aspekty pielęgnacyjne rehabilitacji 5

Ważne jest odpowiednie i indywidualne dostosowanie procesu usprawniania dla osób starszych. Należy przeprowadzić szczegółowy wywiad zarówno z pacjentem jak i z jego rodziną czy opiekunami- o ile jest to oczywiście możliwe.

Wywiad ten ma na celu ustalenie konkretnych priorytetów leczenia. Są one odmienne niż w przypadku osób w wieku średnim. Jednym z podstawowych działań terapeutycznych powinno być ograniczenie przedłużonego wypoczynku osób starszych. Tryb leżąco- siedzący w znacznym stopniu przyczynią się w tym okresie życia do przyśpieszenia procesów starzenia, wystąpienia powikłań i pogłębienia objawów istniejących już schorzeń. Najczęstsze powikłania to np. odleżyny, zakrzepica żył głębokich oraz zakażenia. Długotrwały bezruch bądź ograniczenie ruchu poszczególnych stawów może być przyczyną ich usztywnienia, powstawania zaników mięśniowych, dalszym ograniczeniem ruchomości.

systematyczna i regularna kontrola stanu zdrowia i samopoczucia pacjenta

uświadomienie pacjentowi celowości i konieczności prowadzonej terapii

mobilizacja chorego do systematycznej i czynnej pracy nad sobą

przyzwyczajenie chorego do utrwalenia i doskonalenia ruchu poprzez jego powtarzanie

przestrzeganie zasady stopniowania obciążeń (dawkowanie ruchu powinno odbywać się stopniowo z

zachowaniem niezbędnych przerw na odpoczynek)

wprowadzane nowe elementy rehabilitacji powinny być w sposób jasny i przystępny wytłumaczone pacjentowi prowadzona rehabilitacja powinna być atrakcyjna oraz urozmaicana- co w znacznym stopniu wpływa na powodzenie procesu terapeutycznego

istotne jest zadbanie o współpracę i współuczestnictwo środowiska domowego oraz zespołu rehabilitacyjnego prowadzona terapia powinna przebiegać spokojnie i systematycznie w życzliwej atmosferze terapia powinna odbywać się pod stałym nadzorem lekarskim (Kwolek 2003) .

Rehabilitacja w wieku podeszłym stanowi trudną do zastąpienia formę leczenia. Połączenia kinezyterapii, masażu i fizykoterapii prowadzi do właściwego, szybkiego i nieinwazyjnego postępowania terapeutycznego. Dzięki temu możliwe jest skrócenie czasu trwania niesprawności oraz ograniczenie stosowania farmakoterapii, która w tym okresie życia budzi coraz więcej wątpliwości.