P1010036 (2)

184 7 hwSd prawidłowy

Krwiak podokostnowy - haematoma subperiostaie

Ryc. 7-82. Krwiak podokostnowy. haematoma sitli-ptnoaak.

W przeciwieństwie do przedgiowia krwiak nie może przechodzić poza szwy, ponieważ okostna w pobliżu szwów jest mocno zrośnięta z kością; krwiak ogranicza się do jednej kości!

Przeciwwskazane jest nakłuwanie przcdglo-wia i krwiaka. Po nakłuciu występuje ryzyko powstania ropnia —* zagrożenie życia dla noworodka.

dlużający się mimo silnych skurczów poród wpływa niekorzystnie na stan płodu!

Krwiak podokostnowy

Definicja. Wylew krwi między okostną a kość, krwiak podokostnowy z oddzieleniem okostnej od kości: wyraźnie chelboczący, wielkości jaja gołębiego do jaja kurzego, półkolisty obrzęk na czaszce noworodka.

Częstość. Występuje znacznie rzadziej niż przedgłowie - 0,5% wszystkich porodów.

Przyczyny. Powstające podczas zstępowania główki uszkodzenia naczyń krwionośnych wskutek pizesuwania się części miękkich po płaskich kościach czaszki (różnica ciśnień między częściami główki znajdującymi się poniżej i powyżej pierścienia części miękkich).

ścięgnisty

Okostna_v

Kość

7.4.2.3 Ochrona krocza

Definicja. Chwyty, które regulują szybkość wytaczania się główki i zapobiegają pęknięciu krocza podczas rodzenia główki.

Praktyczna wskazówka. Nie należy chronić krocza zbyt wcześnie, ponieważ utrudnia to wyrzynanie się główki!

Przygotowanie. Zgodne z instrukcją odkażenie rąk i przedramion.

Główne zadanie polega na zwolnieniu wy-rzynania się główki; ochrona krocza hamuje postęp główki (!).

1. Główka powinna wyrzynać się powoli, w trakcie kilku skurczów, aby tkanki krocza miały czas na rozciągnięcie się.

Tabela 7-3. Różnicowanie przedgiowia i krwiaka podokostnowego

	Przedgłowie - obrzęk nadokostnowy (ryc. 7-81)	Krwiak podokostnowy (ryc.7-82)
Rozległość	Rozlegle ponad szwami (powstanie uwarunkowane mechanizmem porodowym)	Nie przekracza linii szwów (powstanie uwarunkowane anatomicznie)
Konsystencja	Gustownie, rodzaj obrzęku	Chelboczący. torbielowaty
Wielkość i powstawanie	W trakcie porodu największe, zanika najczęściej w ciągu jednego dnia	Do ostatecznej wielkości rozwija się dopiero w pierwszych dniach życia, utrzymuje się bez zmian przez 8-16 tygodni
Uczenie	Zbędne	Nie zaleca się szczególnego leczenia. Opatrunek na uszkodzoną skórę. Witamina K w celu zwiększenia Ue»y.»nin nnvlr.wwhinv — Twnrthi^inni,. _

Główkę należy chwycić oburącz, tak aby możliwe było opanowanie szybkości jej wy-rzynania się.

Ryc. 7-83. Ochrona krocza (nie narysowano chusty).

2. Główka powinna wyrzynać się możliwie najmniejszym swoim wymiarem (korzystną płaszczyzną), dla położenia potylicowego jest to płaszczyzna podpotyliczno-ciemicniowa o obwodzie 32 cm.

Przy każdym innym ułożeniu wyrzynanic się główki jest utrudnione.

■ W położeniach grzbietowo-tylnych przez krocze musi wyrzynać się szeroka i twarda potylica.

■ Ponadto w ułożeniach odpędowych płaszczyzna miarodajna jest większa niż w prawidłowym ułożeniu przygięciowym (potylicowym przednim).

■ Najbardziej niekorzystne jest ułożenie czołowe z płaszczyzną miarodajną bródkowo-cic-mieniową o obwodzie 35,5 cm.

Praktyczna uwaga. Za pomocą chwytów chroniących krocze tylko w niewielkim stopniu można wpływać na płaszczyznę miarodajną.

Wskazania

1. Gotowość do ochrony krocza:

■ u pierwiastek, kiedy główka zaczyna się wyrzynać, tzn. staje się widoczna w szparze sromu, ale w przerwie międzyskurczowej cofa się,

■ u wiełoródek, kiedy główka znajduje się w próżni.

2. Ochronę krocza rozpoczyna się, kiedy

■ główka wyrzyna się, tzn. nie cofa się w przerwie międzyskurczowej, lecz pozostaje w szparze sromu.

Technika (ryc. 7-83)

Podczas ochrony krocza w ułożeniu na wznak należy ustawić się po prawej stronie rodzącej. Polecić szeroko odwieść i przyciągnąć nogi. Miednicę rodzącej unieść za pomocą wałka.

lewa ręka spoczywa na już urodzonej części wyrzynająccj się główki i reguluje (wspólnie z prawą ręką) szybkość wyizynania się główki. Jednocześnie lewa ręka steruje główką tak. aby płaszczyzna miarodajna była możliwie jak najmniejsza.

Czubkami palców przytrzymuje się czółko lub. co na to samo wychodzi, potylica odsuwana jest w kierunku krocza, czyli od spojenia łonowego, do momentu, kiedy potylica ukarze się w całości spod spojenia łonowego (-» zapobieganie zbyt wczesnemu odgięciu), a granica skóry owłosionej karku oprze się o spojenie łonowe.

Prawa ręka. Szeroko rozstawionym kciukiem i palcami 2. i 3. obejmuje się krocze. Przez napięte krocze palcami łatwo wyczuwa się guzy czołowe główki.

Krocze obejmuje się nic bezpośrednio, lecz przez jałową serwetę. Krocze nie jest zasłaniane całkowicie, lecz pozostaje wolny brzeg szerokości co najmniej I cm.

Prawa ręka wspomaga lewą w hamowaniu wyrzynania się główki w ten sposób, że jej rozszerzone. spoczywające na guzach czołowych, palce podczas skurczu wywierają silny przeciw-nacisk na czółka

Praktyczna wskazówka. Czółko pozostaje pokryte kopułą krocza do czasu, aż spod spojenia karowego urodzi się poty Uca.

Fotylicy pozwala się unieść dopiero wtedy, kiedy jest całkowicie urodzona. W tym mnem n