M Feld TBM320

320

8. Projektowanie procesu technologicznego części klasy wał

RYS. 8.90. Rodzaje noży w głowicach gwinciarskich: a) promieniowe, b) styczne, c) krążkowe

Dobre wyniki podczas nacinania gwintów głowicami uzyskuje się tylko wówczas, gdy jest zachowana współosiowość między przedmiotem a głowicą. Jest to trudne do osiągnięcia, gdy przedmiot jest mocowany po raz drugi. W takich przypadkach najlepiej jest pozostawić naddatek i powtórnie przetoczyć przedmiot w nowym zamocowaniu przed rozpoczęciem gwintowania.

Nacinanie gwintów nożami. Jest to sposób nieekonomiczny, ze względu na konieczność stosowania wielu przejść, ale powszechnie stosowany, zwłaszcza na wałach, ze względu na możliwość uzyskania wysokiej dokładności i współosiowości nacinanego gwintu z innymi powierzchniami. Podział naddatku może być różny. Na rysunku 8.91 pokazano cztery możliwości dosuwu noża przy nacinaniu gwintów o zarysie trapezowym. Trzy pierwsze warianty można stosować na tokarkach konwencjonalnych (rys. 8.91a, b, c), natomiast sposób czwarty (rys. 8.91 d) wymaga zastosowania tokarki sterowanej numerycznie. Przy nacinaniu gwintów o zarysie trójkątnym można również stosować cztery warianty dosuwu narzędzia (rys. 8.92). Na tokarkach sterowanych numerycznie realizuje się dosuwy po zarysie bocznym (rys. 8.92a i b). Otrzymuje się wówczas wióry, jak przy toczeniu wzdłużnym. Najlepsze wyniki można uzyskać, gdy kierunek dosuwu odbiega o 2,5 -*■ 5° od zarysu bocznego. Na obrabiarkach konwencjonalnych najczęstszym i jedynym sposobem jest dosuw promieniowy (rys. 8.92c). Podstawową zaletą tego sposobu jest jednakowe zużycie obu krawędzi skrawających. Takie samo jednakowe zużycie można uzyskać, stosując posuw przemienny (rys. 8.92d). Ten sposób jest możliwy tylko na tokarkach sterowanych numerycznie.