Rozdział 8/6 Rehabilitacja po chirurgicznym leczeniu dyskopatii
dzonego pierścienia włóknistego oraz płytek krańcowych kręgu, a także na zwiększenie stabilności i ruchomości dotkniętego segmentu. Proteza krążka zapewnia ruch w jednym lub w dwóch segmentach części lędźwiowej kręgosłupa. Metoda ta wykorzystywana jest u młodych dorosłych chorych w wieku 30-50 lat, u których stwierdzono uszkodzenie struktury krążka z współwystępującymi biochemicznymi zmianami zapalnymi.
Usztywnienie kręgosłupa (spondylodeza) - polega na połączeniu dwóch lub więcej kręgów ze sobą. Najczęściej dotyczy to kręgów L4 i L5 oraz ich połączenia z kością krzyżową. Usztywnienie to przynosi efekty u chorego z poważną niestabilnością kręgów lub zakleszczeniem korzenia nerwowego, zapobiegając postępującym zmianom zwyrodnieniowym i ponownym uciskom korzenia nerwowego. Materiałem używanym do tego celu są wszczepy autogenne pobrane np. z talerza biodrowego. W ciągu ostatnich lat --1 - ; -alternatywą dla spondylodezy stała się opisana powyżej protezo-
plastyka całego krążka, zapewniająca ruch'w jednym lub w dwóch,, segmentach części lędźwiowej kręgosłupa.
Po leczeniu operacyjnym chory powinien być kierowany do placówki rehabilitacyjnej w celu ustalenia szczegółowego programu usprawniania.
Rehabilitacja
Po zabiegach chirurgicznych stosowanych najczęściej w dyskopatii, tj. mikrodyscektomii lub fenestracji, rehabilitacja ruchowa powinna być prowadzona już od 1 dnia po operacji (w zależności od ogólnego stanu pacjenta oraz rozległości i typu zabiegu). Od 4 tygodnia po zabiegu chirurgicznego usunięcia przepukliny krążka międzykręgowego zalecane są intensywne ćwiczenia rehabilitacyjne poprawiające ruchomość kręgosłupa, w tym ćwiczenia
0 charakterze stretchingu i autostretchingu, stabilizujące kręgosłup i-wzmacniające mięśnie posturalne. Istnieją silne dowody naukowe wskazujące na większą efektywność intensywnej rehabilitacji ruchowej w porównaniu do rehabilitacji tradycyjnej lub o małej intensywności. Intensywna rehabilitacja ruchowa znacznie lepiej wpływa na jakość życia pacjentów, poprawia sprawność funkcjonalną, zmniejsza dolegliwości bólowe, a w związku z tym przyspiesza także istotnie powrót pacjentów do pracy. Nie ma jak dotąd wystarczających dowodów na to, iż jakiekolwiek inne rodzaje terapii dodane do programu kinezyterapii (rehabilitacji ruchowej)
1 edukacji pacjentów po dyscektomii zwiększają efektywność powrotu pacjentów do pełnej sprawności i zdrowia! Nie ma także jak dotąd uznanych standardów i wytycznych, jakie konkretnie typy i rodzaje ćwiczeń pod względem technicznym i metodycznym są najbardziej wskazane.