CCF20100318023

PSALMODIA POLSKA 435

21.    W Atenach odmieniona w lutni strona²" złym była znakiem: dopicroż u nas. kiedy chwalebnych przodków naszych zwyczajów odbiegamy!

22.    Nie widać teraz w uczciwym²¹ i dobrej reputacyjej kochania: starania o dobro pospolite nie pytaj, kiedy prywaty popłacaj;}.

23.    Służba żołnierska w niwczym²² i przystojne młodzi ćwiczenie: bo nic masz prynuki i podobieństwa żeby komu starostwo dano, nagradzając zasługi.

24.    A co przedtem mówiono, że więcej skrzypek na smyczek, prządka na wrzeciono, niż husarz na kopiją weźmie: to teraz słuszniej rzec. żc więcej mający za pieniądze kupi. niż odważny żołnierz, krew lejący, wysłuży.

25.    Jest i więcej przyczyn, które państwom odmiany przynoszą: ale Polszczę dosyć postrzec się i warować tego, co jej szkodzi.

26.    Tymczasem błagać majestat N aj wyższego, i żebrząc łaski: aby ten głównego klimakteru²⁴ obrót nic był w odmianę, ale w pomnożenie.

27.    Zwłaszcza pod panowaniem najjaśniejszego Jana III, który jest człowiekiem od Boga posianym: aby nadcmloną dźwigał Sarmacyją.

28.    Bo klóreż może być oczekiwanie nasze, jeżeli nie z nieba: Pan nas z małych początków wywiódł. Pan ma i dalszą naszę w dozorze swym cgzystencyją.

» odmieniona {...} strona poeta przenosi do Alen znaną opowieść o konserwatyzmie Spartan. którzy wyśmiali i ukarali Tymoteusza za to, że do 7 strun liry dodał jeszcze 4 dla bardziej harmonijnego dźwięku (NA 4, 439}.

¹¹ W uczciwym w honorze, czci.

²² w niwczym w niczym, tj. pogardzana.

» prynuki i podobieństwa zachęty i możliwości, prawdopodobieństwa.

^u głównego klimakteru upływu siedmiu stuleci.

436    TRYBUT NALEŻYTY WDZIĘCZNOŚCI ALBO

29. Od ręki Jego dla nieprawości naszych osłabieni: od tejże za upamiętanicm podżwignieni, pierwszą rzeźwość i ozdobę odbic-rzem.

Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

Jako była na początku, tak i teraz, i zawsze, i na wieki wieków. Amen.

PSALM XXXIII

t.SOI i OLO IJOMINE 08UYISCERIS ME IN FINEM PS 12'

DZIAKA ZA DOLEGLIWOŚCI OJCOWSKIEGO NAWIEDZENIA

1.    Dokądże, Panic, zapomnisz mię na końcu: i czemu odwracasz oblicze Twoje ode mnie już już ginącego?^{1 2 3 4}

2.    Ratunek Twój. kiedy najpotrzebniejszy, odszedł mię: a moc ukrzepiająca Twoja tak się ze mną obchodzi, jak gdy w ciężkim głodzie matka dziecko porzuci.

3.    Acz ci ja. choć tak opuszczony, uważam w duszy mojej sądy Twe sprawiedliwe: i na nikogo, tylko na porywczy pochop mój do złego, narzekam.

4.    Czegom sam chciał, to mam: a jakom robił, taka mię też i kara za grzechy potyka.

5.    Bo gdy rozmyślam przeszłe dni młodości mojej: przypominam. że tam włosów pickszcnic nic mogło być bez obrazy Bożej i wzgorszenia bliźniego.

6.    Za to teraz zrosły się w kupę. jako strąki bobru' rozkwitłego: a nierozplecione kędziory uczyniły ze mnie Nazarejczyka⁵.

7.    I stąd mniemam czasem, żem zasiągnął od Samsona⁶ stroju, albo żem tym znakiem na sędźtwo⁷ ludu Bożego jest naznaczony.

1

PSALM XXXIII

2

   (łac.) Dokądże, Panic, zapominasz mię do kotka? (P$ I2(13).2).

3

   Parafraza Ps I2(I3).2.

4

^J bober (gwar.) — bób.

5

   Nazarejczyku człowieku wybranego przez Boga. podobnie jak prorocy.

6

   zasięgnął od Samsona zapożyczył od Samsona. Nazarejczyka, którego siła mieściła się w długich włosach (Sdz 13.5).

7

   sędźtwo sędziowie rządzili Izraelem przed powstaniem monarchii. ich władza opierała się na Boskim charyzmacie.