Votum05

104 ZBIGNIEW MORSZTYN

Ciebie ja nędzny, bo to Twoje dziło ¹¹⁰ Wszechmocnej ręki szczególnie sprawiło,

Że jeszcze żyję, żem dawno z martwemi Nie oddań ziemi,

Żem z podobnymi sobie dawno dawno razem Nie położony okrutnym żelazem ¹¹⁵ Ani na opas nie był zostawionym

Źwierzom łakomym,

Że też i insze rozliczne przygody,

Które tak chatki, jak wyniosłe grody Równo nawiedzać zwykły, mnie mijały,

¹⁸⁰    Żem został cały;

Ciebie, którego wyrok świątobliwy Pomni z radością człowiek nieszczęśliwy,

Że Ty nie pragniesz zginienia prędkiego Człeka grzesznego,

¹⁸⁵ O to niegodny grzesznik, wieczny Panie, Żebrze łaski Twej, miejże zlitowanie Nad nim i sfolguj, póki na Twe drogi Błądzące nogi

w. 109 K i W: dzieło. w. 110 W: szczególne. w. 111 K: żyje.

w. 115 na opas — na pożarcie, w. 117—120 W K brak. w. 120 W: Żem uszedł cały. w. 123 K: zginienia żadnego', M i W: prętkiego. w. 126 K: Prosi, raczże mieć nad nim zlitowanie; W: Proszę, nade mną miej swe zlitowanie.

w. 127 K: Ani go zdmuchaj, póki na swe drogi; W: Ani mię zdmućhaj, póki na Twe drogi.

Nie wnidą, póki zmazana grzechami ¹³⁰ Dusza gorzkimi nie omyta łzami,

Póki w złych toniach śluby uczynione Nie wypełnione.

Uznałem, uznał i dał od nauki,

Jakie są świata zdradliwego sztuki,

¹³⁵ Jakie fortele, którymi on ludzi Do siebie łudzi.

Jako tu na nim nie masz nic trwałego, Cień tylko, owszem, sen cienia marnego, A jak godzina bieży za godziną,

¹⁴⁰    Tak lata płyną.

Jako dostatki, którym tu dufamy I w nich nadzieją wszytkę pokładamy, O raz przepadną za lada trafunkiem

Z ciężkim frasunkiem.

¹⁴⁵ Jak i uroda, i zdrowie, i siły

Często tych, co im dufają, zdradziły,

w. 130 W: Dusza ciężkimi; K: gorzkimi nie spłokana; M: Sorszkiemi.

w. 131 złe tonie — ciężkie momenty życia, w. 133 K: do nauki. w. 135 K: i ktoremi ludzi.

w. 139 W: godzina idzie; K: Z nam się tylko widzi, że żyjemy.

w. 140 K: A ono śpiemy. w. 141 K: dufają.

w. 142 W: nadzieję; K: nadzieję swoję pokładają. w. 143 o raz — naraz, równocześnie, w. 144 W: Z wielkim. w. 146 K: ufali.