1. WYBRANE ZAGADNIENIA Z MATEMATYKI I FIZYKI .24
Jeżeli f(x) jest w przedziale < — l, l) funkcją nieparzystą, tzn. f(x)= —/( —x) oraz spełnia warunki Dirichleta, to wówczas an = 0, n = 0,1...
,, . ^ , . nnx 2trt\-nnXA
f(x) = Z bnsm——, gdzie bn = — J/(x)sin—— dx
H=1 1 1 0 1
Jeżeli f(x) jest w przedziale <—/, /> funkcją parzystą, tzn./(x) =/(—x) oraz spełnia warunki Dirichleta, to wówczas b„ = 0, n = 1,2...
a„ " nnx . 2 ' , 2 ' «rtx
/(x)=—+ L a»cos—j—, gdzien0 = — j/(x)dx, a„ = — J/(x)cos—— dx
W szczególnym przypadku, gdy / = tc powyższe wzory przyjmują postać
a 00
/(x) = -^-+ X (u„ cos nx+i>„ sin «x)
1 X 1 *
a0 = — f /(x)dx; a„ = — J /(x)cosnxdx;
^ -x ^ -X
1 *
bH = — J /(x)sinnxdx
^ -ft
przy czym: gdy f(x) = —/(-x), wówczas
co 2 x
/M = £ fc„simix, a„ = 0, = — j'/(x)sinnxdx
»=i * o
gdy/(x) =/(—x), wówczas
f(x)
-+ £ a„cosnx, b„ = 0, a0 = — j/(x)dx, a„ = — J/(x)cosnxdx
W zależnościach tych człony rozwinięcia w szereg są nazywane harmonicznymi, a liczba naturalna n — rzędem harmonicznej.
Szereg Fouriera można zapisać
— w postaci sinusowej
*• n- 1
w przedziale <—it, it)
gdzie: d„ = ^Jal + bl oznacza n-tą amplitudę harmonicznej, <pn — fazę początkową n-tej harmonicznej, przy czym
. , a. bn
smi^"= T’ cos^-= T
— w postaci zespolonej
gdzie: c„ = y |c„| — dyskretne widmo amplitudy, — dyskretne widmo
fazy.
1.2.4. Przekształcenia całkowe i dyskretne
Przekształcenia całkowe stanowią jedną z najczęściej stosowanych metod rozwiązywania równań różniczkowych zwyczajnych i o pochodnych cząstkowych, a także ich układów. W elektrotechnice są stosowane zazwyczaj dwa przekształcenia: Fouriera i Laplacea oraz ich odpowiedniki dyskretne, zwane dyskretnym przekształceniem Fouriera i dyskretnym przekształceniem Laplacea, znanym pod nazwą przekształcenia Z.
Przekształcenie Fouriera
Jeżeli funkcja rzeczywista f(t) spełnia w każdym przedziale otwartym (a, b) dwa pierwsze warunki Dirichleta oraz całka
oo
| | /(r)| d t jest zbieżna
— OO
to funkcji/(t) można przyporządkować funkcję zmiennej zespolonej F(ja>) za pomocą następujących zależności:
— proste przekształcenie Fouriera
F(j co) = ] e-i"'/(t)df
- CO
— odwrotne przekształcenie Fouriera
= d(o
271 -CO
Funkcja F(jco) jest nazywana transformatą Fouriera funkcji f(t), zaś /(£) — funkcją transformowalną. Stosując symbole oznaczające odpowiednio proste i odwrotne
przekształcenie Fouriera, powyższe zależności można zapisać następująco:
F<j(0)=Ftf(t)l m = F-l[F()a>)-]
Transformatę Fouriera funkcji rzeczywistej f(t) można wyrazić w postaci zespolonej F(jw) = |F(jw)|eiSM
W analizie obwodów elektrycznych istotne znaczenie mają trzy rodzaje widm:
— F(jco) — charakterystyka widmowa funkcji/(t);
— |F(jco)| — charakterystyka amplitudowa, widmo amplitudowe f(t);
— 6{a>) — charakterystyka fazowa, widmo fazowe funkcji /(£).
Jeżeli funkcja/(£) jest bezwzględnie całkowalna w przedziale <0, oo), tzn. całka
J 1/(01 df
o
jest zbieżna oraz spełnia pierwszy i drugi warunek Dirichleta w przedziale otwartym (a, b) przy a > 0, to wówczas korzysta się z następujących przekształceń Fouriera:
— kosinusowego
CO
Ffco) = J /(rjcoscotdt, o
2 00
f(t) = — j Fc(co) cos co td co n o
sinusowego
oc
^s(®) = J f(t) sin co t dr, o
2 co
f(t) = — J Fs(co)sino)tdco
n o