Votum16

126 ZBIGNIEW MORSZTYN

Lub na kusego, jeżeliś myśliwy,

⁶⁰⁰    W podżęte niwy.

A na ostatek i zima leniwa

Nie wszytkie z sobą zabawy przykrywa,

Większą i w polu uciechę odniesie

Niż w drugim czesie,

⁵⁰⁵ Ale-ć ja wolę siedzieć u komina

Z swym lubym, to ma weselsza godzina,

Niż patrzać, jako się zające kryją,

Jako psi wyją,

Bo lubo chcąc się ustrzec próżnowania,

⁵¹⁰ Woli pilnować drugi polowania,

Nie zawsze jednak zdarzy się dlatego Uciec od złego.

Biedny Hipolit, choć wzgardził pokoje Królewskie, w puszczach dni prowadząc swoje, w. 499 na kusego — na zająca (określenie myśliwskie), w. 500 K i W: pożęte. w. 502 K i W: uciechy pokrywa. w. 504 W: w inszym czesie.

w. 506 W: to najweselsza nowina; M i K: to ma weselsza godzina (zmiana to bardzo charakterystyczna, pokazująca, jak autor starał się uaktualnić utwór autobiograficznymi realiami); luby — tu: żona, nazywana po staropolsku przyjacielem lub lubym.

w. 507 W: zające się kryją.

w. 510 K i W: W domu, pilnuje drugi polowania. w. 513 Biedny Hipolit — Hippolytos, syn Tezeusza, króla Attyki; zakochała się w nim macocha, Fedra, która z zemsty za nie odwzajemnione uczucia oskarżyła pasierba przed mężem, że nastawa! na jej cześć. Rozgniewany Tezeusz wezwał na pomoc boga mórz Posejdona, który spowodował śmierć Hipolita

⁵¹⁵1 tam go jednak psiej żądze niesyta Fedra przywita.

Wita bezecna i dla przywiedzenia Na rzecz szkaradną twardego kamienia,

Dla swej nieczystej, przeklętej nadzieje,

⁵²⁰    Patrz, jak łzy leje.

Jakież miał za to z skały przenosiny,

Gdy piękne ciało poszło w odrobiny,

Że je, co za nim na smyczy chodzili,

Psi powłóczyli.

⁵²⁵ A gdy akwilon nie pohamowany

Powstanie, kiedy świat z śniegiem zmieszany,

Gdy poświstuje w dziurę zakradniony Wicher szalony.

W ten czas się lepiej w miękkie zagrześć puchy ⁵³⁰ Niżeli w wojsku jechać na posłuchy,

przez spłoszenie koni wiozących jego rydwan. Mit o Hipolicie i Fedrze posłużył jako temat wielu dramatopisarzom, m. in. Senece; jego Hipolita przełożył na język polski Stanisław Morsztyn, stryjeczny brat Zbigniewa, w. 517 W: dla przyrodzenia. w. 518 W: skaradą.

w. 519 K i W: Dla swej przeklęta nieczystej nadzieje.

w. 520 Fedra po śmierci Hipolita popełniła samobójstwo.

w. 521 K i W: Jakieś.

w. 523 K i W: Aż je, co...

w. 524 W: pozwłoczyli; powłóczyli — wlekli.

w. 525 akwilon — wiatr północny.

w. 526 K: gdy świat śniegiem zamieszany; W: gdy świat z śniegiem pomieszany.

w. 529 K: zagrześć w miękie; W: zagrzać w miękkie; zagrześć się — zagrzebać się.

w. 530 K i W: jechać w wojsku na podsłuchy; na posłuchy — na zwiad.