Przedsiębiorstwo turystyczne w gospodarce wolnorynkowej G Gołembski (158)

159

2. Modyfikacje systemu oddziaływania pośredniego...

Pomimo iż duża liczba przedsiębiorstw turystycznych stara się inwestować w swój rozwój, spora część tego nie robi. Składają się na to dwie przyczyny:

•    wskaźniki ekonomicznej efektywności inwestycji w hotelarstwie kształtują się na niskim poziomie,

•    wiele, szczególnie małych, firm nastawionych jest na szybkie zyski i nie myśli o rozwoju w przyszłości.

Tendencje do przejadania nadwyżek mogą znaleźć swój wyraz w podziale zysku i przeznaczeniu go na rozwój oraz na „konsumpcję” - dywidenda. Należy przeto - poprzez system podatkowy - stymulować przedsiębiorstwa do przeznaczenia co najmniej 50% zysku na rozwój. Biorąc pod uwagę aktualną strukturę podziału zysku w przedsiębiorstwach należy stwierdzić, że nie jest to odsetek wygórowany. W związku z tym zysk przeznaczany w 50 i więcej procentach na rozwój nie byłby dodatkowo opodatkowany, natomiast przeznaczenie zysku na rozwój w mniejszej ilości byłoby dodatkowo opodatkowane. Wartość tego opodatkowania powinna spowodować, że nawet większy niż 50% udział „konsumpcji” w zysku do podziału nie powinien po opodatkowaniu dawać realnie większej kwoty niż 5% zysku bez dodatkowego opodatkowania.

W celu zwiększenia atrakcyjności gospodarowania polegającej na rozwoju firmy należałoby stworzyć warunki do przyrostu stopy zysku wraz ze zwiększeniem się realnej wartości środków trwałych (abstrahujemy w tym miejscu od oprocentowania kredytów). Oznacza to, że wskutek procesu inwestycyjnego zysk powinien wzrastać szybciej od przyrostu środków trwałych. Taka sytuacja może mieć miejsce jedynie w dwóch przypadkach:

•    kiedy decyzja inwestycyjna jest trafiona w sensie lokalizacyjnym, co spowoduje natychmiastowy popyt na dodatkowe usługi,

•    jeżeli wskaźnik stopy zysku przyjęty do obliczeń nie jest wyliczany w okresie rocznym, lecz wieloletnim, przynajmniej trzyletnim. Jest to okres umożliwiający przełamanie „szoku inwestycyjnego” i rozpoczęcie zwiększonych obrotów. Jest to najtrudniejszy okres dla przedsiębiorstwa. Stąd też po poważnym wysiłku finansowym podjętym przez inwestora i w obliczu konieczności spłat kredytów bankowych i innych należałoby postulować trzyletnie zwolnienie nowych obiektów od opłat podatku dochodowego. Jest to warunek niezbędny, którego spełnienie umożliwi wykorzystanie przez inwestora szansy opłacalności nowych obiektów w pierwszym okresie użytkowania.

Rozwiązania takie stosowane są powszechnie wobec kapitału zagranicznego decydującego się na inwestycje w Polsce.

ad 2) Zmiany w systemie kredytowania turystyki. Prorozwojowość systemu wpływającego pośrednio na decyzje ekonomiczne przedsiębiorstw