CCF20100318023

PSALMODIA POLSKA 435

21.    W Alenach odmieniona w lutni strona^v> złym była znakiem: dopicroż u nas, kiedy chwalebnych przodków naszych zwyczajów odbiegamy!

22.    Nie widać teraz w uczciwym²¹ i dobrej reputacyjej kochania: starania o dobro pospolite nie pytaj, kiedy prywaty popłacają.

23.    Służba żołnierska w niwczym²² i przystojne młodzi ćwiczenie: bo nic masz prynuki i podobieństwa²³, żeby komu starostwo dano, nagradzając zasługi.

24.    A co przedtem mówiono, że więcej skrzypek na smyczek, prządka na wrzeciono, niż husarz na kopiją weźmie: to teraz słuszniej rzec. że więcej mający za pieniądze kupi. niż odważny żołnierz, krew lejący, wysłuży.

25.    Jest i więcej przyczyn, które państwom odmiany przynoszą: ale Polszczę dosyć postrzec się i warować tego, co jej szkodzi.

26.    Tymczasem błagać majestat Najwyższego,' żebrząc łaski: aby ten głównego klimakleru²⁴ obrót nic był w odmianę, ale w pomnożenie.

27.    Zwłaszcza pod panowaniem najjaśniejszego Jana III, który jest człowiekiem od Boga posłanym: aby nademloną dźwigał Sarmacyją.

28.    Bo któreż może być oczekiwanie nasze, jeżeli nie z nieba: Pan nas z małych początków wywiódł. Pan ma i dalszą naszę w dozorze swym egzystencyją.

^1,5 odmieniono / .../ strona poeta przenosi do Aten znaną opowieść o konserwatyzmie Spartan. którzy wyśmiali i ukarali Tymoteusza za to, że do 7 strun liry dodał jeszcze 4 dla hardziej harmonijnego dźwięku (NA 4. 439).

²¹    w uczciwym w honorze, czci.

²²    u- niwczym w niczym, tj. pogardzana.

“ prynuki i podobieństwa zachęty i możliwości, prawdopodobieństwa.

* głównego klimakleru upływu siedmiu stuleci.

^ąi(i    TRYBUT NALEŻYTY WDZIĘCZNOŚCI ALBO

29. Od ręki Jego dla nieprawości naszych osłabieni: od tejże za upamiętanicm podźwignieni. pierwszą rzeźwość i ozdobę odbic-rzem.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Jako była na początku, tak i teraz, i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

PSALM XXXIII

USQUK QUO DOMINE OBUYISCERIS ME IN FINEM PS 12'

DZIAKA ZA DOLEGLIWOŚCI OJCOWSKIEGO NAWIEDZENIA

1.    Dokądże, Panic, zapomnisz mię na końcu: i czemu odwracasz oblicze Twoje ode mnie już już ginącego?^{1 2 3 4}

2.    Ratunek Twój. kiedy najpotrzebniejszy, odszedł mię: a moc ukrzcpiająca Twoja tak się ze mną obchodzi, jak gdy w ciężkim głodzie matka dziecko porzuci.

3.    Acz ci ja, choć tak opuszczony, uważam w duszy mojej sądy Twe sprawiedliwe: i na nikogo, tylko na porywczy pochop mój do złego, narzekam.

4.    Czegom sam chciał, to mam: a jakom robił, taka mię też i kara za grzechy potyka.

5.    Bo gdy rozmyślam przeszłe dni młodości mojej: przypominam, że tam włosów pickszcnic nic mogło być bez obrazy Bożej i wzgorszenia bliźniego.

6.    Za to teraz zrosły się w kupę, jako strąki bobru' rozkwitłego: a nierozplecione kędziory uczyniły ze mnie Nazarejczyka⁵.

7.    I stąd mniemam czasem, żem zasiągnął od Samsona^{6 7} stroju, albo żem tym znakiem na sędźtwo* ludu Bożego jest naznaczony.

1

PSALM XXXIII

2

(łac.) Dokądże, Panic, zapominasz, mię do końca? (P$ I2(13).2).

3

¹ Parafraza Ps 12(13),2.

4

^J bober (gwar.) bób.

5

   Nazarejczyku człowieka wybranego przez Boga, podobnie jak prorocy.

6

   zasięgnął od Samsona zapożyczył od Samsona, Nazarejczyka, którego siła mieściła się w długich włosach (Sdz 13,5).

7

   sędzino sędziowie rządzili Izraelem przed powstaniem monarchii. ich władza opierała się na Boskim charyzmacie.