skanuj0018 (Kopiowanie)

4

\

I

I

Ryc. 3.5. Schemat standardowego aparatu przepływowego (a): Z — zbiornik z cieczą, P — pompa perystaltyczna, K — komora rozpuszczania, A — odpływ do analizy; komora rozpuszczania (b): F₁ — płytka ze spiekanego szkła, F_a — warstwa filtracyjna

34 Zarys biofarmacji

na rozpad i rozpuszczanie postaci leku. Najczęściej stosowane są bufory, rozcieńczony kwas solny lub czysta woda. Niekiedy dodawane są tenzydy lub rozpuszczalniki organiczne. Łagodny ruch cieczy lepiej naśladuje warunki panujące in vivo, może jednak powodować niewystarczające mieszanie cieczy, zwłaszcza w przyrządach z zapewnionym mieszaniem. Stałą temperaturę pomiaru równą 37°C uzyskuje się stosując płaszcz wodny (w metodzie przepływowej) lub łaźnię wodną (w pozostałych metodach). ' .1.3.1. Uwalnianie substancji leczniczych z czopków

Uwalnianie substancji leczniczej z podłoża czopkowego przebiega z szybkością zależną od tego, czy substancja lecznicza jest rozpuszczona, czy zawieszona w podłożu.

Badanie uwalniania substancji leczniczej z czopków in vitro można wykonać metodą dyfuzji do agaru lub przez błonę półprzepuszczalną. W tym drugim przypadku można wyróżnić 2 metody:

1.    Dyfuzję przez błonę rozpiętą na rurce szklanej wg Muhlemanna i Ncuenschwandera do stosonkowo niewielkiej objętości wody (30 ml) w stałej temp. 37°C.

2.    Dyfuzję przez woreczek z błony półprzepuszczalnej do 350 ml roztworu buforowego o pH 7,38 (Na₂HP0₄ • 2H₂0--9,5 g, NaH₂P0₄ • 2H₂0— 2,08 g, NaCl—4,6 g, poliwinylopirolidonu 35,0 g, wody do 1000 ml), krążącego w układzie zamkniętym (ryc. 3.6).

¹¹ v». 3.6. Schemat przyrządu do badania szybkości uwalniania substancji leczniczej z czop-Mw [wg Kcrckhoffsa i Huizinga]

Uwalnianie substancji leczniczej 35