Morine Dusza kina5

• v nowy wynalazek od samego początku za-^aP'^/eonąć w służbę spektaklu. Kinematograf jest tylko spektaklem (i niczym więcej), ale jednak jest spektaklem.

¹    ato.graf wykorzystuje czar obrazu, to zna-

“^Tn rłn ą wi a~lnbuwznio śla widok rzeczy banal-X codziennych.. Utajona natura widma, siła ^fdziaływania cienia, pewna wrażliwość na zja-° iskowy charakter rzeczy — wszystko to jedno-swoje tysiączne uroki w samym sercu foto-rfenicznej sublimacji i często lepiej wywołuje wy-^aprażone projekcje—identyfikacje, niżby to mo-°_oio spowodować życie praktyczne.

__________A wvwnłanp wirSnlrrory

wołanego    **

samym „statycznym, kompletnie nic nie wyrażającym” zbliżeniem Mozżuchina, u lejno: przed talerzem, obok umai* „ przy śmiejącym się dziecku; tymczasem widzo wie ■porwani grą artysty”, widzie!

konsekwencje uczestnictwa:

kie praktycza- ^    . _{w n}ic się me_anga-

b^ęznęscnięme^^nawet *

?ⁱ^^JłSf²SS^aktorom zagraża niebezpieozeń-takim, w    *    ,_asadzie tym zagroze-

stwo, publiczność jes. w ^_{Je3t pc}.

niem me ooję~, ^ ^p ₆ właśnie wjeżdża na za zasięgiem    ^ dualnie, owa „aktual-

ekran, i cfloc wjeżdża on    _{widza Q}w, choć

ność” ^takfL?kkh°owuje jednak spokój. Widz ki-przestraszony, ^ i    praktycznie poza

nematografu je    _aksiŁJ*°l «S*Ł*2»

^ktualub oóza żfciem praktycznym...

£r" ofiarowywał, jak mawiał | C-dy kmemamgra    „ _dowodził, że po-

Melies ^e^ośó^obrazu warta jest więcej niż mniejszona _Aea*nosc u    emskie stolice, me-

W    ogóle    brak    reamosm.    _cme    ^

znane i egzotyczne kontynenty,    _wyrost _

czaję i. rytuały,    uczestnictwa,

poczucie uczes,e^c^^-_Tsr 7_eaI;iować poprzez które byłoby    _praktyeznie nieosiągalne,

podróże, ale    _sensie praktycznym,

A nawet ^"°^_zu warta jest w pewnym pozorna realne o    ^bezpieczna -

sensie więcej na --    5. samochodowe — P»

nawałnice morskie wpadła    „miarkp-

nieważ

WlSdWpż    któremu brakuje siły przeko-

cej. Obraz osiowy, ktore^    _praktycma,

nywania, jaką męp* _w dostatecznej mierze zachowuje, sue^mcu?-pjp,—f^^WiWcWarTej

^esg£3S^’^aiia?r555r5E^

po-

wzbogacenie emocjona    _dostatecznie potężne,

nić do przeastćiwiazna .

Możemy przytoczyć doświadczenie dokonane przez Kuleszowa, wyprzedzające jeszcze techniki jdecydowanie kinowe, a będące świadectwem intensywności zjawiska projekcji—identyfikacji, wywołanego przez film. Kuleszów posłużył się tym samym „statycznym, kompletnie nic nie wyrażającym” zbliżeniem Mozżuchina, ukazując go kolejno: przed talerzem, obok umarłej kobiety czy *______ źmipiarwm sie dziecku: twmczasem