1246 III Anestezjologia specjalistyczna
Należy unikać czynników, które zwiększają opór naczyniowy w dolnym płucu.
Należą do nich:
- niskie, wdechowe stężenie tlenu,
- wybiórcze zastosowanie PEEP w dolnym płucu,
- wychłodzenie pacjenta.
Niekorzystnie wpływają także wszystkie czynniki, które upośledzają mechanizm hipoksyjnego skurczu naczyń w płucu niewentylowanym, np.:
- wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej powyżej 18 mmHg,
- leki rozszerzające naczynia, takie jak nitropru-sydek sodu i nitrogliceryna,
- aminofilina i izoproterenol,
- hiperwentylacja z paCO; poniżej 30 mmHg. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do tego, że ponownie wzrasta przepływ przez płuco niewenty-lowane i pogarszają się warunki wymiany gazowej w płucach. Anestetyki wziewne w warunkach klinicznych nie wpływają na hipoksyczny skurcz naczyń płucnych lub powodują jego niewielkie osłabienie. Dotyczy to także anestetyków dożylnych, ketaminy oraz znieczulenia zewnątrzoponowego w odcinku piersiowym.
Ucisk i retrakcja górnego płuca zmniejszają perfuzję w obszarze operowanym, trudno jednak przewidzieć rozmiar tych zmian. W trakcie traumatyzacji tkanki płucnej mogą również zostać uwolnione działające miejscowo prostaglandyny i w ten sposób manipulacje chirurgiczne mogą zarówno nasilać, jak i osłabiać hipoksyczny skurcz naczyń płucnych.
Na czynność dolnego płuca, a przez to na wielkość przecieku prawo-lewego, może wpływać wiele czynników. Klinicznie ważne są przede wszystkim powstające śródoperacyjnie strefy niedodmy oraz wzrost ilości płynu w tkance płucnej, przy długotrwałym ułożeniu na boku. Pogarsza to wymianę gazową w płucach.
Poprzez sposób wentylacji dolnego płuca można wpływać na ukrwienie płuca niewentylowanego.
Wysokie stężenie wdechowe tlenu może nasilać rozszerzenie naczyń dolnego płuca i tym samym współdziałać korzystnie z hipoksycznym skurczem naczyń w górnym płucu. Należy jednak pamiętać, że wysokie stężenia tlenu prowadzą do powstawania niedodmy resorpcyjnej.
Także wpływ PEEP na dolne płuco jest trudny do przewidzenia: wentylacja dolnego płuca poprawia się co prawda, jednakże spowodowany przez PEEP wzrost oporu płucnego może niekorzystnie wpływać na hipoksyczny skurcz naczyń górnego płuca. Klinicznie ważne:
ł W trakcie zabiegów torakochirurgicznych wymiana gazowa jest mniej upośledzona podczas konwencjonalnej wentylacji, niż w przypadku znieczulenia z wentylacją jednego płuca.
Do znieczulenia z wentylacją jednego płuca istnieją wskazania względne i bezwzględne (tab. 45.1) Czynnościowe rozdzielenie obu płuc jest np. absolutnie wskazane w celu uniknięcia rozprzestrzenienia się infekcji z chorego płuca na drugie, jeszcze zdrowe. Względne wskazania do znieczulenia z wentylacją jednego płuca występują w zabiegach, w których może ono ułatwić postępowanie chirurgiczne.
Do znieczulenia z wentylacją jednego płuca używa się obecnie prawie wyłącznie rurek dotchawi-czych o podwójnym świetle, rzadko natomiast blokerów i rurek dooskrzelowych.
Tabela 45.1 Wskazania do znieczulenia z wentylacją jednego płuca
Wskazania bezwzględne
- zapobieganie zakażeniu zdrowego płuca
- masywne krwawienia
- przetoka oskrzelowo-opłucnowa
- jednostronna torbiel olbrzymia
- zespół błon szklistych jednego płuca
Wskazania względne
- tętniak aorty w odcinku piersiowym
- resekcja płuca
- usunięcie górnego płata
- resekcja przełyku
- lobektomia