch

NARKOZA AZOTOWA to zaburzenia psychofizyczne wywołane narkotycznym działaniem azotu na większych głębokościach podczas nurkowania. Narkotyczne właściwości azotu ujawniają się przy wzroście ciśnienia parcjalnego tego gazu. Ogólnie przyjęto granicę 30 metrów jako głębokość, po której przekroczeniu ryzyko narkozy azotowej wyraźnie wzrasta - ciśnienie parcjalne azotu na tej głębokości wynosi 3,12 ATA. Pomimo, iż mniejsze głębokości mają raczej znaczenie marginalne przy występowaniu narkoz} azotowej, w zależności od predyspozycji organizmu nurka obserwowano jej występowanie u pojedynczych osób na mniejszych głębokościach. Stan narkozy azotowej jest podobny objawowo do stanu upojenia alkoholowego. Na mniejszych głębokościach jest to euforia oraz nadmierna pewność siebie, głębiej objawia się to zaburzeniami koordynacji ruchów co może prowadzić do śmierci. Osoby pod wpływem narkozy azotowej charakteryzują się zanikami pamięci oraz mniejszą sprawnością umysłową np. przy obliczeniach

.

INWERSJA OBSADZEŃ- w celu zwiększenia emisji wymuszonej dajemy więcej elektronów na wyższy poziom tzw. wzbudzony (żeby potem spadały i wydzielały energię)

Pompowanie optyczne - sama czynność przenoszenia elektronów na wyższy/wzbudzony poziom.

1

---