larsen1114

1114 III Anestezjologia specjalistyczna

miennik podczerwieni. Uwaga: niebezpieczeństwo poparzenia, zwłaszcza u wcześniaków.

►    Śródoperacyjnie komfort cieplny zapewnia się z użyciem specjalnych okryć ogrzewanych przepływającą wodą o temperaturze, którą można automatycznie sterować (ustawić na 40°C).

►    Głowa noworodka powinna być okryta specjalną czapeczką.

►    Należy podgrzewać wszystkie płyny infuzyjne i roztwory dezynfekcyjne.

►    Podczas wybudzania noworodka ze znieczulenia należy ponownie zastosować promiennik podczerwieni.

4.19 Śródoperacyjna podaż płynów

►    U dzieci bez objawów odwodnienia nie ma bezwzględnej konieczności śródoperacyjnej podaży płynów do krótkich zabiegów chirurgicznych, które związane są z niewielką utratą krwi. Przykłady: stulejka, wodniak jądra, przepuklina pachwinowa.

►    Podczas dłużej tnvających operacji podaje się dożylnie płyny infuzyjne. Skorygowane zapotrzebowanie podstawowe zależy od wieku i wynosi:

-    u niemowląt 6-8 ml/kg/godz.;

-    u małych dzieci 4-6 ml/kg/godz.;

-    u dzieci w wieku szkolnym 2-4 ml/kg/godz.

►    Należy przy tym uwzględnić okres przedopera-cyjnej karencji pokarmowej i płynowej (zob. rozdz. 27). Zapotrzebowanie na płyny podczas dużych operacji brzusznych może wzrosnąć do 8 ml/kg/godz.

►    Podstawowym płynem infuzyjnym dla niemowląt i małych dzieci do ukończenia 2 roku życia jest Padiafusin ł albo lonosteril pad 1, od 3 roku życia Padiafusin II lub Padiafusin OP [preparaty stosowane w Niemczech - przyp. red.j, dla starszych dzieci płyn wieloelektrolitowy z 5% roztworem glukozy lub bez.

►    U noworodków i małych dzieci stosuje się specjalne zestawy do przetoczeń albo (lepiej) pompy infuzyjne.

►    Straty krwi > 15% krążącej objętości uzupełnia się preparatami krwi, < 15% wymienionymi wyżej podstawowymi płynami infuzyjnymi i koloidami. Wielkość utraty kiwi jest trudna do oszacowania. Wartość skurczowego ciśnienia tętniczego jest najbardziej miarodajnym parametrem w odniesieniu do aktualnej objętości krwi.

W przypadku noworodków, niemowląt i małych dzieci, w żadnym wypadku nie należy stosować do przetoczeń płynów pozbawionych elektrolitów, względnie roztworów samej glukozy, ze względu na ryzyko groźnego dla życia zatrucia wodnego.

Odwodnienie przedoperacyjne. Dzieci i małe dzieci są podczas różnych schorzeń szczególnie narażone na odwodnienie. Do najważniejszych czynników wyzwalających zalicza się:

-    wymioty i biegunki,

-    niedostateczną podaż płynów,

-    nadmierną utratę płynów do jam ciała,

-    gorączkę,

-    leczenie diuretykami.

Podczas oceny przedoperacyjnej dzieci powinny być zawsze badane w kierunku ewentualnych objawów odwodnienia, przede wszystkim w przypadku nagłych zabiegów. Objawy zależą w istotnym stopniu od rozmiarów odwodnienia:

-    obniżone napięcie skóry,

-    zapadnięte ciemiączka,

-    suche śluzówki,

-    skóra blada, szara lub marmurkowata,

-    obniżone wydalanie moczu albo oliguda lub anuria,

-    początkowo prawidłowe ciśnienie tętnicze, następnie obniżone,

-    przyspieszenie akcji serca w miarę postępującego odwodnienia,

-    utrata masy ciała.

Na podstawie utraty masy ciała można rozróżnić następujące stopnie ciężkości odwodnienia:

-    lekkie odwodnienie: utrata 5% masy ciała,

-    umiarkowane odwodnienie: utrata 10% masy ciała,

-    ciężkie odwodnienie: utrata więcej niż 15% masy ciała.

Ciężkie odwodnienie u dzieci jest ostrym stanem zagrożenia życia, który wymaga natychmiastowego postępowania terapeutycznego.

Ciężkie odwodnienie może przebiegać bez utraty objętości czy masy ciała na zewnątrz, np. w wyniku sekwestracji objętości wewnątrznaczyniowej w jamach ciała (jamie otrzewnej lub w świetle jelit). Straty płynu zewnątrzkomórkowego powinny być uzupełniane płynem wieloelektrolitowym (zob. rozdz. 27).