Morine Dusza kina3

b^,s"._pc₂one w powietrzu

$ ^1B| jkecbe^CL

■ye

₍ odczuwając w tym samym i

rfi

__. __

^,ho'»^e uniesienia), głębię duszy i ży-

magio oyiradzającą się (wywoła-

wiedza woli gardzić z powodu swej ^{niz racze}i ignorować go z po-

$ zrozumienie przemiany kinemato-

₀ uczucia; jednym słowem, rzutu-^ ^%ie na istotę kochaną, to znaczy j • * f ³ _się ^z nią, obdarzając ją naddat-; jaką obdarzamy samych siebie. ^ k_robiazgi, chusteczki, mieszkanie |/ {«i i'a^^e’_rjesycone jej obecnością. Przedmio-y^esycone jej duszą i zmuszają nas, \$)    kochali. Uczestnictwo' uczuciowe

4 \^-_e $ _atem na obszarze pomiędzy^istota-U r ,_f J ^ ^ ..^zedmiotarni, doprowadzając do )i”^_efyssyzmu, obrzędów i kultów. Oso-.    dialektyka wiąże drgnienia

fetyszyzmu. Miłość jest tego

uczuciowe wiąże więc w sobie mjd^j^(]eśźćze nie całkiem przetrawić-

— ______

y ^    . Można je porównać także z sub-

^ której drobiny — w tym przy-

konkretyzacje magiczne — uno-^    -    - W tym miejscu

Jr.Afi ■ trzeba sięgnąć do pojęcia kom-

łóo^Ulii

f _tgl._az spróbować wyjaśnić magię, su-h uczestnictwo uczuciowe, konfrontując ^s°^oa-' ^Mozemy rzucić nieco światła jiity °'^DSzar cienia, tam gdzie rządzą t,c ._ej) °^rych lndzki rozum nie zna, obszar,

iAde dorzucić do uzyskanego zrazu- ;

^ . ioriiy .nAłlimianin    Ir i n om Q fn-!_g!lia ₀_ jawna magia Meliesa, Smitha i ich j_awi się nam. teraz nie tylko jako-dziecięctwa filmu, ale także jako.

y

elementarne i naturalne ujawnienie się sił uczuciowych. w łonie obiektywnego obrazu.

UCZESTNICTWO FILMOWE

Z drugiej strony, możemy już teraz rozszyfrować magię kinową, rozpoznać rzucone na ekran cienie, odczytać hieroglify uczuciowego uczestnictwa. Więcej: magiczne struktury tego świata pozwalają nam nieomylnie odkryć~lego struktury subiektywne,

'•'''przekonują nas o tym, że wszystkie zjawiska \ kinowe starają się narzucić obiektywnemu obra-zowi subiektywne struktury7~że wszystkie one czerpią swą energię z uezuciowwg⁰ uczestnictwa, po nas należy zmierzenie głębi tych ’“zjawisk, _a także analiza wywołujących je mechanizmów.

Choć analiza taka jest zarazem rozwlekła i powierzchowna, to jednak niepodobna jej uniknąć, jeśli chce się uniknąć rozmaitych potocznych, dziecinnych niedorzeczności. Procesy projekcji— —identyfikacji, które odbywają się w samym sercu kina, odbywają się także i przede wszystkim ' w samym sercu życia. Oszczędźmy więc sobie prostodusznej radości, godnej pana Jourdain, że je odkrywamy na ekranie. Naiwni komentatorzy, a nawet umysły tak przenikliwe jak Balazs, uważają, że identyfikacja i projekcja (rozpatrywane osobno) narodziły się razem z filmu. Na tej samej zasadzie każdy jest przekonany, że odkrył miłość.

Projekcja—identyfikacja (uczestnictwo uczuciowe) odgrywa bez ustanku swoją rolę w naszym życiu ~codziennym, prywatnym i społecznym. Już" Gorki w sposób cudownie trafny mówił o ,,na pół wyobrażeniowej rzeczywistości ludzkiej”. Podążając za myślą Margaret Mead, Cooleya, Sterna gotowi jesteśmy zatrzeć granicę pomiędzy uczestnictwem wyobrażonym a realnym uczest-

123