Sztuka nauczania czynnosci nauczyciela �LE kształcenia rozdz 10

błędy, niepewny. Skoncentrowany na sobie, swoje kłopoty uważa za wyjątkowe.

W takiej sytuacji skuteczne bywają recepty dydaktyczne, np.:

— Utrzymuj kontakt wzrokowy ze wszystkimi uczniami.

— Poczekaj na uspokojenie się klasy, zanim zaczniesz mówić.

— Wydawaj polecenia, sprawdzaj ich wykonanie.

— Nie śpiesz się z odpowiedzią na niespodziewane pytanie, poddaj je pod dyskusję.

— Nie spaceruj po klasie ponad potrzebę.

— Miej w pogotowiu konspekt zajęć.

Wkrótce po upewnieniu się przez młodego nauczyciela, że potrafi przeprowadzić lekcję, pojawia się świadomość, iż otoczenie — władze szkolne, inni nauczyciele, rodzice uczniów, a wreszcie i sami uczniowie — oczekuje od niego osiągania określonych celów. Wszelkie kształcenie jest ukierunkowane na cele. Od zrozumienia tych celów oraz umiejętności posługiwania się nimi zależy wartość pracy nauczyciela.

Cele kształcenia odnoszą się dojiczniów (wychowanków! i opisują zmianę, jaką chcemy w nich uzyskać. Ponieważ punkt wyjścia tej zmiany jest różny w odniesieniu do każdego ucznia, zwykliśmy — upraszczając — ograniczać się do scharakteryzowania stanu końcowego.

' Cele kształcenia określamy jako zamierzone właściwości uczniów,' wymieniając główne rodzaje opanowanych wiadomości i umiejętności, uformowanych działań i postaw. To, że cele kształcenia odnoszą się bezpośrednio do uczniów, wymaga podkreślenia. W niektórych publikacjach pedagogicznych stosuje się wyrażenia typu: „zapoznawanie uczniów...”, „kształtowanie...”, „rozwijanie..,”, traktując czynności metodyczne nauczyciela jako cele. Podejście to jest wspierane przez administrację szkolną ze względu na ułatwienie kontroli wykonywania obowiązków przez personel i aprobowane przez tych nauczycieli, którzy nie dojrzeli do ujęcia kształcenia z pozycji ucznia.

Przecenianie czynności metodycznych nauczyciela prowadzi do groźnego wynaturzenia w kształceniu: czynności te mogą być wykonywane, a ich wyniki — w postaci odpowiednich właściwości uczniów — nie rozpoznane i dalekie od oczekiwań. W tradycyjnej dydaktyce często przestrzegano przed sugerowaniem się wynikami. Inaczej jest we współczesnej dydaktyce. Cci kształcenia jest określony jako zamierzony wynik ucznia, a metody i organizacja pracy nauczyciela są podporządkowane tak roz u m i anymj śgrccyzó w a n ym celon), T^ie mówi się więc o osiągnięciu celu, gdy uczniowie nie uzyskali przewidzianych wyników lub gdy nie wiemy, czy je uzyskali.

Spróbuj określić, co nauczyciele, których pamiętasz, mogliby mieć na myśli, mówiąc: „Zrealizowałem program nauczania..." Przeprowadzenie lekcji na wszystkie kolejne tematy czy doprowadzenie uczniów do zamierzonych wyników?

sób