CCF20091006019

i)I : , l i rm i-i óv< r. i >;> rzy: ■ i.e.i liczbie grup ii« • t.v łonowych ten-j .1 i-i t n*v topnienia wylicza się ze wzoruj

'j ’ -f- i 10*

( c,

V J ■

f.' h

*i!'j cechą polis.::; ądsy atomami wo-j.

Liczba atomów węgla w cząsieczce dwuaminy

Rys. 5.10. Zależność temperatur topienia krystalicznej fazy poliamidów otrzymanych z kwasu adypinowego (1 ) lub sebacy-nowego (2 ) i alifatycznych dwuamin od liczby atomów węgla w dwuaminie

dćv; jest tworzenie- wiązań wouoro-ru ugrupowanie crń -owego i atomami tlenu grup-;, karbonylowej v; sąsiednim łańcuchu. Tworzenie się wiązań wodorowych w uporządkowanych obszarach polimeru jest ułatwione, jeśli między wiązańiami amidowymi znajduje się jednakowa liczba grup metylenowych, tzn. że grupy amidowe są od siebie jednakowo odlegle. Jeśli odległości między grupami amidowymi nie są jednakowe (np. poliamid 4,7)» wówczas tworzenie się wia.zań wodorowych jest utrudnione, grupy -CO- i-NH-dwóch różnych łańcuchów będą bowiem przesunięte w stosunku do siebie.

Zwiększenie liczby wiązań, wodorowych powoduje usztywnienie łańcuchów, wzrost temperatury topnienia fazy krystalicznej, temperatury zeszklenia, twardości, gęstości, zmniejsza natomiast elastyczność polimeru, utrudnia rozpuszczalność.

16