M Feld TBM468

468

10. Projektowanie procesu technologicznego części klasy dźwignia

trzeby stosowania tulejek wiertarskich prowadzących narzędzia w uchwytach, skróceniem czasów wytwarzania.

Dla ustalonej produkcji wielkoseryjnej i masowej części klasy dźwignia są projektowane i budowane specjalne obrabiarki zespołowe. Na obrabiarkach tych dźwignie nawet o skomplikowanych kształtach są obrabiane całkowicie na gotowo. Na rysunku 10.27 pokazano obrabiarkę zespołową składającą się z czterech jednostek obróbkowych zamocowanych na mechanicznych zespołach posuwowych osadzonych na stojakach.

Uchwyty obróbkowe osadzone na stole obrotowo-podziałowym mają trzy gniazda. Jedno dla dźwigni z rys. 10.28a i dwa dla dźwigni z rys. 10.28b. Przy rozpoczynaniu obróbki mocuje się jedną dźwignię w gnieździe A, a drugą w gnieździei? i obrabia się je kolejno na stanowiskach od I do IV. W następnej kolejności zdejmuje się obrobioną dźwignię z gniazda^, zakładając na jej miejsce dźwignię surową, dźwignię zaś z gniazda B przekłada się do gniazda C w celu obróbki jej drugiej strony, a do gniazda B zakłada się dźwignię nie obrobioną (rys. 10.27).

10.8. Przykłady obróbki części klasy dźwignia

W rozdziale tym będą przedstawione dwa procesy dla tej samej dźwigni. Pierwszy z procesów jest zaprojektowany na obrabiarki konwencjonalne, w tym na tokarkę i wiertarkę promieniową, drugi zaś na wiertarkę sterowaną numerycznie.

10.8.1. Proces technologiczny dźwigni na obrabiarki konwencjonalne dla produkcji seryjnej

Dla dźwigni (rys. 10.29) półfabrykatem jest odlew (rys. 10.30), w którym otwór o największej średnicy jest odlany. Przebieg procesu jest zamieszczony na karcie technologicznej (rys. 10.31). Dla poszczególnych operacji opracowano instrukcje obróbkowe (rys. 10.32 do 10.35). Do operacji /, oprócz instrukcji obróbkowej, opracowano instrukcję uzbrojenia obrabiarki, ustawienia położenia frezów (rys. 10.33). Obróbkę otworu o największej średnicy, wstępnie odlanego, zaprojektowano na tokarkę,