0000010 5

20 Rehabilitacja kardiologiczna

20 Rehabilitacja kardiologiczna

R. Bóle spoczynkowe do 20 min.    .....3 pkt.

C. Bóle spoczynkowe ponad 20 min.    .....5 pkt.

VIII. Niewydolność krążenia

A.    Względna (np. trzeszczenia marginalne, tachykardia)    .....2 pkt.

B.    Jawna (np. powiększenie wątroby, obrzęki, rzężenia)    .....5 pkt.

Test stosowany jest po przeminięciu ostrego okresu, po uzyskaniu względnej stabilizacji choroby. Odnosi się jedynie do chorych ze świeżym zawałem serca.

Test ma VIII rozdziałów (przedziałów). Minimalna ilość punktów (negatywnych) jaką może uzyskać chory wynosi 6, a maksymalna 39. Z każdego rozdziału testu przypisuje się tylko jedną (najwyższą) wartość punktową (np. w rozdziale VI, jeżeli zawał przebiegał z zaburzeniami rytmu, bezbólowo, chory otrzymuje 3 punkty za występowanie zaburzeń rytmu, mimo że za postać bezbólową zawału miałby otrzymać 2 punkty). W kodzie nie umieszczono w poszczególnych rozdziałach stanów prawidłowych. Nie są one punktowane, jak np. w rozdziale V chory o pełnej aktywności fizycznej przed zawałem nic otrzymuje punktów, w rozdziale VI otrzymuje punkty tylko za stany, które mogą mieć wpływ na dalszy przebieg rehabilitacji, w rozdziale VII i VIII nie otrzymuje punktów za pełną wydolność wieńcową i wydolność krążenia.

Chorzy w zależności od uzyskanej ilości punktów kwalifikują się do 4 klas kodu prognostycznego:

I klasa 6—11 pkt.

II klasa 12—17 pkt.

III    klasa 18—22 pkt.

IV    klasa 23—39 pkt.

W zależności od uzyskanej ilości punktów (co pokrywa się ze stanem klinicznym chorego) stosujemy dwa programy rehabilitacji wewnątrzszpitalnej.

Model A przewidujący pobyt w szpitalu około 21 dni dla chorych zakwalifikowanych do klasy I i II wg kodu prognostycznego. Są to chorzy, u których epizod zawałowy nie zostawił poważniejszych następstw, którzy szybko się „rozładowali”, normalizowały się u nich transaminazy, temperatura i wystąpiła ewolucja zawałowa w ekg. Program rozdzielony jest na 4 pięciodniowe okresy. Dla każdego okresu jest opracowany osobny zestaw ćwiczeń. Program ten nie przewiduje tzw. okresu pionizacji, gdyż wcześnie stosowane ćwiczenia, jak również zakres czynności, pozwalają choremu już w ciągu pierwszych dni na obracanie się na boki i przyjmowanie pozycji półsiedzącej. W okresie drugim, od 5 do 10 dnia, pozwala się na dowolne siadanie w łóżku oraz wywożenie chorego na wózku do ustępu. Postępowanie takie nie dopuszcza do powstania objawów posturalnych, tj. rozregulowania czynności naczyniowo-ruchowej, np do wystąpienia spadku ciśnienia krwi w czasie wstawania. Przy stosowaniu tego programu odpada najbardziej uciążliwe pod względem fizycznym, jak i ped względem wydatku energetycznego, oraz obciążenia psychicznego, oddawanie stolca w pozycji leżącej (wydatek energetyczny wynosi 4,7 Kai min. w pozycji leżącej, a w pozycji siedzącej 3,6 Kal/min). Należy pouczyć chorego, że w czasie oddawania stolca nie powinien nadymać się (odruch Valsalvv), gdyż dodatnie ciśnienie powstałe w klatce piersiowej utrudnia dopływ krwi do serca. W tym mechanizmie może wystąpić tzw. dorzut zawałowy, a nawet nagły zgon.

Chorzy dość wcześnie, przeważnie na sali zwykłej opieki, a czasami już na sali intensywnej opieki, dopuszczani są stopniowo do pełnej samoobsługi. Program ten przewiduje pełne uruchomienie chorego już w 3 tygodniu, a po 3 tygodniach chory może opuścić szpital i kontynuować rehabilitację w warunkach poszpitalnych.

Program ten jest zgodny z nowoczesnym prowadzeniem chorych z zawałem *erca, reprezentowanym głównie przez ośrodki skandynawskie, zachodnioeuropejskie i Ameryki Północnej. Różni się od niektórych (np. fińskiego—Hakkila) między innymi tym, że nie wprowadza ćwiczeń na ergometrze rowerowym i pływania. Program A wykorzystuje nasze własne doświadczenia i elementy ćwiczeń z uprzednio przez nas opracowanego programu B i stanowi jego nowelizację. Program ćwiczeń fizycznych i zakres czynności przedstawia poniższe zestawienie (tab. I).

Tabela I

Program rehabilitacji fizycznej wewnątrzszpitalncj chorego ze świeżym zawałem serca

Model A

Ćwiczenia fizyczne
Okresu I w poz. leżącej	Okresu II w poz. leżącej	Okresu III w poz. siedzącej obok łóżka	Okresu IV w pozycji siedzącej i w marszu
	Zakies czynności
1.    Poz. leżąca, półsic-dząca 2.    Obracanie się na boki 3.    Czytanie prasy, książek 4.    Basen w poz. pół-sicdzącej w łóżku	1.    Pozycja dowolna (siadanie w łóżku) 2.    Samoobsługa w poz. siedzącej w zakresie toalety i spożywania posiłków 3.    Oddawanie moczu do kaczki w poz. siedzącej 4.    Wywożenie chorego na wózku do WC	1.    Pełna samoobsługa 2.    Toaleta poranna i wieczorna przy umywalce (na siedząco) 3.    Spożywanie posiłków przy stoliku 4.    Odpoczynek w fotelu 5.    W zależności od odległości (ok. 30 m) spacer lub wywożenie do WC	1.    Pełne uruchomienie chorego 2.    Spacery stopniowa zwiększane
0	5	10	15 dni

Wskazania    —wg kodu prognostycznego chor/y klasy I i II

Przeciwwskazania-wg kodu prognostycznego chorzy klasy III i IV

Model B, przewidujący pobyt chorego w szpitalu 35—42 dni, stosowany dla chorych zakwalifikowanych do klasy III i IV, u których zawał miał cięższy przebieg i doprowadził do większych następstw. Rehabilitacja fizyczna podzielona jest również na 4 okresy. W odróżnieniu od pierwszego programu pionizacja chorego następuje około 3 tygodnia. Przy realizacji tego programu stosujemy łóżko typu Egertona o napędzie elektrycznym, ułatwiające choremu bierną zmianę pozycji. Na łóżku Egertona chory może przebywać już na sali intensywnej opieki lub może być na takie łóżko przenoszony po opuszczeniu tej sali — to jest na zwykłej sali szpitalnej. Łóżko to pozwala na względną samodzielność chorego przy zmianach pozycji (pod kątem 45—50°) części do-głowowej, przez co zmniejsza się możliwość rozregulowania czynności naczy-niowo-ruchowej, np. wystąpienia spadków ciśnienia krwi.