351
§ 3. Pochodne i różniczki funkcji wielu zmiennych
187. Funkcje jednorodne. Jak wiadomo, wielomianami jednorodnymi nazywają się wielomiany składające się ze składników tego samego stopnia. Na przykład wyrażenie
2>x2 — 2xy + Sy2
jest wielomianem jednorodnym drugiego stopnia. Jeśli pomnożyć tu x i y przez pewien czynnik t, to cały wielomian ulegnie pomnożeniu przez czynnik t2. Podobnie jest dla dowolnego wielomianu jednorodnego.
Jednak i funkcje o bardziej skomplikowanej budowie mogą mieć taką samą własność. Jeśli wziąć na przykład wyrażenie
x4+y4 x --In —,
x-y y
to i ono ulegnie pomnożeniu przez czynnik t2 przy pomnożeniu obydwu argumentów X i y przez t analogicznie do wielomianu jednorodnego drugiego stopnia. Jest naturalne nazwać funkcję tego typu również funkcją jednorodną stopnia drugiego.
Podamy definicję ogólną.
Funkcja/(x,, x2, x„), n argumentów, określona w obszarze O nazywa się funkcją
jednorodną stopnia m, jeśli przy pomnożeniu wszystkich jej argumentów przez czynnik t funkcja ulegnie pomnożeniu przez ten sam czynnik w potędze m, tzn. jeśli będzie toż-samościowo spełniona równość
(19) f(txt,tx2, ..., txn) = tmf(xl, x2,..., x„).
Dla prostoty przyjmiemy ograniczające założenie, że xlt x2, x„ i t przybierają tylko wartości dodatnie. Będziemy zakładali, że obszar O, w którym rozpatrujemy funkcję f zawiera wraz z dowolnym swym punktem M{xx, x2, ..., x„) również wszystkie punkty postaci M,(txl, tx2, .... txn) dla t >0, tzn. cały promień wychodzący z początku układu i przechodzący przez punkt M.
Stopień jednorodności m może być dowolną liczbą rzeczywistą; tak na przykład funkcja
x sin —h y cos —
x y
jest funkcją jednorodną stopnia te argumentów x i y.
Postaramy się teraz otrzymać ogólne wyrażenie dla funkcji jednorodnej zerowego stopnia. Tutaj jest
f(txj, tx2, ..., fx„)=/(x1,x2, ...,x„).
Podstawiając t— l/x, otrzymamy
f(xi,x2, , x„)=f(l, — , ..., —Y
\ -*i *i/
Jeśli wprowadzimy funkcję n — 1 argumentów
<p(uiyu2, ...,UB-i)=/(l,Ui, i),