P1010256

Paloma Picasso jako hrabina Erzsebet Batory. Fotos z filmu Opowieści niemoralne

cym prawem. Podkreślano, że w rzeczywistości hrabina Batory daleko odbiegała od obrazu krwawego potwora z teatru okropności Grand-Guignol. Ale ona jako wampirzyca stała się już inspiratorką legendy²³, bohaterką powieści i dramatów, a nawet opery, a także filmów: Czerwonych ust Harry Kamela z 1971 roku z Delphine Seyrig oraz jednej z Opowieści niemoralnych Waleriana Borowczyka z 1984 roku z Palomą Picasso²⁴. Wszakże może największym jej wkładem w narrację wampiryczną była decydująca inspiracja dla utworu Sto-kera. Nieopublikowane notatki autora Draculi zawierają zgromadzone o niej wiadomości. Kreacja głównego bohatera, bardziej niż wokół męskiej, miała być osnuta wokół kobiecej postaci - właśnie hrabiny Batory (por. rozdział 20).

²³    P. Rocie utrzymuje, że dążąca do zaspokojenia swego pragnienia krwi Carmilla, grasująca wśród okolicznych wieśniaczek, w powieści Le Fanu to reminiscencja z Erzsebet Batory (por. Yampirinnen..., s. 59 i 174).

²⁴    P. Flocke wymienia i omawia opowiadania i powieści o Erzsebet Batory pochodzące z lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku (por. Yampirinnen..., s. 145-148 [Die Bhubader im Boudoir]).