AnalizaFinansowaTeoriaPraktyG6

Teoria i praktyka analizy finansowej w przedsiębiorstwie

sprzedaż

Xg = -

aktywa ogółem

Wskaźnik x, służy do pomiaru płynności i struktury aktywów, x, mierzy rentowność aktywów skumulowaną kwotą zysków zatrzymanych, x, pozwala ocenić rentowność firmy, x₄ wyraża efekt wspomagania finansowego, a x_s wykorzystanie aktywów (rotację). Rzeczywiste wielkości tych wskaźników pomnożone przez odpowiednie wagi dają globalny wskaźnik (Z), służący ocenie sytuacji finansowej w następującej postaci:

Z = l,2x, + l,4x₂ + 3,3x₃ + 0,6x₄ + i,0x₅

Porównanie rzeczywistej wielkości tego wskaźnika z wartością funkcji dyskryminacyjnej pozwoliło ustalić, że przedsiębiorstwa z wartością Z powyżej 2,99 są przedsiębiorstwami o dobrej kondycji finansowej, a wszystkie firmy, których wartości Z kształtowały się poniżej 1,81 były bankrutami. Przedsiębiorstwa, dla których wskaźnik Z mieścił się w granicach 1,81 do 2,99 znalazły się w tzw. „szarej strefie”. Graniczna wielkość rozdzielającą dwa zbiory równa się 2,675.

Właściwości wielowariantowej liniowej analizy dyskryminacyjnej zostały dostrzeżone i wykorzystane przez banki, zwłaszcza w RFN {Deutsche Bundesbank, der Deutsche Sparkassen und Giroverband oraz Bay-erische Yereinsbank AG) w ocenianiu zdolności kredytowej. W bankowej analizie ekonomicznej na szczególną uwagę zasługuje prognozowanie niewypłacalności przedsiębiorstwa za pomocą wielowymiarowej analizy dyskryminacyjnej przy zastosowaniu komputerów. Praktyczne zastosowanie analiz dyskryminacyjnych w bankach niemieckich wskazuje na ich skuteczność w około 80% ocenianych przedsiębiorstw.²²⁸ To oznacza, że z trzyletnim wyprzedzeniem w znacznej większości firm można zaobserwować oznaki pojawiającego się kryzysu. Wykorzystanie tej metody pozwoliło także na ustalenie wskaźników o dużej wartości poznawczej w przewidywaniu niewypłacalności oraz całościowego indykatora ryzyka finansowego firmy. W porównaniu do tradycyjnej analizy bilansu, w której analityk formułuje ocenę w oparciu o wiele wskaźników mających różne tendencje, jest to niewątpliwie bardziej obiektywne i dokładne. Wielkość dyskryminacyjna ustalona została ²²⁸ A. Jóhring, H. Schuck, P. Roster, M. Woite, Handbuch des Kreditwesens, Gabler, Wiesbaden 1989, s. 516.

476