0000070

71

Patomechanika dyskopatii szyjnego odcinka kręgosłupa

Ryc. 3. Sytuacja jak na ryc. 2 w odniesieniu do jednego segmentu ruchowego.

od kąta, przy którym rzut środka ciężkości głowy znajdzie się poza krawędzią podstawy podparcia, tzn. poza płaszczyzną kręgu. Z powyższego równania wynika, iż siła F będzie rosnąć stosownie do wzrostu pierwiastka z różnicy. Ta z kolei będzie tym większa, im mniejsza będzie siła R. Sytuacja taka zaistnieje, gdy podparcie głowy, czy składowe anatomiczne kręgosłupa szyjnego będą ulegać po pewnym czasie trwania niekorzystnych warunków zmianom zmęczeniowym lub gdy zadziała na nie zewnętrzny szkodliwy czynnik w postaci urazu.

Jak wynika z przytoczonych rozważań, niebagatelne znaczenie w powstawaniu dyskopatii szyjnej posiada czas trwania wymuszonej zgięciowej pozycji kręgosłupa szyjnego. Należy podkreślić doniosłe znaczenie dla biomechaniki szyjnego odcinka kręgosłupa lordozy szyjnej. Jej fizjologiczne ukształtowanie łagodzi działanie szkodliwych czynników. Formowanie lordozy szyjnej rozpoczyna się od 4 miesiąca życia i zakończone jest w 6 roku życia. Na ten stosunkowo młody odcinek zaczynają działać szkodliwe czynniki, trwające poprzez cały okres szkolny, później pracy zawodowej, a często również w domu na skutek nieracjonalnego odpoczynku.

WNIOSKI

Na podstawie przedstawionych, uproszczonych obliczeń matematyczno-fizycznych można wyciągnąć następujące wnioski.

1.    Najbardziej narażony na szkodliwe skutki długotrwałej zgięciowej pozycji szyi jest segment Cs/C₆.

2.    Szkodliwe działanie sił w pozycji zgięciowej narasta z chwilą zniesienia lordozy szyjnej i przejścia w kifozę.

3.    Decydujące znaczenie w powstawaniu zmian zwyrodnieniowych posiada czas trwania wymuszonej pozycji zgięciowej.

4.    Odchylenia rozwojowe od fizjologicznej krzywizny szyjnej i następstwa urazów predysponują wystąpienie zmian zwyrodnieniowych.

Adres autora: Dr med. Jan Królewski, ul. Wiosny Ludów 9/9, 71-471 Szczecin