Votum04

102 ZBIGNIEW MORSZTYN

Brzydkim tłomokiem ciała obciążona I snem głębokim prawie opojona ⁷⁵ Wzdycha do swojej Niebieskiej dziedziny Z ziemskiej niziny.

Lecz tego przecię spodziewać się może Ułomność ludzka, gdy jej Bóg pomoże,

Że kiedykolwiek z tego, co ją łudzi,

⁸⁰    Snu się obudzi;

Że nim dopędzi zaczętego biegu Łódź nieścigniona, nim stanie u brzegu,

Skąd już żadnego ludzkiemu żywotu Nie masz powrotu,

⁸⁵ Wróci się stamtąd, gdzie wiatry i chmury Zapędziły ją, a do Cynozury Bieg swój kieruje, tam w porcie szczęśliwym Wiatrem życzliwym

Pędzona stanie. Ciebie ja, o święty,

⁹⁰ Święty zastępów Panie niepojęty,

Królu nad wszemi królmi zawołamy,

Panie nad pany,

w. 73 M, W i K: brzytkim. w. 75—76 W W tu w. 71—72. w. 77 K: sie (tak też często dalej), w. 79 W: kiedyżkolwiek. w. 83 K: żywota.

w. 86 do Cynozury — tu: do kresu, celu; Cynozura — kon stelacja Wielkiej Niedźwiedzicy, w. 87 K: scześliwym. w. 90 W: Świętych zastępów. w. 91 W: nad krolmi wszemi; K: królami.

Który od wieków wszytkich zasadzony Masz swój majestat, skąd na mniejsze trony ⁹⁵ Nieba i ziemie wychodzą wyroki,

Który obłoki

Depcesz nogami, a cóż podłą ziemię,

Gdzie biedne ludzkie płaza się nasienie,

Żyjąc do woli Twej nie doścignionej ¹⁰⁰    Kres zamierzony,

Któryś wschód, zachód, południe, północy Sprawił, w nich czyny Twojej dziwnej mocy, Człek, zwierz, ptak, ryba, płaz z Twojej litości Patrza żywności,

¹⁰⁵ A jeśli Twój wzrok odwrócisz wesoły, Zbiednieje słońce, stopnieją żywioły,

Padnie w popioły jak w trąbkę zwiniony Sam świat spalony;

w. 94 majestat — tron; W: na niższe', K: skąd i mniejsze. w. 97 K: Masz pod nogami, a coż podło ziemie. w. 98 płaza się — pełznie, w. 99 W: niedościgniony. po w. 100 w K i W:

Ktorego chwalą oni niezliczeni Hetmani świętych wojsk niezwyciężeni Kryjąc twarzy swe przed oczyma Twymi Piory złotymi.

W trzecim wersie tej strofy w W: swe twarzy. w. 102 K: swojej.

w. 103 K i W: Człek, zwierz, ptak, ryba patrza swej żywności.

w. 104 K i W: Z Twojej litości. w. 105 W: A kiedy.

14*