WSP J POL64

Poradnictwo językowe w Polsce 67

ne, nieraz drobne, zwykle bardzo aktualne (związane z bieżącym życiem politycznym czy społecznym), z rzadka tylko rozważa się kwestie ogólne, na ogół mało atrakcyjne dla czytelników prasy.

Dużą wagę przywiązuje się do zagadnień kultury języka na studiach filologicznych i pedagogicznych. Od roku 1966 wprowadzono do programu studiów polonistycznych przedmiot „Kultura języka polskiego”, obowiązkowy dla wszystkich studentów. Podobną treść mają różnie zatytułowane przedmioty na studiach slawistycznych i pedagogicznych. Kultura języka ojczystego znajduje się także w programie nauczania szkół średnich. Podręczniki szkolne przedstawiają nowoczesną teorię z tego zakresu, a także historię i aktualne zagadnienia kultury języka w Polsce.

Stosunkowo dawne i rozległe są działania lingwistów w środowisku dziennikarskim (badania nad świadomością językową dowodzą, że język prasy, radia i telewizji jest dziś faktycznym wzorcem dla większości Polaków). Liczne kursy i szkolenia dła dziennikarzy, broszurki i książki dla nich przeznaczone (np. Walerego Pisarka, Jerzego Bralczyka), wewnętrzna informacja językowa w radiu i telewizji, analiza języka prasy jak dotąd - niestety - w niewielkim tylko stopniu wpływają na poziom tego języka, choć porównanie go z językiem prasy lat pięćdziesiątych pozwala stwierdzić, że wysiłki te nie były bezowocne.

Mało widoczna „na zewnątrz”, lecz bardziej efektywna jest praca językoznawców z wydawcami i redaktorami książek. Konsultacje mają w rym wypadku charakter niemal wyłącznie praktyczny: dotyczą kwestii na ogół jeszcze nierozstrzygniętych w wydawnictwach normatywnych albo polegają na ocenie języka książek danego wydawnictwa. Taką współpracę z językoznawcami w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych prowadziły mniej lub bardziej systematycznie na przykład Wiedza Powszechna, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Książka i Wiedza, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Państwowy Zakład "Wydawnictw Lekarskich. Regularne kursy językowe dla wydawców książek organizuje Polskie Towarzystwo Wydawców Książek.

Pewne znaczenie ma działalność językoznawców w środowisku aktorskim. W latach siedemdziesiątych istniał Ośrodek Kultury Mowy przy SPATiF-ie, który wydawał biuletyny poświęcone językowi scenicznemu. W pracach tego ośrodka (odczytach, analizach itp.) uczestniczyli wybitni językoznawcy, min. Bronisław Wieczorkiewicz, Halina Kurkow^rska, Stanisław Skorupka,

Zainteresowania kw-estiami językowymi przejawiają także środowiska niehumanistyczne: techniczne i wojskowe. Ocenę „języka technicznego” i upowszechnianie poprawnej polszczyzny w środowisku technicznym prowadziła od początku do końca lat siedemdziesiątych Rada Prasy Technicznej, która zorganizowała wiele konferencji na ten temat, zlecała regularną