SM 7. Hamulce
Hamulec zwykły ma jeden koniec tośmy umocowany w nieruchomym punkcie, drugi zamocowany na dźwigni. Hamulec te nie nadają się do pracy przy zmiennym kierunku obrotów. Przy zmianie kierunku obrotu zmieniają się bowiem role napięć .V, i S:- Zmienia się więc moment hamujący. W hamulcach zwykłych stosuje się przełożenie dźwigni //o = 3 — 6. Przy hamulcu zluzowanym odstęp taśmy od tarczy
e = 0,125 mm.
Przesunięcie końca taśmy
h, m [2n(/t + e)~ 2nF] S- = ctp,
(7.26)
przesunięcie końca dźwigni
h = etp — o
(7.27)
Dla hamulca sumowego (rys. 7.6b)
(7.28)
W hamulcu tym oba końce są umocowane na dźwigni, przy czym ramiona a są
jednakowe. W tym przypadku praca hamulca nie zależy od kierunku obrotu. W obu
kierunkach pracuje on jednakowo dobrze. Ponieważ w czasie hamowania przesuwają się oba końce taśmy i przesunięcia te sumują się, więc przesunięcie końca dźwigni jest dwa razy mniejsze niż poprzednio
W hamulcu różnicowym Irys. 7.6c)
SjOt - S,Ui S2 (oi - aic*^) “ / “ l
(7.30)
W hamulcu tym oba końce są przymocowane do dźwigni, ale tuk, że przesunięcia ich odejmują się. Obciążenie F może być tu dowolnie małe, zależnie od odległości ut i u,. Hamulec pracuje jednak tylko w jednym kierunku. Jeżeli
lo «U* jest równa zeru lub mniejsza od zera, a więc hamulec działa samoczynnie jak zapadka Hamulec ten jest więc rzadko używany. Stosuje się tylko w mechanizmach ręcznych, ze względu na małą silę hamowania I luzowania F. Różnica przesunięć
hi — li, » <pe.
Pomiędzy przesunięciami punktów dźwigni istnieje zależność
hi _ lii h Pu Oi ' V‘ ■ |
(7J3) | |
Uwzględniając ją. otrzymamy |
n h. |
(7.3*1 |
ć | ||
stąd przesunięcie końca dźwigni |
i A I |
(7.35) |
a, - aj
Przy konstrukcji hamulca należy dążyć do uzyskania możliwie dużego kąta opasania. Taśmy montuje się tak, aby ich końce były prostopadle do ramion dźwigni. Tarcze hamulcowe są żeliwne, podobnie jak dla hamulców szczękowych. Taimy wykonuje się ze stali węglowych St3, St4, St5, Sló. Zwykle w celu zwiększenia tarcia wykłada się taimy okludzinami ciernymi.