larsen1018

larsen1018



1018 III Anestezjologia specjalistyczna

6.2.11 Podział zadań - współpraca anestezjologa z położnikiem

Po porozumieniu Związków Zawodowych Anestezjologów i Ginekologów (1988) możliwy jest podział pracy w prowadzeniu ciągłego znieczulenia zewnątrzoponowego, jeżeli nie jest możliwa stała obecność anestezjologa w czasie porodu. W tych wypadkach anestezjolog wprowadza cewnik zewnątrzoponowy, wstrzykuje dawkę testową i pierwszą pełną dawkę środka znieczulającego miejscowo, natomiast położnik przeprowadza dalsze znieczulenie.

Warunki konieczne do takiego postępowania:

-    Obecność anestezjologa do czasu wystąpienia pełnego znieczulenia i stabilizacji krążenia, co najmniej 30 min po pierwszym wstrzyknięciu pełnej dawki znieczulającej.

-    Przekazanie kompetencji i odpowiedzialności do kontynuowania znieczulenia po wspólnej ocenie stanu pacjentki i wzajemnym porozumieniu.

-    Natychmiastowy powrót anestezjologa w razie wystąpienia powikłań spowodowanych znieczuleniem.

-    Wystarczająca wiedza i doświadczenie położnika, który przejmuje odpowiedzialność za znieczulenie.

-    Indywidualna decyzja lekarza co do czasu podania i dawki środka znieczulającego miejscowo.

-    Podczas wstrzykiwania musi być obecny odpowiednio wyszkolony personel pomocniczy lub położna gotowa do pomocy lekarzom.

-    Dokumentacja przebiegu znieczulenia jest prowadzona w typowy sposób, ewentualnie przez położną; położnik powinien odnotować czas podania dodatkowych dawek.

Znieczulenie zewnątrzoponowe prowadzone przez położnika. W umowie zawartej pomiędzy oddziałami anestezjologicznymi i ginekologicznymi stwierdza się, że położnik prowadzi znieczulenie zewnątrzoponowe, co oznacza, że ponosi on także pełną lekarską i prawną odpowiedzialność. Muszą być spełnione następujące warunki:

-    wystarczająca wprawa w odpowiedniej liczbie znieczuleń,

-    gruntowna wiedza i doświadczenie w rozpoznawaniu i leczeniu powikłań.

Zadania zastrzeżone dla anestezjologa. Na podstawie umowy Związków Zawodowych znieczulenie ogólne może być wykonane tylko przez anestezjologa. Niezależnie od metody znieczulenia, anestezjolog musi być zawsze wezwany i obecny w następujących przypadkach:

-    cięcia cesarskiego,

-    wysokiego ryzyka znieczulenia,

-    powikłań spowodowanych znieczuleniem.

6.3    Znieczulenie krzyżowe

Znieczulenie krzyżowe (zob. rozdz. 31) w położnictwie stosowane jest bardzo rzadko. Uzyskanie zakresu znieczulenia do Th 10 możliwe jest tylko po podaniu istotnie większej dawki początkowej, jak podczas lędźwiowego znieczulenia zewnątrzoponowego. Wyłączna segmantama blokada w okresie rozwierania (ThlO-LI) nie jest możliwa, do jej uzyskania konieczne jest założenie drugiego cewnika w lędźwiowej przestrzeni zewnątrz-oponowej (metoda z użyciem dwóch cewników), co jest bardziej uciążliwym postępowaniem.

6.4    Znieczulenie podpajęczynówkowe

W nagłych sytuacjach położniczych, w czasie których nie jest możliwe wykonanie znieczulenia zewnątrzoponowego, wykonywane jest znieczulenie podpajęczynówkowe ze względu na wymienione niżej zalety:

-    szybki początek działania,

-    bardzo dobre znieczulenie,

-    brak toksyczności wobec płodu.

Do wskazań należy:

-    pęknięcie szyjki macicy,

-    operacyjne zakończenie porodu pochwowego,

-    ręczne wydobycie łożyska.

Do zabiegów w obrębie krocza lub pochwy wystarczający jest blok siodłowy, natomiast podczas zabiegu kleszczowego lub ręcznego wydobycia łożyska konieczny jest zakres znieczulenia aż do ThlO.

Stosuje się 0,5-1,5 ml hiperbarycznych roztworów 0,5% bupiwakainy, 5% lidokainy lub 4% me-piwakainy. Z porównywalnym efektem stosowana jest technika izobaryczna 0,5% roztworem bupiwakainy.

Znieczulenie podpajęczynówkowe w położnictwie może powodować popunkcyjne bóle głowy, także podczas stosowania igieł punkcyjnych 25 G.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
larsen1286 1286 III Anestezjologia specjalistyczna Tabela 46.5 Kliniczny podział pacjentów kwalifiko
larsen1226 1226 III Anestezjologia specjalistyczna oka. Oko operowane jest zabezpieczone metalową pł
larsen0984 984 III Anestezjologia specjalistyczna 984 III Anestezjologia specjalistyczna 7.3.9
larsen0986 986 III Anestezjologia specjalistyczna Wartos ci gazometryczne u ciężarnych: -  &nbs
larsen0988 988 III Anestezjologia specjalistyczna Objętość osocza i komórkowa część składowa krwi ni
larsen0992 992 III Anestezjologia specjalistyczna „Stężenie analgetyczjne" halotanu, enfluranu,
larsen0994 994 III Anestezjologia specjalistyczna żający życiu obrzęk płuc, nawet w ostatnim trymest
larsen0996 996 III Anestezjologia specjalistyczna zależy od tego, czy środek jest iipofilny i niezjo
larsen0998 998 III Anestezjologia specjalistyczna 998 III Anestezjologia specjalistyczna ż. główna g
larsen1000 1000 III Anestezjologia specjalistyczna Ten zespół prawdopodobnie występuje tylko wtedy,
larsen1002 1002 III Anestezjologia specjalistyczna Tabela 37.3 Iloraz stężeń amidowych środków
larsen1004 1004 III Anestezjologia specjalistyczna ■ Prawidłowa wartość częstości akcji serca płodu
larsen1006 1006 III Anestezjologia specjalistyczna Ryc. 37.4. Drogi przewodzenia bólu porodowego. W
larsen1010 1010 III Anestezjologia specjalistyczna Znieczulenia zewnątrzoponowe w położnictwie. Syst
larsen1012 1012 III Anestezjologia specjalistyczna cje, aby utrzymać dobrą analgezję, także liczba s
larsen1014 1014 III Anestezjologia specjalistyczna Tabela 37.4 Opioidy podawane podpajęczynówkowo po
larsen1016 1016 III Anestezjologia specjalistyczna nowej. Najrzadziej do jednostronnego znieczulenia
larsen1020 1020 III Anestezjologia specjalistyczna -    rodzaju wskazań do operacji,
larsen1022 1022 III Anestezjologia specjalistyczna U 2 pacjentek dawka testowa 3 ml 0.75% ropiwa-kai

więcej podobnych podstron