1250 III Anestezjologia specjalistyczna
- W przeciwnym razie rurkę należy podciągnąć o ok. 3 cm i ponownie sprawdzić wentylację.
2. Kontrola lewego mankietu wewnątrzoskrze-lowego:
- Zacisnąć prawy przewód łącznika, tak żeby powietrze nie mogło się dostawać do prawego światła, lewy mankiet tak uszczelnić, żeby po prawej stronie nie było słychać szmerów oddechowych.
- Jeśli rurka leży prawidłowo, wentylowana będzie tylko lewa strona.
- Następnie zdjąć zacisk z prawego przewodu łącznika i sprawdzić osłuchiwaniem szmery oddechowe. Powinny być słyszalne oba płuca.
3. Kontrola prawej strony:
- Lewy przewód łącznika zacisnąć tak, żeby powietrze nie mogło się dostawać do lewego płuca, osłuchać szmery oddechowe.
- Jeśli koniec rurki leży prawidłowo, wentylowane będzie tylko prawe płuco.
Aby sprawdzić poprawność prawostronnej intubacji postępuje się w sposób odwrotny. Po intubacji prawostronnej należy szczególnie zwrócić uwagę na wentylację górnego płata prawego płuca.
7.3.5 Intubacja bronchofiberoskopowa i kontrola położenia rurki
Jeśli to możliwe, należy sprawdzić wewnątrz-oskrzelowe położenie rurki za pomocą bronchofiberoskopu, gdyż jak się okazuje błędne położenie rurki zdarza się często, jeśli anestezjolog sprawdza położenie tylko metodami klinicznymi.
Konieczny jest do tego bronchofiberoskop
0 małej średnicy, który może być bez oporu przesuwany przez obydwa światła rurki do płuc. W przypadku rurek 41 i 39 F można używać bronchofiberoskopu o średnicy 4,9 mm, przy mniejszych rurkach - o średnicy 3,6 mm, przy małych 26 i 28 F - 2,2 mm. Wprowadzenie bronchoskopu do każdego ze świateł rurki następuje przez łącznik z zastawką uszczelniającą. Zastawka gwarantuje uszczelnienie bronchoskopu w trakcie wentylacji.
Intubacja dooskrzelowa za pomocą bronchoskopu. W przypadku bronchofiberoskopowej intubacji lewego oskrzela głównego, najpierw wkłada się rurkę o podwójnym świetle w zwykły sposób
1 następnie wentyluje płuca przez obydwa światła rurki. W dalszej kolejności wprowadza się bronchofiberoskop przez membranę łącznika do lewego (oskrzelowego) światła, nie przerywając wentylacji. Po uwidocznieniu ostrogi tchawicy przemieszcza się bronchofiberoskop do lewego oskrzela głównego i na koniec wsuwa rurkę używając bronchoskopu jako prowadnicy. Następnie wyciąga się bronchoskop i wprowadza go przez prawe (tcha-wicze) światło, przesuwając aż do widoku na ostrogę tchawicy i właściwego położenia mankietu oskrzelowego.
Przy prawostronnej intubacji dooskrzelowej postępuje się odpowiednio: przesuwa się bronchoskop do prawego oskrzela, następnie kontroluje położenie jak opisano powyżej.
Przy fiberoskopowej kontroli położenia rurki o podwójnym świetle należy pamiętać:
J Za pomocą giętkiego bronchoskopu można szybko i łatwo skontrolować położenie rurki. U niektórych pacjentów nie jest to jednak możliwe, pomimo dużej zręczności i nakładu czasu. Anatomicznie poprawne położenie rurki nie jest również gwarancją dostatecznego, czynnościowego rozdzielenia obu płuc. Rozdzielenie czynnościowe płuc można ocenić tylko poprzez osłuchiwa-nie i oglądanie klatki piersiowej.
Rurka o podwójnym świetle do lewostronnej intubacji (ryc. 45.6a). Patrząc przez światło prawe (tchawicze) rurki, przy jej prawidłowym położeniu, można bez problemu zobaczyć ostrogę tchawicy, lewe światło rurki jest skierowane na lewo, a górna część mankietu oskrzelowego znajduje się dokładnie pod ostrogą. Mankiet nie powinien się wybrzuszać powyżej ostrogi, ani przemieszczać jej na bok. Kontrola lewego światła rurki najczęściej nie jest konieczna.
Rurka o podwójnym świetle do prawostronnej intubacji (ryc. 45.6b). Bronchofiberoskop wprowadza się przez lewe (tchawicze) światło rurki. Widoczna jest wolna ostroga i odejście prawego światła rurki na prawo. Prawy, oskrzelowy mankiet uszczelniający znajduje się poniżej ostrogi, nie zawsze jest jednak widoczny.
Patrząc przez prawe (oskrzelowe) światło rurki widoczna jest ostroga prawego oskrzela głównego poniżej końca rurki. Powinno być również widoczne oskrzele prawego górnego płata, po przejściu bronchofiberoskopem przez szczelinę wentylacyjną rurki.