73
Granica funkcji
definicji). Prócz tego, jeśli nawet p e £, to całkiem możliwe, że/(p) -A lim/(x). Definicji
x-*P
tej można nadać inną formę wypowiadając ją w terminologii ciągów.
4.2. TWIERDZENIE. Niech X,Y,E,f i p oznaczają to samo CO W definicji 4.1. Wówczas-
(4) hm/(x)' = q
x-p
wtedy i tylko wtedy, gdy
(5) lim/(pB) = ą
n-*m
dla dowolnego ciągu {pn} takiego, że
(6) p„ / p, lim p„ = p, p„e E dla wszystkich n.
Dowód. Przypuśćmy, żę jest spełniona równość (4), Wybierzmy ciąg {p„} spełniający (6).. Niech dane będzie e > 0. Wówczas istnieje 8 > 0 takie, że dY(f{x), q) < e, jeśli x e E i 0 < <dx(p, x) < 8. Prócz tego istnieje N takie, że dla n > N mamy 0 < dx(pn,p) < 8. Stąd, dla n > N, mamy dY(f(pn), q) < e, skąd wynika, że zachodzi (5).
Odwrotnie, załóżmy, że (4) nie zachodzi. Wówczas istnieje liczba e > 0 taka, że dla każdego 8 > 0 znajdziemy punkt x e £ (zależący od (5), dla którego dY(f(x), q) > e, ale 0 <dx(x, p) < 8. Wybierając 8„ = 1/n (n = 1, 2,...), znajdziemy ciąg spełniający (6), dla którego nie zachodzi (5).
Wniosek. Jeśli/ ma granicę w punkcie p, to jest to jedyna granica.
* Wynika to z twierdzeń 3.2 b) i 4.2.
4.3. Definicja. Niech na £ będą określone dwie funkcje zespolone fi g. Symbolem/+g oznaczamy funkcję, która każdemu punktowi x zbioru £ przypisuje liczbę/(x)+g(x). Podobnie Zdefiniujemy różnicę f—g, iloczyn fg i iloraz //g dwóch funkcji, pamiętając, że iloraz jest zdefiniowany tylko dla tych punktów x ze zbioru £, gdzie g(x) ¥= 0. Jeśli/przyporządkowuje każdemu punktowi x zbioru £ tę samą liczbę c,to / nazywamy funkcją stalą lub po prostu stalą i piszemy / = c. Jeśli / i g są funkcjami rzeczywistymi i jeśli/(x) > g(x) dla każdego x e £, to czasem piszemy dla krótkości/ > g.
Podobnie, jeśli f i g odwzorowują £ w Rk, to definiujemy f + g i f • g przez
(f+g)(x) = f(x)+g(x), (f-g)(x) = f(x)-g(x),
a jeśli J jest liczbą rzeczywistą, (Af) (x) — A f(x).
4.4. TWIERDZENIE. Niech X będzie przestrzenią metryczną, E c X, p jest punktem skupienia zbioru E,afig są funkcjami zespolonymi określonymi na E i
lim/(x) = A, lim g(x)== B.
Wówczas
a) iim(f+g)(x) = A+B;